[Search] The beginning of it all

Tarragonstride krulde zijn zware lichaam om die van zijn leider heen. Een ronkend geluid kwam opwellen uit zijn borstkas. Zijn gele ogen stonden vrij sexy en prikten in de vacht van zijn broer. Hij gooide zijn brede kop in zijn schouders terwijl er een enorme grijns op zijn gezicht kroop. Met lange passen draaide hij weer rond Acornstar tot zijn mond bij het oor kwam. "You are never ever getting rid of me."


Tarragonstride is een grote, brede en voornamelijk zware kater. Hij neemt niet enkel veel spiermassa met zich mee, maar ook een dikke vacht. Hij en zijn broer lijken erg veel op elkaar. Ze zijn even groot, even breed, even gespierd, hebben evenveel en op dezelfde plaatsen wit in hun vacht en hebben allebei geel gekleurde ogen. Hun standvastige houding is ook niet veel verschillend al kijkt Tarragonstride vaak met een honende uitdrukking en een brede grijns op zijn gelaat. Toch is het de vachtkleur die hen verschillend maakt. Anders dan zijn broer heeft deze kater een donkergrijze vacht.


Hoe lang geleden was het dat deze broers twee poten op één buik waren? Ohja! Dat eindigde toen Tarragonstrides liefde voor Mintberry plaats maakte voor jaloezie. Sinds kitten af aan keek hij haar stiekem na en volgde hij haar overal waar hij kon. Natuurlijk zo onopvallend mogelijk. Toch kreeg niet hij maar zijn broer haar als mentor. En hij? Hij kreeg Nervousskip, een poes die tegen de elder leeftijd aanleunde. Met wrok en jaloezie in zijn maag maakte hij het stalken van Mintberry en zijn broer een nieuwe hobby. Zo werd hij in een record tijd de stilste sluiper van de apprentices. Echter was die faam niet genoeg voor hem. Uitmuntend in zijn trainingen als hij was kreeg hij snel het achtervoegsel -stride, verwijzend naar zijn stalkerige jaagstrategie. Nu zijn broer out of the picture was hing hij continu aan de lippen van Mintberry. Hoewel hij niet wilde dat Acorndust er tussen kwam konden de broers het nog altijd goed vinden. En toen ging alles mis.

Het was een mooie avond toen de twee broers samen naar de maan keken en naar het lappendeken van sterren, waar ze de vallende sterren telden. Toen Tarragonstride vroeg wat zijn broer gewenst had hoorde hij zijn ergste nachtmerrie waar worden. Hij was opgestaan zonder iets te zeggen en weggerend om die avond niet thuis te slapen. Alles ging in een waas, maar hij wist kristal helder wat hij van plan was. Als hij Mintberry niet kon krijgen, dan kon niemand haar krijgen. Daarom besloot hij om een vos die hij rook op het territorium in de ochtend te lokken naar waar de geur van de poes hing. Blind voor al het andere legde hij het laatste stukje van de haas neer die hij die nacht gevangen had. Voor zich zag hij de poes en zijn hart sprong een paar tellen over, maar de woorden van zijn broer galmde door zijn hoofd. Hij sloop een eindje weg en verstopte zich.

Tarragonstride hoorde de geluiden van vechtende katten, vast de andere patrouille leden, maar zijn ogen waren gefixeerd op de staart van Mintberry. Als bij wonder zag hij nu ook zijn broer aanrennen. De kater dook nog dieper in de begroeiing, met een grote grijns op zijn lippen. Zijn gele ogen zagen de poes bezwijken. Hij bleef nog even zitten voor hij uit de struik rees en op zijn broer afstapte. Hij tilde zijn kop honend in de lucht en keek hem minachtend aan. I love you means you're never, ever, ever getting rid of me..." Dat zou zijn broertje wel leren! Trots keek hij nu naar de vos. Het bloed in zijn aderen veranderde plots in ijs toen hij de twee andere lichamen zag. Dodelijk gewond. Hij keek woest van Acorndust naar de vos, naar hun ouders en terug. "This is your fault!" Tarragonstride beukte met zijn volle gewicht tegen zijn broer aan. Hij duwde zijn poot tegen de nek van zijn broer. "See what you did... you killed them! You are véry lucky I am not telling this to Shrewstar."