Lazing around in camp // Jellypaw

Een gaap ontsnapte uit haar mond terwijl een pluizige, blue point poes uit de apprentice den stapte. Twee blauwe ogen flonkerden nieuwsgierig terwijl haar blik rond ging, en nog een keer rond. Haar oortjes gingen ietwat teleurgesteld achteruit. Iedereen was blijkbaar al druk... Een zacht zuchtje speelde over haar lippen heen terwijl ze dus maar alleen naar de prooistapel ging. Dan zou ze maar alleen gaan eten. Met lichte, bijna danserige passen stak ze het kamp door en kwam ze bij de prooistapel terecht. Een overduidelijke vislucht maakte dat wel duidelijk. Eerst neusde ze nieuwsgierig de stapel door, en daarna pakte ze een ellerling van de stapel. Het was maar een kleine vis, maar genoeg voor haar nu ze nog niks gedaan had. Gister had ze een grote vis gedeeld met een andere apprentice, en nu zat ze dus al redelijk vol. Met een tevreden blik ging ze in één van de schaarse plekjes liggen waar het zonlicht nog in het rond scheen. Shimmerpaw was tevreden voor nu, ondanks dat het bladval was, kon ze het toch nog behaaglijk warm hebben als ze zo in de zon zat. Vooral met haar dikke vacht. Voorzichtig zette ze haar tanden in de ellerling, al zat er nauwelijks vlees op het visje. Ze at het eerder om iets te doen te hebben dan dat ze echt honger had.

// Jellypaw //

Een staart was over d'r snuitje heen gekomen, waardoor er een kriebeling was ontstaan die haar deed niezen. Helderblauwe ogen gingen van schrik over en ze hoorde om haar heen allerlei gemompel en kwade stemmen. Vlucht stond de kleine apprentice op haar poten en trippelde naar buiten toe. Binnen zou ze waarschijnlijk toch alleen maar worden aangestaard omdat ze andere wakker had gemaakt.
Eenmaal buiten de Den rekte de poes zich uit keken haar blauwe kijkers, half slaapdronken, het kamp rond. Blijkbaar was het al later dan dat ze verwacht had en was het kamp al in volle bezigheid. Ze schudde de laatste restjes slaap uit haar kop en knipperde een paar keer goed met haar hemelsblauwe ogen. Het leek nog maar gisteren dat ze apprentice werd. En god wat was Jellypaw er trots op. Als ze nu goed bleef training zou ze vast en zeker snel warrior worden! Dat was haar doel, daarna kon ze altijd nog verder gaan naar Deputy en Leader. Maar tot nu toe was Warrior haar hoogste doel.
Een grijns verscheen op haar gezicht. Mocht ze ooit Leader worden, dan zou haar naam Jellystar worden. Het klonk best grappig, als ze er nu zo over nadacht. Ach, dat mocht ook best wel.
Opeens merkte ze vanuit haar ooghoek een andere apprentice op. Shimmerpaw, die kon ze wel. Ze leken ontzettend veel op elkaar, maar waren geen familie, iets wat velen wel verwachtte. Ze stond op en liep met een rustig zwaaiende staart op de poes af. "Goedemorgen," zei ze kalmpjes, terwijl ze met een glimlach naar de apprentice keek. "Vind je het erg als ik erbij kom zetten?" vroeg ze daarna voorzichtig.

Het smakelijke vlees van de ellerling proefde heerlijk op haar tong, nou ja, als je het vlees kon noemen wat de vis op zijn graten had. Hoe noemde je dat eigenlijk? Met een frons begon Shimmerpaw erover na te denken, om het vervolgens weer op te geven. Ze zou het gewoon vlees blijven noemen, kon haar het wat schelen. Een gaap ontsnapte uit haar mond terwijl ze tussen twee hapjes door het kamp rond keek. Eigenlijk was er niet zo heel erg veel te doen. Ze had immers nog geen mentor toegewezen gekregen en dat maakte het leven een beetje saai. Ze had ook niet genoeg moed om een warrior te vragen of hij of zij haar wou helpen. Tja, dan ging het in een niet zo'n beste spiraal, of niet dan?
Nu was er echt nauwelijks meer te eten aan de ellerling, het kleine visje was nu bijna niks meer dan een stapeltje graatjes. Als ze er nu nog hapjes van zou nemen dan zou ze waarschijnlijk stikken in een graat of zo iets. Dat kon ze dus maar beter niet doen. Haar aandacht ging langzaam uit naar een andere apprentice die in haar richting kwam lopen. Het was net alsof ze naar haar reflectie in het water keek, Jellypaw leek enorm veel op haar. Misschien moesten ze eens proberen het kamp wijs te maken dat ze lang verloren zusjes ofzo waren. Wie weet geloofden ze het ook nog. Dat ideetje moest ze toch maar eens in haar achterhoofd houden, en als ze zich er dapper genoeg voor voelde aan Jellypaw vertellen. "Hallo, goedenmorgen," groette Shimmerpaw, met een vrolijke twinkeling in haar ogen en een glimlach op haar gelaat. "Natuurlijk vind ik dat niet erg! Kom erbij," Miauwde ze vrolijk, "Ook net wakker geworden?" Haar kopje ging eventjes hangen in een schuine positie terwijl ze Jellypaw vragend aan keek.

Een glimlach verscheen op Jelly's gezicht toen Shimmerpaw zei dat het niet erg was. Ze schoof naast de jonge poes en keek naar het kamp en alle warriors die druk bezig waren. Misschien zou ze zo nog wat te eten halen en daarna wat gaan jagen. Anders kan ze haar tijd toch niet nuttig besteden. Het leven is saai als je niets te doen hebt en geen mentor hebt. Vooral dat laatste was erg. Ze wilde dood graag leren, maar ze had nog geen mentor en kon daarom nog niets leren.
Ze kreeg pas door dat ze zat te dagdromen, toen ze opeens zachtjes de stem van Shimmerpaw binnen hoorde komen. Ze keek de poes even vreemd aan, maar haar hersenen wisten uit eindelijk toch de vraag goed te kunnen formuleren. "Klopt. Of, eigenlijk ben ik de Den uitgeschopt omdat ik sommige wakker heb gemaakt," zei ze met een grijns op d'r gezichtjes. Ze vond het best wel komisch hoe de andere hadden gereageerd op die nies van d'r.
Ze richtte haar aandacht weer op het werkende kamp. Misschien konden ze samen gaan jagen of zo. Dan waren ze in ieder geval nog iets van hulp. Ze grinnikte eventjes en richtte haar blauwe kijkers op Shimmerpaw. "Zin om mee te gaan jagen?" vroeg ze daarna rustig.

Onderwerp: Re: Lazing around in camp // Jellypaw