De dagen waren elke dag helderder aan het worden. Het gezang van de stem in haar kopje die zei dat het bijna tijd was om to-be te worden, maakte haar blij. Maar nu was het slaaptijd. Of... Misschien toch niet? Haar blauwe ogen knipperden. Ze was te moe om nog in slaap te vallen, en na dat te beseffen slaakte de wit met bruine poes een grote, lange geeuw die schattig klonk met haar hoog stemmetje. Het was zo moeilijk om te slapen... Dat kon de kitten wel toegeven. Gelukkig had ze wel de grootste deel van de nacht kunnen slapen. Na een poosje kwam een lichtgrijze kattin met aqua blauwe ogen haar vragen of ze goed had geslapen. Meteen antwoord, ze wachtte geen seconde. "Ik heb wel goed geslapen maar ik ben nog zoooo moe", zei de witte poes.