Easy Hunt

Een goede jager? Dat was de goed sprekende kater nooit geweest. Wellicht was het zijn grote, zijn verminderde behendigheid of simpelweg zijn luide stappen, iedere keer bewees het hem weer een uitdaging te zijn iets binnen te halen. Zo ook nu, wanneer een muis hem zo het dennenbos had uitgeleid, het weide rogue gebied op, niemandsland. Iets wat verward keek de kater op, om zich heen, bestudeerde hij zijn omgeving grondig, was hij nou echt deze kant heen gerend voor niks? Waar zat dat stomme knaagdiertje? Geërgerd schudde de kater met zijn  kop, het was ook iedere keer weer een gok of hij iets ving of niet. Sommige dagen beter dan de ander, gelukkig had hij eerder al wat gevangen, hoefde hij in ieder geval niet met legen poten aan te komen. Met een zucht draaide hij zich weg van de open vlakte, legde hij zij  blik weer op het in oranje zonlicht verlichte woud dat een eind verderop aan de horizon lag, de avond was gevallen, het was tijd om naar huis te gaan.


                                                              + Coa

“Bluejaw! Wat doe jij hier?!”, een woedende stem galmde over de uitgestrekte velden, deed zowel zijn oortjes als zijn kop verrast omkeren. Zijn blik viel op een oude bekende, een figuur uit zijn neren herinneringen. Wat was zijn naam ook alweer? Had hij die uberhoupt gegeven? Ach ja wat boeide het hem ook, blijkbaar kende hij zijn naam ook niet. Bluejaw? Best wel indrukwekkend moest de kater toegeven, zover hij zich kon herinneren had hij de Bloodclan kater nooit zijn naam gegeven en hoewel de zilveren kat goed door had hoe leuk die was was het toch echt wel een verassing dat hij blijkbaar zo interessant was. Interessant genoeg om zijn naam te achterhalen in ieder geval.  Met een zucht staakte hij het lopen, wachten hij de bloodclanner op met zijn welbekende grijns sierend op zijn gezicht getekend.  "Uh lopen?" merkte hij betweterig op, iedere kans er als de slimmere persoon uit te komen gierig grijpend. “Jij bent de laatste kat die ik hier wil zien!” raasde de kater verder, Bluejay haalde enkel even zijn wenkbrauwen op, zijn grijns niets minderend. "Tja" als katten hun schouders op konden halen had de grote kater het hier gedaan "zo erg ben ik nou ook weer niet, zeker vergeleken de troep waarmee jij je thuis omringt." de kater knikte kort, denkend dat hij erg grappig was "Alhoewel jij er wel perfect thuis hoort". Speels gleed zijn zelfverzekerde blik over de Bloodclanner , een blik die niets anders schreeuwde dan schaak mat.

De eerste opmerking van de kater negerend liet hij zijn blik kort op het afgebeten oor ruste, herinnerde hij nog goed de gore smaak van bloed tussen zijn kaken. “Pfft, ik hoor daar niet tussen. Al die katten die me elke dag pijn doen omdat ik gewoon tegen ze praat. Ooit heb ik eens de commandant gemept en hij noemt me nu een idioot terwijl ik al zijn taakjes moet doen. Voor een KLEINE mep. Daar hoor ik niet bij”, ratelde de wellicht minder helder denkende kater verder, een verraste blik van Bluejay ontvangend. Hoorde hij er niet bij? Hij droeg toch zeker dezelfde vieze geur, dezelfde walgelijke trofeeën, so much for clan loyalty blijkbaar. Kort snoof de kater minachtend "Dus behalve een slechte Breinfunctie heb je ook nog is een slecht gevoel voor loyaliteit, triest moet ik toegeven" knikte de trotse warrior voordat de bloodclanner hem vroeg wat hij hier deed, alweer. "Zoals ik al zei, ik blue j a y was hier aan het jagen voor mijn clan, als een loyale kat hoort te doen, niet dat jij daar iets van af weet blijkbaar, en bovendien hoef ik me niet aan jou te verontschuldigen, dit is niemands land vriend dus zo de mieter op en laat me met rust" mauwde de kater kalmpjes, zijn grijns nog altijd op zijn kop terwijl hij de kater aankeek met ogen die niets anders leken uit te stralen dan pls ga weg. Het laatste beetje respect voor de kater verloren bij het horen van zijn klagen, waarom bij die parasieten blijven als je ze toch haat? Dat was niet echt moreel juist hm?