rtl boulevard begint zo

Ah, wat hield hij toch van zijn leven. Lekker met zijn baasje op veranda zitten. Eten bij de hand. Een lekker briesje. Echt geweldig. Waarom zou hij dit leven ooit willen inruilen? Henk was al oud, en had veel katten in zijn leven ontmoet. Sommige ook onder de eigendom van een mens. En sommige zelfstandig. Hij had respect voor de keuzes van die individuele natuurlijk. Maar zelf zal hij het nooit kunnen. En dat was ook prima, iedereen was anders ingedeeld. Iedereen had andere voorkeuren, en dit was de zijne. Opeens stond zijn oude baasje op van zijn stoel en liep zonder een woord te zeggen terug het huis in. Hmm, waarschijnlijk ging hij effe een dutje doen. Dat deed hij wel vaker de laatste tijd.

Henk gaapte en wilde het voorbeeld van zijn baasje volgen toen er opeens een onbekende schim in zijn ogen te zien was. Verbaasd trok de kater aan zijn wenkbrauwen. Wie was dat nou weer? En wat deed hij/zij op henk's gazon? Even poolshoogte nemen hoor. Vermoeid duwde de dikke kat zichzelf overeind en liep met en laag tempo naar de vreemdeling. 'Wa mot da hier?' sprak hij met zijn dikke accent.

+raya

Raya was weer lekker vrolijk vandaag, maar wanneer was ze dat niet. Met vrolijke hupjes verplaatste de bruine poes zich tussen de huizen door. Hier stonden de huizen apart van elkaar, veel meer dan waar ze vandaan kwam. Daar stond alles redelijk dicht op elkaar. Maar hier was ook veel meer ruimte zonder alle huizen. Dat vond Raya wel interessant, dus ze besloot eens op onderzoek uit te gaan bij dit specifieke huisje. Ze snuffelde aan de bosjes en de grond, de dingen die in de tuin stonden. Tot ze plots een stem hoorde. 'Wa mot da hier?'
Raya draaide zich om en een grote, brede lach verscheen op haar gezicht toen ze de kater zag. 'Hoiii! Ik ben Raya!' mauwde ze blij. 'Wat woon je leuk! Woon jij bij een baasje?' Hij zag er niet uit als een kat die alleen leefde, die kwamen meestal ook niet zo dicht bij de huizen. Maar je wist maar niet.

De poes vertelde dat ze 'Raya' heette, poh wat een moeilijke naam. Waarom konden ze niet gewoon een simpelen hebben zoals 'Piet of Reinier' De bruine poes complimenteerde hem op zijn boerderij. En de oude dikke kittypet knikte. Ja hij was ook heel erg blij met zijn thuis. Als hij niet een zo'n stoere boer was geweest, had hij wel een traantje van trots gelaten. De eenling vroeg vervolgens of hij bij zijn baasje woonde. Iets waarop Henk knikte. 'Joh, same met moh maat Paoel.' De kater wist niet echt of dat de naam van zijn baas was. Maar hij vond het wel geinig dus hij noemde hem altijd zo.

Raya vond het helemaal leuk, wat een aardige kerel toch. De kater knikte. 'Joh, same met moh maat Paoel,' antwoordde hij. Raya kantelde haar kopje, maar haar grote glimlach verdween nooit van haar gezicht. 'Paoel? Die naam heb ik nog nooit gehoord,' mauwde ze met een grinnikje. 'Al is mijn naam meestal ook niet zo bekend. Mijn moeder heet Jodie en mijn vader Dylan. Ik had nog meer broers en zussen ook. Ze zijn allemaal heel erg aardig. Mijn ouders ook. Echt de beste ouders,' mauwde ze enthousiast, al knikkend. 'Hoe heet jij eigenlijk?' vroeg ze toen, erg nieuwsgierig.

Oh uh, het wijfie ging maar door praten. Henk deed zijn boeren best om het allemaal te volgen. Maar eh- zijn oren waren niet meer wat het vroeger was geweest. 'Wat een gehouwehoer met een beetje pindasaus dr biid
.' Mompelde hij tot zich zelf. Eindelijk leek het witte  licht aan het einde van de tunnel in zicht; ze vroeg hoe hij heette. En veder niks meer, gelukkig. 'Henk.' Sprak hij trots. Ja hij was Henk, goede ouwe Henkie.

Raya wiebelde een beetje verbaasd met haar oortjes, samen met een gekanteld kopje. Huh, pindasaus? Wat was dat nou weer? Ze wilde het al vragen, maar eerst zijn naam maar is horen. Ah, Henk! Raya glimlachte vrolijk. 'Oh wat een leuke naam Henk!' sprak ze snorrend. 'Wat is pindasaus eigenlijk? Kan je dat eten? Ik heb er nog nooit van gehoord, is het een speciale prooi die hier rondloopt? Ik ben hier eigenlijk nog niet zo heel lang dus ik weet ook nog niet alles,' giechelde ze waarna ze met grote interesse naar de dikke kater keek.