Age is just a word

Met haar stramme poten stapte ze langzaam richting de Medicine cat den. De oudere poes had er haar dagelijkse uitstap van gemaakt om haar gewrichten te ontlasten. Een goede massage deed haar wonderen en zorgde ervoor dat ze de volgende dag weer wat beter te been was. Nu was ze echter wat minder energiek. De slaap te pakken krijgen was de laatste nachten wat moeilijk. Ze glimlachte even naar Newtpaw die ze in de den als eerste tegenkwam. Hier was ze dan weer, net zoals gisteren en alle dagen daarvoor. Ze legde zich alvast in één van de nesten neer, wetende dat de jonge kat het anders toch aan haar zou vragen. "Ik ben er weer helemaal klaar voor," mauwde ze en geeuwde even. "Gisteren geraakte ik echt niet in slaap. Daar heb je toevallig geen wondermedicijn voor?" even legde de poes haar kop op haar voorpoten en hield ze haar ogen gericht op de medicine cat apprentice.

eerst Newtpaw

_{Het was een lange dag geweest, al had ze niet bizar veel gedaan. Haar nieuwe nest voelde nog steeds niet eigen genoeg en dus had ze een deel van de dag pogingen gedaan om dingen te zoeken en te bedenken om het meer van haar te maken, maar tot zo ver had ze nog niet erg veel succes. Alleen plukken mos achter haar oren. Toen ze wat geschuifel hoorde schoot haar kop omhoog en beantwoorde ze de glimlach van Darkmoon al snel. ”Hallo Darkmoon,” miauwde ze zacht maar vriendelijk. De poes was elke dag langsgekomen voor een massage. Iets wat Newtpaw haar maar al te graag gaf. Het was iets waarvan ze zeker wist dat ze het niet kon verpesten en ze aanwijzingen kon krijgen van de ander. ”Ik ben er weer helemaal klaar voor,” miauwde de oude kattin, duidelijk vermoeid. Snel schudde ze nog een plukje mos achter haar oortjes vandaan en strekte ze haar teentjes. ”Gisteren geraakte ik echt niet in slaap. Daar heb je toevallig geen wondermedicijn voor?” Een zacht giecheltje ontsnapte haar bekje en de flame point knikte. ”Ik denk dat we daar wel wat voor hebben, Darkmoon. Ik zal even kijken.” Het klonk bijna alsof ze zeker was van haar zaak. Alsof ze wist wat ze moest doen. Newtpaw liep naar de plek waar ze alle kruiden en dingetjes hadden opgeslagen en liet haar blauwe kijkers zoeken naar dat ene besje wat ze zocht. ”Gaat het verder wel goed met u?” Vroeg ze haar ondertussen.}

De poes draaide haar kopje van de ene naar de andere kant om haar nek wat los te maken. Newtpaw was ondertussen op zoek tussen haar kruidenverzameling die, net zoals Acefray zijn verzameling, goed was aangevuld. ”Gaat het verder wel goed met u?” De poes knikte. "Naast de kleine gebreken van de ouderdom, gaat het wel redelijk." Haar snelheid werd minder en haar zicht ging lichtjes achteruit. Misschien dat ze binnenkort wel haar intrede zou doen bij de eldersden. Dan kon ze daar nog moons genieten van bediend te worden door apprentices. Daar kon ze wel mee leven.

_{Haar heldere kijkers gleden over alle plantjes en kruiden die er voor haar snuitje lagen, opzoek naar de maanzaadjes waar ze het er met Pepperpaw over gehad had. De andere flame point was op dat moment echter niet in de den en dus moest ze het zelf zoeken. Hoe moeilijk kon het zijn? Het waren ronde, zwarte zaadjes. "Naast de kleine gebreken van de ouderdom, gaat het wel redelijk." Terwijl de poes haar antwoord gaf op haar vraag deed Newt bijna een vreugdedansje toen ze de zaadjes gevonden had en nam ze mee naar de kattin. "Ik heb maanzaadjes voor u, daar kunt u op kauwen en dan zal ik u ondertussen masseren." Legde ze uit terwijl ze de -wat zij dacht- maanzaadjes voor haar neer legde. Nogmaals wiebelde ze met haar teentjes en wachtte ze geduldig af totdat de poes ze ingenomen had.}

De jonge poes kwam niet veel later terug met een klein pakketje. "Ik heb maanzaadjes voor u, daar kunt u op kauwen en dan zal ik u ondertussen masseren." De oudere poes richtte zichzelf op en glimlachte dankbaar. "Super!"mauwde ze en boog naar voor om de zaadjes op te likken van het blad waar ze op lagen. Dat was weer een zorg minder. Ze legde zich iets gemakkelijk, ze was nu helemaal klaar voor de massage in haar poot gewrichten.

_{Stiekem was ze toch wel trots op zichzelf dat het haar gewoon gelukt was om de zaadjes te vinden zonder de hulp van de andere medicine cat apprentice, maar dat liet ze niet zien aan de ander. Straks zou ze haar nog in twijfel trekken en zo snel mogelijk de den uitrennen. "Super!" Met een zachte glimlach op haar snuit wachtte ze even totdat de poes de zaadjes ingenomen had en begon toen haar poten te masseren. "Vindt u het erg om oud te zijn?" De vraag was al uit haar bek ontsnapt voordat ze erover na kon denken en ze voelde hoe de puntjes van haar oren warm werden van schaamte. "Sorry, Darkmoon, zo bedoelde ik het niet..."}

De poes gniffelde zachtjes bij de woorden van de jongere poes. "Sorry, Darkmoon, zo bedoelde ik het niet..." Ze schudde zachtjes haar kopje om aan te tonen dat het niet erg was. "Ik mag dan wel oud zijn, maar dat wil niet zeggen dat mijn levenslust weg is. Oud zijn heeft zo z'n voordelen." voegde ze er met een knipoogje aan. De poes had haar kopje naar de apprentice gericht en glimlachte nog even, waarna ze heel plots haar kop liet zakken. Een enorm pijn rees op in haar borst en als reactie zette ze haar klauwen in de ondergrond. Adem werd haar ontnomen en de frons op haar snoet maakte plaats voor een angstige blik. Dit leek voor haar een eeuwigheid te duren, maar duurde in feite niet enorm lang. Ze had geen tijd om even ene babbeltje te doen, om te praten tegen Newtpaw die naast haar zat. Haar ogen staarde in de verte, naar het licht dat dichter en dichterbij kwam. Licht werd het echter niet, het was de duisternis die overmande en zo snel als het gekomen was, was het weer weg. Het had het leven uit haar gezogen. Haar levenloze lichaam bleef achter in het nest in de medicine cat den, haar geest voegde zich bij Starclan. Sneller dan de bedoeling was geweest.

_{Gelukkig had de poes om haar vraag kunnen grinniken en ze merkte dat haar wangetjes al weer een stuk minder warm aanvoelde. "Ik mag dan wel oud zijn, maar dat wil niet zeggen dat mijn levenslust weg is. Oud zijn heeft zo z'n voordelen." Voorzichtig was Newtpaw ondertussen begonnen met het masseren van haar poot toen de kop van de kattin ineens haar kop liet zakken. "Darkmoon?" Miauwde ze zacht en haar pootjes waren van die van haar gegleden. "Gaat het?" Piepte ze en haar kop schoot van links naar rechts om ook maar iets te zoeken wat haar zou kunnen helpen nu. De angstige blik in haar ogen zou er eentje zijn die haar moons lang zou achtervolgen, net zoals hoe ze naar de grond klauwde alsof dat haar zou kunnen helpen. Alsof dat een houvast zou zijn. Maar beide wisten ze dat dat niet zou gebeuren. Newtpaw had de verkeerde bessen aan de kattin gegeven en nu zouden ze beide moeten boeten. Darkmoon omdat ze de jonge apprentice vertrouwde en Newtpaw omdat ze niet wilde zoeken naar Pepperpaw. Nogmaals sprak ze haar naam uit en duwde ze tegen haar schouder, maar haar lichaam lag stil en haar klauwen grepen niet meer naar de grond. Tranen welde op in haar ogen en biggelde over haar wangen. Waar ze net nog zo trots was dat ze zelf de juiste zaadjes gevonden had kon ze zichzelf nu wel voor haar kop slaan. 8 moons oud en nu al een moord op haar geweten. "Het spijt me zo" snikte ze. Ze had het nog nooit eerder gezien hoe een kat dood ging. Hoe ze hun laatste adem uitbliezen en er een waas over hun ogen gleed die ze alleen bij haar prooi gezien had wanneer ze hun in hun ogen aankeek. Haar hele lichaam trilde van de angst, de tranen die steeds sneller over haar wangen rolde.}

Hij kwam de laatste tijd vaker in de medicine cat den dan ervoor, maar dat kwam misschien omdat hij wilde weten of alles goed ging daar. Het was sowieso lastig nu dat er ineens twee medicine cat apprentices waren en geen medicine cat meer. En ze waren ook nog eens beide onervaren. Hij had gehoopt dat ze alles beetje bij beetje zouden leren of dat Starclan met een nieuw teken kwam, maar helaas bleek dit alles niet het geval te zijn en toen hij de den in stapte bleek ook dat het misschien al te laat was. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij rustig. Hij nam de katten voor hem in zich op. Newtpaw die verslagen leek te zijn, Flutterkit die bij haar was en dan het roerloze lichaam van Darkmoon. Was de poes dood? Wat was er gebeurd hier?

_{De poes had pijn gehad voordat ze doodging. Haar lichaam had pijn gedaan. Ze had iets goeds gedaan. Newtpaw voelde hoe haar ademhaling wat versnelde en de tranen nog sneller over haar wangen rolde. Haar poten gaven het op en de flame point liet zich naast het lichaam van de oudere kattin neervallen. Flutterkit was ondertussen de medicine cat den binnengekomen en hij had haar naam uitgesproken, maar ze reageerde niet. Nog niet. Ze had hem niet eens gehoord. Hij drukte zijn kop tegen die van haar en voordat Newtpaw doorhad wat ze deed gromde ze zacht naar de kitten. De poging die hij deed om haar te troosten was goed bedoeld maar op dat moment wilde ze niks van niemand weten. "Ga weg" snikte ze. Straks zou ze hem ook nog doodmaken. Door de stem van Acornstar die daarna door de den ging voelde ze hoe haar nekharen tintelde. Hij zou haar verbannen voor deze actie, dat wist ze zeker. "A-Acornstar" hikte ze, haar stem nog dik van de tranen. De jonge medicine cat apprentice kwam overeind en keek hem met natte oogjes aan. "Het was een ongeluk. Ik wilde haar alleen maar helpen" nog meer tranen rolde over haar al natte wangen.}

Er was geen beweging te zien in het lichaam van Darkmoon, dus ze was waarschijnlijk inderdaad dood. Newtpaw leek erdoor van slag te zijn en er was een connectie die hij begon te maken ondanks dat het er een was die hij niet wilde maken. Ze konden het niet veroorloven om clangenoten op deze manier te verliezen. Maar het was ook niet haar schuld dat ze dit verkeerd had gedaan, hij zou het zelf ook niet beter kunnen. Ze hadden gewoon geen opleiding gehad en dat was toch iets dat duidelijk nodig ging zijn. Hij liet zijn blik kort naar de kitten gaan. "Flutterkit, kun je ons alleen laten en nog niks tegen de rest van de clan zeggen?" Dit was niet een gesprek waar hij een kitten bij moest hebben. Hij liet zijn blik weer terug naar Newtpaw gaan. "Ik snap dat je haar wilde helpen, maar misschien is het beter om voor nu geen kruiden meer te gebruiken die je niet kent." Ze zouden mogelijk een probleem hebben op deze manier, maar hij zou nadenken over een oplossing. "We kunnen hier nu niks meer aan veranderen, maar we moeten echt gaan spreken over wat hieraan te doen." Maar dat was niet voor de hele clan bedoelt. Ze hoefden geen paniek te gaan zaaien. "Voor nu kunnen we zeggen dat ze niet meer te redden was en dat je alles geprobeerd hebt." Hij hoopte dat ze dat zou accepteren.

_{Voordat ze kon herhalen dat Flutterkit weg moest en dat ze hem hier niet wilde was Acornstar binnen gekomen. Flutterkit duwde zijn kopje weer tegen haar schouder aan en hoewel het goed bedoeld was voelde ze haar bloed bijna koken. Ze wilde niet dat iemand aan haar zat. Acornstar zei dat het beter was als hij zou vertrekken, althans, zo klonk het. Erg veel van zijn woorden kreeg hij niet mee totdat hij haar aankeek. "Ik snap dat je haar wilde helpen, maar misschien is het beter om voor nu geen kruiden meer te gebruiken die je niet kent." Haar ogen waren samengeknepen. Het was een kruid die ze wél kende, de ander had alleen te dichtbij gelegen en er teveel op geleken. Ze hield haar mond. "H-Het spijt me," snikte ze toen hij klaar was. "Ik kan niet tegen de clan liegen. Wat als ze erachter komen en-" de grote kater werd wazig door alle tranen die weer opwelde in haar ogen. "Het was een ongeluk, maar als ik nu tegen ze lieg zullen ze me misschien nooit meer willen vertrouwen" de rest van de woorden die op haar tong lagen beet ze terug. Het waren woorden voor een andere keer. Eerst zou ze willen rouwen om de overleden kattin en de fouten die ze gemaakt had.}

Ze wilde het aan de clan vertellen, dat zou nog eens lastig kunnen worden. Hij wilde geen paniek zaaien onder de clan tenslotte. Niet met alles dat er al gaande was geweest, als ze er dan ook nog achterkwamen dat hun medicine cat apprentice een fout had gemaakt, dan zouden ze dat misschien wel niet accepteren. "Ik wil geen paniek zaaien onder de clan hierdoor." Sprak hij dan ook voorzichtig. "We zullen een oplossing moeten bedenken voor we hiermee naar de clan gaan. Anders kunnen we ze niet geruststellen." Hij begreep dat ze het op wilde biechten, maar dit was gewoon echt niet het juiste moment. "We moeten hierbij ook bekijken wat het beste voor de clan is." Hij hoopte maar dat Newtpaw dat zou begrijpen, want als ze het echt wilde vertellen, dan zou hij haar niet kunnen stoppen.

Waarom wilde Newtpaw het per se tegen de clan vertellen? Dat zou mogelijk alleen maar voor paniek zorgen en dat was iets dat hij eerlijk niet wilde. Hij wilde niet dat katten hun verwondingen verborgen gingen houden omdat ze onervaren medicine cats hadden. "Ik snap dat je dat niet wilt, maar wil je dan dat ze alles voor jullie verborgen gaan houden? Dat ze dingen voor zich houden om jullie er niet mee lastig te vallen?" Nee, dat zou ook niet goed aflopen. "En Starclan heeft geen fout gemaakt. Ze hebben je om een reden gekozen en nu is het aan mij om ervoor te zorgen dat jullie voldoende training gaan krijgen." Want misschien was dit zijn fout juist wel en had hij het nooit tot dit moeten laten komen. "En Flutterkit is niet echt een kitten om snel wat tegen een andere kat te zeggen." Daar hadden ze misschien nog voordeel mee hier nu. De apprentice was ondertussen opgestaan, waarschijnlijk om wat te gaan doen alvast voor wat er zou gaan komen. [b]"Zal ik haar lichaam in het kamp leggen? Dat clangenoten nog afscheid van haar kunnen nemen."{/b] Voor het hele ritueel gedaan zou worden tenminste.

<sub>De woorden die de kater tegen haar sprak legen niet bij haar binnen te komen. Het was haar allemaal teveel geworden en als een standbeeld keek Newt hem in zijn gele ogen aan. De tranen rolde niet meer over haar wangen en het was bijna alsof ze zelf ook niet meer ademde, maar wat er gebeurd was nu pas echt binnen te komen. Ze had iemand vermoord. Hoe ze dit ooit aan Pepperpaw en de rest zou moeten uitleggen wist ze niet. Ondertussen schoten haar gedachten naar het worden van een rogue, maar in haar eentje zou ze het waarschijnlijk niet overleven. "Sorry" miauwde ze zacht waarna ze opstond en de medicine cat den uit rende en Acornstar achterliet met de rotzooi.

-newt topic uit</sub>