Al de hele tijd had ze liggen slapen, maar er kwam geen energie tevoorschijn. De kitten was echt uitgeput van al dat spelen met haar siblings. Ze rolde heen en weer, zoekend naar een nieuwe positie om te liggen, waarbij ze dan ook wakker werd. De kleine poes was zo moe maar kon niet verder slapen. Het beeld voor haar was wazig tot ze een paar keren haar ogen knipperde, waarbij haar zicht was gefocust op een mooie, glimmende steen. Later keek ze wat verder op en merkte andere kittens op. De wit met bruine kitten moest ooit eens opstaan, dus waarom niet nu? Steunend op haar kleine pootjes zette ze zich recht en haar hemelsblauwe ogen vingen al snel een kitten op waar ze tegen wou praten. De kleine poes trippelde met haar poten erheen. “Hey!”, begon ze vriendelijk, maar met niet teveel energie er in terug te vinden.
[+Valley]