We can't go on like this

Een ding was duidelijk geworden na de dood van Darkmoon, dit kon zo niet langer doorgaan. Hij zat geduldig in zijn den te wachten tot iedereen er was. Hij had Settleddust, Newtpaw en Pepperpaw gevraagd te komen, want ze hadden dingen om te bespreken. Ze moesten een manier gaan vinden hoe ze konden voorkomen dat er niet meer gevallen als Darkmoon zouden komen. Hoe kon een clan tenslotte overleven zonder medicine cats die wisten wat ze deden? Het was ook niet alsof hij zelf kon helpen, want van kruiden wist hij echt niks, maar wat konden ze dan doen?


[Alleen voor high ranks]

Foutje. Een klein foutje met grote gevolgen. Een poes was overleden door toedoen van een medicine cat. Dat was niet wat medicine cats hoorden te doen. Maar Newtpaw wilde vast alleen maar helpen. Het arme kind. Hij liep met een zwaar hart naar de leiders den en zijn oren hingen wat opzij. Dit kon er ook nog wel bij. Hij was nog steeds niet blij met Acornstar zijn... keuzes. Maar wat kon hij eraan doen? De clanleiders wil was wet, dat stond in de warrior code. Maar moest je het nog wel opvolgen als je dacht dat het fout was? Hij was deputy, hij mocht toch tegengas geven? Het maalde eindeloos in zijn kop. Voor nu moest hij brandjes blussen zover hij kon, op zijn manier. Acornstar was al in de den en de twee jonge medicine cats zouden nog moeten komen. Hij knikte naar de leider. ‘Hallo,’ sprak hij enkel. Hij had geen zin om ook nog eens over koetjes en kalfjes te gaan praten. Hij ging zitten en wachtte woordloos op de twee apprentices.

_{Het was een foutje geweest. Een ongelukje. Eentje met consequenties waar ze nog niks van wist en waar ze niks van wilde weten. Het woord was al redelijk snel verspreid in de clan en de blikken die ze nu toegeworpen kreeg lieten haar alleen maar dieper in haar nest kruipen. Als ze lang genoeg zou blijven liggen zou ze vanzelf achter Darkmoon aan gaan, toch? Het waren gedachten die niet door de kop van een poes zouden moeten gaan die zo jong was, maar na wat er gebeurd was kon ze zich maar moeilijk op de dingen focussen. De angst dat andere katten alleen maar naar Pepperpaw zouden gaan zou snel genoeg werkelijkheid worden en zij zou alleen maar als kruidenkatje dienen. De kruiden en planten halen die nodig waren zonder ze ooit nog te gebruiken. De tranen die over haar wangen biggelde had ze hard weggeveegd. Zo hard dat haar wangetjes nog even na tintelde, al gaf ze daar maar weinig om op dit moment. Eindelijk had ze zich genoeg bij elkaar geraapt om richting de den van Acornstar te gaan. Haar poten voelde zwaar en haar blik bleef op de grond onder haar poten gericht om zo min mogelijk aandacht te besteden aan de katten om haar heen. ”Hallo,” sprak ze zacht toen ze eenmaal in de den stond, haar stem dik van de tranen en emoties. Even hief haar kop even om de leader en deputy aan te kijken maar toen ze ging zitten was haar blik al snel weer naar de grond gericht.}

_{Pepperpaw had geprobeerd Newtpaw te steunen, maar het was moeilijk om haar te bereiken, om haar te steun te bieden die ze nodig had. Wat er gebeurd was kon niet teruggedraaid worden en de naweeën zouden nog voor tijden in de clan rimpelen. Voor Pepperpaw had het echter ook gevolgen gekend, ervoor gezorgd dat ze nu zelfs de kruiden die ze voor 95% zeker wist niet meer durfde uit te delen aan katten. Ze voelde zich als versteend, met katten die kwamen voor hulp die ze niet kon noch durfde te bieden. Ze had geprobeerd om het van Newtpaw over te nemen, haar op te vangen waar het kon, maar was enkel tot de conclusie gekomen dat ze het niet kon, dat ze het niet wist en erger nog, dat ze het niet meer durfde. Met elk kruid dat ze nog wel uitdeelde voelde ze haar maag samenknijpen uit angst dat er iemand ineens om zou vallen. Ze was stilletjes naar de den van Acornstar gelopen en kwam als laatste binnenstappen, ze liet haar schouder eventjes langs Newtpaw glijden in een opbeurend gebaar en gaf Settleddust een kort kopje voordat ze ging zitten. "Hallo iedereen.." sprak ze voorzichtig, haar staart rond haar lichaam krullend. Ze voelde zich ongemakkelijk en klein.}

Een voor een drupten ze binnen en spraken een begroeting uit, duidelijk van hem verwachtende om alles te starten. Toch was dit een belangrijk onderwerp waar ze het over moesten gaan hebben. "Zoals jullie misschien al wel weten is Darkmoon overleden aan het feit dat Newtpaw niet wist wat de beste kruiden waren voor haar." Direct zijn was misschien niet de beste methode, maar het was beter om er niet omheen te gaan draaien. "Dit is een duidelijk teken dat het zo niet verder kan en dat Pepperpaw en Newtpaw een opleiding nodig gaan hebben van een medicine cat." Het was alleen duidelijk dat Blood er niet toe in staat was op het moment. "Helaas is Blood er niet toe in staat op het moment, heeft starclan iets laten weten?" Dat leek hem tenslotte een logisch iets, starclan die een teken erover gaf, maar hij had zelf niks gehad in ieder geval.

Settleddust keek naar de twee jonge poezen die binnen kwamen lopen en gaf ze beide een bemoedigende glimlach. Ze waren, vooral Newtpaw, door een moeilijke periode gegaan. Een foutje. Een kleine, met catastrofale gevolgen. Hij voelde extreem medelijden voor haar. Hij duwde zijn kop nog even zacht tegen Pepperpaw aan toen ze hem een kopje gaf, waarna hij zijn blik weer naar Acornstar ging. Hij was de leider... En hij kwam direct met de deur in huis vallen. Keihard. Zijn blik ging naar Newtpaw en hij beet even op de binnenkant van zijn wangen. Hij wist niet of hij het kon verzachten. Hun leider had gezegd wat er was gebeurd, maar.. ‘We weten dat je het nooit zo bedoelde, Newtpaw,’ voegde hij er nog zachtjes aan toe. Hij wist dat de woorden de tijd niet zouden kunnen terugdraaien, maar ja... Ja, en natuurlijk zouden ze een mentor nodig moeten hebben. Maar Acefray én Bloodpaw waren er niet meer. Het zou pijnlijk worden, maar misschien, heel misschien zouden ze weer de hulp van een andere clan moeten vragen. Maar dan hadden ze nog het kleine geluk dat medicine cats een eigen code hadden, waar grenzen een stuk minder hard waren. Toen Acornstar nog vroeg of iemand Starclan had gehoord, schudde hij zijn hoofd. Starclan was voor hem onbekend terrein, enkel zijn geloof. Hij wandelde niet tussen de sterren, niet zoals de andere drie om hem heen.

_{Het was moeilijk om iemand te steunen die niet weet hoe ze gesteund moeten worden, dat was iets wat ze gemerkt had toen Pepperpaw een poging gedaan had om haar te steunen na wat er gebeurd was. Het probleem was echter dat Newtpaw niet wist hoe ze geholpen moest worden door de ander en als ze dat al wist accepteerde ze het niet. Ze geloofde er sterk in dat ze de pijn die erbij meekwam verdiende. De schouder van Pepper gleed langs die van haar en hoewel ze het gebaar waardeerde reageerde ze er verder niet op. "Zoals jullie misschien al wel weten is Darkmoon overleden aan het feit dat Newtpaw niet wist wat de beste kruiden waren voor haar." De kleine medicine cat apprentice dook nog verder in elkaar, voor zover dat mogelijk was. "Dit is een duidelijk teken dat het zo niet verder kan en dat Pepperpaw en Newtpaw een opleiding nodig gaan hebben van een medicine cat." De tranen die eindelijk gestopt waren toen ze de medicine cat den uit stapte leken net zo snel weer terug te komen. Alsof ze nooit weggeweest waren. "Het spijt me..." Sprak ze zacht en wendde haar blik af naar haar poten. "We weten dat je het nooit zo bedoelde, Newtpaw," Settleddust probeerde het nog wat te verzachten, hoe de woorden van hun leader binnenkwam, maar dat was niet zo simpel. De kattin keek in zijn richting trok een mondhoek op tot een soort halve glimlach als bedankje waarna ze weer naar de grond keek. "Helaas is Blood er niet toe in staat op het moment, heeft starclan iets laten weten?" Newtpaw wendde haar blik af naar de andere flame point en keek haar vragend aan. Zelf had ze niks meer vernomen van starclan, maar het zou kunnen dat zij wel wat van ze gehoord had.}

_{Acornstar zei het hard, te hard. Pepperpaw voelde haar spieren wat verstarren en ze draaide zich half om naar Newtpaw, die wat in elkaar kromp. Alsof het nog niet erg genoeg was. Ze voelde haar hart iets samenknijpen. Ze voelde mee met Newtpaw, dezelfde hulpeloosheid die zij voelde bij de behandelingen, zou Newtpaw nu voelen en erger. Haar frustratie liet haar spreken. "We hebben niemand om ons fatsoenlijk te leren hoe alle kruiden werken, maar ondertussen komt kat na kat binnen voor behandelingen," reageerde ze, ietwat verbeten, "we doen wat we kunnen.. Newtpaw doet wat ze kan, ik zou geen betere mede medicine cat apprentice kunnen wensen." Ze voelde zich genoodzaak om het op te nemen voor de andere, jongere flamepoint. Maar vervolgens draaide ze haar oren in haar nek. "Maar Starclan zwijgt nog steeds.."}

Aan de reactie van de andere drie te zien had hij het misschien iets te direct gezegd, maar hij kon er toch ook moeilijk omheen gaan draaien? Dit was nou eenmaal gebeurd en er zou wat aan gedaan moeten worden. Helaas leek het erop dat Starclan ook niet met de twee apprentices gesproken had, wat betekende dat er eigenlijk nog maar een ding was dat hij zou kunnen doen, ook al keek hij er zeker niet naar op om het te moeten doen. Starclan was al nooit duidelijk geweest wat hij begreep, maar dit was misschien toch wel iets waar ze in zouden horen te grijpen. "Dan is er denk ik nog maar een ding dat we kunnen doen." Begon hij dan ook. "En dat is de andere clans om hulp vragen op de gathering." Zijn gezicht vertrok iets bij de gedachte om het te moeten vragen, maar het was duidelijk dat er geen andere optie ging zijn.

Geen woord vanuit de sterren. Enkel dat dit hun medicine cats waren. Settleddust had zijn klauwen in het haar. Hij wilde zo graag dat Pepperpaw het goed zou gaan doen. En Newtpaw natuurlijk ook! Medicine cats waren heilig, bijzonder, buiten de code. Wacht... buiten de code! Het was alsof Acornstar zijn gedachten had gehoord en sprak over dat ze de andere clans voor hulp moesten vragen. Hij knikte instemmend. ‘Medicince cats leven onder een iets andere code, één van de andere clans zal vast hulp aanbieden als we zien dat we het nodig hebben,’ miauwde hij met een bemoedigende stem. ‘Misschien is Starclan wel niet stil geweest, maar hebben ze met een andere kat gesproken. Een medicine cat van één van de andere clans,’ probeerde hij optimistisch te blijven. Hij keek van Pepperpaw naar Newtpaw. Het lag in de lijn der mogelijkheden, toch?

_{Erg veel kon de jonge kattin naar haar idee niet bijdragen aan het gesprek. Misschien wilde ze dat ook wel niet. Ze wilde gewoon in een hoekje zitten en medelijden hebben met haarzelf om wat er gebeurd was. "we doen wat we kunnen.. Newtpaw doet wat ze kan, ik zou geen betere mede medicine cat apprentice kunnen wensen." ze draaide haar kop naar de andere flame point en even draaide haar mondhoeken naar boven tot een kleine glimlach als een dankjewel. "Misschien is Starclan wel niet stil geweest, maar hebben ze met een andere kat gesproken. Een medicine cat van één van de andere clans," opperde Settleddust. "Die kans is best aanwezig... misschien dat we op de gathering wat meer duidelijkheid krijgen." Zuchtte ze. Om nou elke clan in te banjeren om te vragen of ze een teken van starclan gehad zouden hebben was geen mogelijkheid. Ze moesten geduldig blijven (en van alle zaadjes afblijven).}