Mr. Brightside

Onderwerp: Mr. Brightside za 4 jul 2020 - 17:42

It's no use going back to yesterday

Er was zoveel onrecht in de wereld. In haar clan. In het leiderschap van haar mentor. Tranen brandde in haar groene ogen. Ze was zo zwak en ze kon zo weinig. Het stigma van wie haar moeder was, wie zij zou kunnen zijn, het hing boven haar hoofd als een donderwolk. De verbanning van haar vader en broertje en vervolgens hun ontvoering door twolegs. Wat haar mentor niets maar dan ook niets boeide. Haar grote geweldige mentor Acornstar. Ze kon hem wel uitspuugen. Hoe durfde hij haar te behandelen alsof ze een verrader was. Dat was waarom hij haar mentor was geworden, simpelweg om toe te kijken wanneer ze een misstap zou zetten. Wanneer het fout zou gaan zodat hij haar ook kon verbannen.

Alle woede, al dit verdriet. Ze kon nieteens rouwen om haar moeder, haar broertje of haar vader. Zou ze rouwen zou ze gezien worden als een verrader. Deed ze niets, zag ze er vast uit als een monster voor haar siblings. Ze had mee moeten gaan met papa. Misschien had ze hem dan kunnen redden van twolegs. Maar nee, ze was gebleven. Ze was hier gebleven en waarom, om zo aangekeken te worden.

Tranen stroomde over haar wangetjes terwijl ze uithaalde naar de grote oude boom. Haar nagels lieten diepe kerven achter in het hout, maar het was niet genoeg. Het was niet genoeg om de stress haar lichaam te laten ontsnappen. Niets was genoeg. Niets zou ooit meer genoeg zijn. Niemand zou ooit, ooit meer genoeg kunnen zijn om deze pijn, deze woede en dit verdriet van haar af te kunnen nemen.

@Ravenpaw first

because I was a different person then

xoxo

Onderwerp: Re: Mr. Brightside za 4 jul 2020 - 18:01

RAVENPAW // 10 moons

Een mislukte sprong naar een muis deed de kater vloeken. Hij voelde de staart van het beest tussen zijn poten door glippen en het wegrennen. Te laat. Niet goed gemikt. Het was de laatste tijd steeds vaker dat hij na dacht over dingen en het hem afleidde van normale dingen als jagen en vecht trainingen. Hij wou dat hij zijn hersens uit kon zetten.

Alles stond op scherp in ShadowClan. Dingen waren anders. Het was alsof je continue over je schouder moest kijken of er niemand naar je keek. Het voelde alsof ze continue in de gaten gehouden worden door katten die hun fouten wouden doorbriefen naar Acornstar. Die had nogal een abstracte manier van regeren op het moment. Zodra je maar de kleinste fout tegen de clan leek te maken lag je er uit en was je op jezelf aangewezen. Zijn oren draaide toen hij in de verte iets hoorde. Krassende nagels, de geur van een clangenoot. Hij was zo druk geweest met zijn muis dat hij niks geroken had. Met een snel drafje kwam hij uit bij een kat die hij herkende als Serpentpaw. Ze zag er.. niet oké uit. "Serpentpaw? Gaat alles goed?" hoewel hij met Hoarse gesproken had over het uitroeien van de hele bloedlijn van Sinclaw, voelde hij nu een raar soort verwantschap. Ze waren beide deels Bloodclan nu. Beide uitschot.

Inner peace is hard to find
They're asking why
I think I'm losing my mind

Onderwerp: Re: Mr. Brightside za 11 jul 2020 - 16:36

It's no use going back to yesterday

Ze was zo intens opgenomen in het vernietigen van de onzichtbare Acornstar voor haar neus dat ze nieteens had gemerkt dat er een kat naast haar was komen staan. Met een ruk schoot haar hoofd op toen ze de stem van Ravenpaw herkende, haar oortjes vlogen even naar achteren en ze slikte wat moeizaam. "Ik ben oke.." Mauwde ze, behoedzaam, starend naar de kater. Ze zou niet durven om te spreken wat ze werkelijk dacht, hoe ze werkelijk in elkaar zat op dit moment. Ze kende Ravenpaw niet goed en wist dat als ze iets verkeerds zou spreken ze mogelijk grotere problemen zou hebben dan enkel een irritante mentor. Dus hielt ze haar mond, starend naar de donkere kater.

because I was a different person then

xoxo

Onderwerp: Re: Mr. Brightside