I am weary of days and hours,

Doodstil zat de kater. Stillen dan de bergen van de carriornplace waren, en stiller dan een zojuist overleden kat. Bij deze gedachte kwam acuut het beeld van Smokebreath hem weer voor de ogen, voor de kater zijn geest weer richtte op het stil zijn. Zelfs zijn ademhaling hield hij zo stil mogelijk. Alles om de vogel die nog geen meter van hem verwijderd was, niet te laten schrikken. Nee, Tall zat niet in jachthouding. Deze vogel hoefden ze niet te eten. Maar hij was gefascineerd, en probeerde de situatie uit te strekken voor zolang hem dat gegund werd. Hoe vaak was het dat je een raaf tegenover je had zitten als gelijke.

- Manepaw

De druk in het kamp leek wel te snijden met haar klauwen, maar als ze dat gedaan had dan had ze er van moeten lusten en had ze nooit het kamp mogen verlaten! Manepaw was achter de ooit zo grote Tallstar aan gelopen richting de Carrionplace. Ze was hier eerder geweest, maar dat was toen ze op ratten gejaagd hadden. Wat ze hier nu kwamen doen en nog wel enkel met hun twee was Manepaw een raadsel. Ze was nog niet zo lang leerling, maar toch liever zou ze niet nog eens met een rat moeten vechten. Nog diep in gedachten kroop Mane door het gat en zag dat Tallstar doodstil zat met een grote Raaf tegenover hem. Zou ze hem moeten vangen? Nu er zo veel katten binnen het kamp waren, waren er ook meer monden te voeden. Ze had nog nooit een raaf gevangen, maar eens moest de eerste keer zijn toch? Stilletjes sloop ze achter de grote kater die haar nog voor het zicht van de vogel verborg. Ze wachten heel even voor ze opsprong en hopelijk haar klauwen en tanden in het vel en vlees van de grote raaf kon zetten om het werkje af te maken?

De kater bemerkte een lichte verandering, alsof hij bekeken werd, maar besloot dat het aan de raaf moest liggen. Het beest leek op dezelfde golflengte te zitten als de shadowclan leader en met een lichte verbazing moest hij toegeven dat het rustgevend voelde. Deze doodse dieren, zo statig op hun eigen manier, en Tall. Niet statig, misschien wel doods. Hij bracht het in ieder geval vaak met zich me-

Voor hij die gedachte goed en wel af kon maken, knalde er iets in zijn rug, vloog de raaf op, en tuimelde de kater voorover. Met grote ogen registreerde hij nog snel dat hij en zijn belager aan het vallen waren, voor dat ook daadwerkelijk gebeurde. Kuchend en proestend stond de kater op toen hij onderaan de vuilnisberg tot stilstand gekomen was. Wat in de wereld was dat geweest?

Haar achterpoten glibberde weg op de vreemd gekleurde tweebeen dingen waardoor ze vol tegen Tallstar op knalde. De raaf vloog weg en zij vielen samen naar beneden. Mane moest nog veel leren, maar dat was ook wel te merken zo. Echter werd ze bedolven door tweebeen afval waardoor e niet direct te zien was. Alleen kreeg ze zo haast geen lucht. Manepaw kroop zo snel als ze kon onder het tweebeen afval uit en toen ze eenmaal weer op 4 poten stond schudden de jonge leerling zich even uit en keek rond. Daar zag ze hem staan die verrader of had Bloodclan hem gedwongen? Dat zou natuurlijk ook gekund hebben??? Manepaw was er nog niet helemaal uit, maar ze was in ieder geval niet van plan om haar beste vriendin Moonpaw niet te geloven. Maar ze was over het mogelijke verraad van Tallstar nog niet helemaal uit.

Onderwerp: Re: I am weary of days and hours,