∆ SURVEILLANCE - we're gonna crawl, kick down every wall.

In het kamp

Cobra's dood en de opvolging van Brat als leader had de groep een paar dagen vakantie gegeven. Nu hij echter als Commandant benoemd was was het weer tijd om de katten van hun luie reten te halen en het leven weer te laten opstarten. Shadowclan hadden ze verloren maar ze hadden nog niet gewonnen. Bloodclan was nog niet verdreven en Bloodclan zou zoals altijd weer terug komen. Orchis had er een nachtje over geslapen en had een patrouille ineen elkaar gezet als zijn eerste taak als Commandant. De naam die hij nu droeg vond hij overigens enorm vervelend bekken, wie weet dat hij binnenkort zijn rangnaam ook even zou veranderen. Voor nu had hij een groepje katten bijeen geraapt voor de eerste surveillance. De tom trippelde al huppelend naar het muurtje maar bleef ervoor staan in plaats van er op. Zijn halsband rinkelde kort toen hij zijn stoffige vacht uit schudde en daarna de naam van een zekere kattin uitriep. Hij had haar wel zien staan kijken hoe hij tot de nieuwe Commandant benoemd was en niet zij. Hij nam het haar niet echt kwalijk, niemand had verwacht dat hij ooit deze positie zou bemachtigen. ''Zahida!'' Zijn stem echode ruw door het kamp terwijl hij toekeek hoe haar lichaam voortkwam. ''Trek er op uit richting het clangebied. Ik wil dat jij samen met Stalked en die idiote Coacaze de grenzen daar markeert. Neem de positie als surveillance leider aan, die verdien je.'' De tom gaf haar een knikje maar schoot daarna kort in de lach. Het paste totaal niet bij hem om zo formeel te knikken. ''Dubbele marks bij Shadowclan grens. Laat ze merken dat ze nog niet van ons af zijn~'' En moet die woorden trok hij zich tippelend terug en gniffelde in zichzelf. Oh Shadowclan, als je dacht dat Cobra erg was.. jullie zullen nog wel eens zien.

_{Ze trok met haar oor toen ze geroepen werd. Haar gifgroene blik vestigde zich op Orchis - hij gaf haar een bevel. Kort klemde ze met haar kaken. Oh, hoe ze wenste dat de rollen omgedraaid waren. Dat zij de commander was, en niet dit huppelkonijn voor haar. Echter wist ze. Dat als ze iemand anders moest vertrouwen met de rang commander, dat hij het dan was. Hoe erg ze ook wenste dat zij het was geworden, dat was ze niet; en ze wist dat hij het goed zou kunnen. Toch stonden bevelen van hem opvolgen niet bovenaan de lijst van dingen die ze leuk vond om te doen. Echter wist Orchis er dan ook wel weer humor in te vinden, en dat was dan weer.. Aanstekelijk. Zijn verrotte lach stak haar aan en kort grijnsde ze naar hem. Ze waren dan ook.. Vrienden, niet waar? Een soort van. Terwijl ze elkaar niet eens echt mochten. Het was apart, to say the least. Maar ze waren niet elkaars vijand, en dat was al veel hier in de elite. De commander liep weg, en met een zucht draaide ze zich om. Ze versmalde haar ogen terwijl ze zocht naar de twee katten die ze mee moest nemen. "Stalked! Coacaze!" blafte ze hun naam terwijl ze hen stuk voor stuk aan keek. "Meekomen."
- @Coacaze @Stalked}

"Nightmares are given with a reason. They're given to show you that you are a weak cat with lot's of fears."

Coacaze

Hij had weer een taak gekregen van die stomme commandant. En dan ook nog eens hem een idioot genoemd in dezelfde zin. De wit met grijze kater zou wel willen tegenspreken maar hij had een hogere rang dan hem, en hij wilde geen grote straffen krijgen. Zahida sprak z’n naam uit en beval mee te komen. Het was echt stom om bevelen op te volgen van anderen. De bloodclanner wilde zelf doen wat die wilde, niet zomaar een dom bevel opvolgen van die commandant en andere elite members. Een groffe zucht kwam uit zijn bek terwijl zijn oren knikten. Normaal wilde hij net een dutje gaan doen, een lang, goed dutje voordat de kater weer aan z’n klusjes zou verder doen maar eh. Dit was ook goed… Soort van. “Ja ik kom al”, reageerde de witte kater gefrustreerd. De bloodclanner moest toch maar gehoorzamen, want voor elk klein detail konden er grote gevolgen komen. Dat wist zijn domme brein wel. En waarschijnlijk één van de weinige dingen die hij wist. Zijn grijze poten stapten naar de kattin toe en zijn kop hing naar beneden. Je kon zien dat hij dit stom vond. Maar alles voor de elite he.

De grijze poes lag aan de zijkant van het kamp, wat ongeïnteresseerd om zich heen aan het kijken. Voor haar lag een half aangevreten muis, waar ze nog mee bezig was. Ze had het diertje kunnen vangen in een struik wat verderop en was blij dat ze weer eens wat fatsoenlijk te eten had. Vlug, voordat iemand hem afpakte, bukte ze weer om haar maaltijd te voorzetten. Ze had het net op tijd op, want opeens klonk haar naam samen met die van Coacaze door het kamp. Sloom hees ze zich overeind en liep naar de bron van het geroep. Zahida, die ze net had zien praten met hun Commander. Blijkbaar moesten ze mee op een patrouille of zoiets. Wel, dat moest dan maar weer. ''Ben er''zei ze, al was dat wel duidelijk. Ze wist gewoon niks beters te zeggen. Het andere 'slachtoffer' Coacaze leek er nog minder zin in te hebben. Stalked was liever in het kamp gebleven, om later in haar eentje een bezoekje te brengen aan de Kittypets, maar ze vond dit geen ramp. De kater daarentegen leek hier helemaal niet op te wachten. Maakte niet uit, je moest doen wat ze van je vroegen. Al was vroegen niet perse het juiste woord.