One cat's loss is another cat's gain

Het was een volle maan deze nacht, dus de twoleg place was aardig verlicht. Ze was de hele dag al onrustig geweest om de een of andere reden en ze begreep maar niet waarom. Ze had dan ook het bloodclankamp verlaten en was een wandeling gaan maken. Ze wist dat ze beter niet te ver moest gaan, maar naar clangebied gaan was nu zeker niet verstandig. Misschien zou ze met wat geluk nog wat kunnen vangen. Natuurlijk had ze de informatie te horen gekregen dat haar vader dood was of tenminste dat een paar riverclankatten dit aan het beweren waren. Dat ze blijkbaar ook nog wat siblings in Riverclan had maakte het eigenlijk alleen maar erger. Ze had zich dan ook vrij geïrriteerd gevoeld de laatste tijd, maar ze had het daarop afgeschoven.
De pijn die door haar buik heen ging negeerde ze dan ook in eerste instantie. Het zou vast overgaan, misschien had ze wel wat verkeerd gegeten. Maar met elke stap die ze zette leek de pijn erger te worden tot ze uiteindelijk door haar poten heen zakte omdat deze haar niet meer konden dragen. Langzaam begon het te dagen wat er mogelijk aan de hand kon zijn. Ze had alleen geen idee dat ze zwanger was, de signalen waren er misschien wel geweest, maar ze had het afgeschoven op andere dingen. Het ging moeizaam, maar uiteindelijk was er toch een kitten geboren. Ze voelde zich zwak, maar vond toch de kracht om de kitten naar haar toe te trekken en het droog te likken. De kitten was vrijwel volledig wit op een lichte andere tint bij de snuit. Wat moest ze nu doen met deze kitten? Het was niet alsof ze hier enige ervaring mee had.
De kans om dit verder uit te zoeken zou ze helaas niet krijgen, want door de vermoeidheid en het feit dat ze op de kitten gefocust was had ze niet gemerkt dat er een andere kat bij was gekomen. De geur van Riverclan was eigenlijk het eerste dat ze opmerkte, het deed haar haren lichtjes rijzen. Wat deed die geur hier? Maar voor ze dit verder kon onderzoeken werd ze plots tegen de grond gedrukt. Ze wilde wat zeggen, maar dat kon niet door het feit dat haar luchtpijp dichtgedrukt werd door iets. Ze probeerde tegen te stribbelen naar wat haar ervan weerhield om te ademen, maar met elke seconde werden haar pogingen zwakker tot ze uiteindelijk volledig stil viel en ook niet weer adem haalde. Een piepende kitten achterlatende.

[Gesloten voor nu]

One cat's loss is another cat's gain Dd5cjs10

De zon kwam al weer bijna op toen hij terugkwam. Zijn vacht was nog een beetje modderig geworden van de terugweg maar hij stonk gelukkig weer naar zichzelf. Zijn pad was daarnet opzettelijk gescheiden met die van Nyra, want beide hadden nog dingen te doen. Zij was naar het water gegaan om haar dekmantel af te wassen en hij was de geur van bloed weer achterna gegaan. Orchis was dan ook niet Orchis als hij dan met gierende poten er achter heen ging. Toen zijn poten onder een plasje bloed kwamen te staan keek hij neer. De dode kat. Gevlekt kwa vacht maar ook nu van bloed en zand. Zijn kop ging scheef staan terwijl hij even naar het beeld keek. Haar naam was Sora, een al wat oudere member uit zijn groep. Kind van Saxon, een oudere ex deputy van de Elite, een rang die de tom had gehad en hij nu bemachtigde. Een rang die hij wel zal meenemen naar zijn graf. De tom pakte haar kin even vast en keek in haar uitzichtloze ogen aan. Hmm. Weer iemand minder. Zou Brat weer blij mee zijn hah. De tom liet haar levenloze kop vallen en gniffelde zachtjes. Hij wou haar net bij de nekvel pakken om haar dode lijf naar het kamp te slepen toen hij een piepje horen. Zijn oren schoten overeind en zijn blauwe blik ging naar de buik van de dode kat. Een bolletje, bijna onzichtbaar in de opkomende zonlicht, lag tussen wat plukjes vacht. Zijn nagels klapte direct uit en schoten in de grond onder hem. Zijn lip in een grauw getrokken. Zijn lijf trok zich strak en zeker een paar goeie minuten staarde hij het levende wezentje strak aan. Die verdomde bloedlijn, het was weer doorgezet. Zijn kaken klemde op elkaar. Zijn huid trillend van zijn aan gespannen spieren. Orchis blies een ademtuig uit toen hij een stap naar voren zette en zachtjes door zijn poten zakte. De kitten lag vlakbij zijn neus, vlakbij zijn scherpe tanden.. Hij kon het zo afmaken. Hij kon het ding doormidden breken als een tandenstoker en dumpen.. hij kon.. hij kon het doen.. maar- maar. Nee, nee, shit- Mousedung. Nee, Sora was duidelijk gestorven aan de bevalling.. ze kon niet bevallen zijn van niks. Met een ruk schoot Orchis weer overeind en gaf een trap tegen het levenloze lijf aan. Verdomme. Kwaad liep hij enkele keren te ijsberen voor hij met veel tegenzin het beestje bij de nekvel greep en vertrok. Het had geluk, ze kreeg een kans maar als het hem net zinde.. dan zal ze eindigen als mama.