Sure worth the climb

Hijgend maar met een brede glimlach kwam Sagepaw tot stilstand op een paar vossenlengtes van de wanden. Met een snelle pas had ze heel het stuk van het kamp tot hier overbrugt. Het was haar eerste keer in deze uithoek en bijna onvoorzichtig liep ze ietsje dichter naar het water toe. De richels waren stijl en het water kolkte levendig. Een gevoel van nieuwsgierige adrenaline overspoelde de jonge Apprentice. Het zou niet gemakkelijk zijn om het water te bereiken. Ze besloot om eerst even op adem te komen. Wat een machtige plek! Sagepaw sloot haar ogen, maakte haar hoofd leeg en stak haar neus in de lucht. Een kille windvlaag deed haar vacht opvliegen. Perplex opende ze haar ogen weer toen ze een geur rook die ze niet meteen kon thuisbrengen.
{ WOLFHUNT }

Een kort moment van angst nam het over. Bloodclan was altijd en overal. Maar het was geen Bloodclangeur. Dat werd nog eens bevestigd toen ze een slank gestalte met lange poten aan de overkant zag staan. De rivier stroomde hogerop door Windclan territorium. Behoedzaam sloeg Sagepaw de Windclanner gaande toen deze luidruchtig snoof. Haar nekharen rezen licht overeind en ze zwiepte met haar staart. Haar vijandigheid jegens Windclan kwam voort uit verhalen. 'Heeft je mentor je niet geleerd dat de gorse gevaarlijk is?' Sprak de pikzwarte poes. Sagepaw draaide lichtjes haar hoofd. "Gegroet" Riep ze om het kolkende water te overstemmen.  "Nee, dat heeft ze niet." Ze vond het maar niks dat deze poes haar op haar roekeloosheid terecht wees. Maar de waarheid was dat Hollywood haar helemaal niets leerde. "Nieuwsgierig zijn is gezond." Sprak ze op haar hoede.

Sagepaw zwiepte met haar staart toen de Windclanner een afkeurend geluid liet horen. 'Curiosity killed the cat.' Sprak deze met een paar tot spleetjes geknepen ogen. Dit stond de tabby Apprentice nog minder aan. In haar oren klonk het ietwat arrogant. En daarbij, hadden Windclanners zo'n muishartje dan? Sage's vacht begon te prikken van frustratie. Haar eerdere moment van pure rust en appreciatie leek niks meer waard. Enkel haar neus was nog steeds gevuld met de frisse geur van water. Ze staarde de Windclanner kritisch aan. "Dat is een lading dassenkeutels." Verklaarde ze met een strakke blik. Ze ging niks aannemen van een Windclanner.

Ze bleef de Windclanner argwanend aankijken. Elke haar van haar vacht tintelde en de lucht proefde dik alsof er storm op til was.  'Prima kind, als je er zo overdenkt.' Mauwde de Warrior met een hartige stem. Sagepaw moest haar inhouden om geen grom los te laten. Ze had een kort lontje. Misschien reageerde ze een beetje fel, misschien niet. In ieder geval, Windclan was Windclan. "Fijn." Mopperde ze gebeten terug.

De wind blies Sage's vacht nog wat rechter. Op de achtergrond klonk het donderende geluid van water dat zich in de afgrond stortte. De Windclanner tegenover haar haalde haar schouders op en gaf aan dat ze vertrok gevolgd door een opmerking. Nou, dat was maar beter ook! Sagepaw voelde haar bloed namelijk stollen. Ze wist de andere haar naam niets eens maar als ze deze poes ooit nog eens zou tegenkomen, zou ze haar zeker herinneren. "Dat ga ik inderdaad doen." Mauwde ze bars terug. "Vaarwel." En daarmee draaide ze zich om. De richel riep nog steeds haar naam. Maar ze ze zou iets verderop dichter gaan. De stroom kabbelde naast haar voort terwijl ze nog een laatste keer over haar schouders keek en haar avontuur verder zette.