Een vos in de medicine den

Het was donker, maar langzaam verschenen de eerste zonnestralen in de lucht. De zon kwam langzaam boven de bomen uit. Het was ochtend aan het worden. Doveheart lag te slapen, maar toen de eerste zonnestralen haar gezicht raakten werd ze meteen wakker. Ze haatte het als ze door de zon gewekt werd. Het was dan eigenlijk nog te vroeg. Ze stond op en liep het veldje op. Ze rekte zich even uit en liet de zonnestralen haar vacht verwarmen. De zon kon ook fijn zijn. Vooral als de zon je vacht verwarmde. Ze snoof de lucht even diep in. De heerlijke geuren van het bos kwamen haar neus binnen. Ze genoot er even van, maar niet lang. De geur van vos was ook haar neus binnengekomen. Ze snoof de lucht nog een keer op. De vos was niet dichtbij, maar dat kon hij wel komen. Ze keek even het veldje rond. Ze wist dat er maar een kat in de medicine cat den was, maar dat was een kitten en die kon ze niet alleen laten. Ze liep naar Sorrelkit toe en raakte haar zachtjes met haar neus aan. Ze draaide zich om en pakte weer wat kruiden. Ze moest Sorrelkit nog verzorgen. Ze deed de kruiden op de wond en zag tot haar opluchting dat de wond goed genas. Ze zuchtte van opluchting en ging zitten en krulde haar staart om haar poten. Ze wachtte tot de kitten wakker zou worden, want ze moest nog een paar vragen aan Sorrelkit stellen.

Sorrelkit sliep nog toen Doveheart de medicijn cat den uit ging. Sorrelkit werd wakker voor Doveheart weer terug was. Doveheart was terug en deed de kruiden op Sorrelkit's wond "goeie morgen doveheart en mijn wond geneest goed he" Sorrelkit gaf doveheart een kopje. "mag ik al eens kijken of ik kan lopen" Zonder dat doveheart kan antwoorden stind Sorrelkit op en liep een stukje "mijn wond geneest wel erg goed". SOrrelkit liep naar Doveheart "is er iets Doveheart?" Sorrelkit keek naar de ingang van de medicijn cat den "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA volgens mij weet ik het al. "HELP IEMAND KOM ONS HELPEN" schreeuwde Sorrelkit. Sorrelkit ging achter Doveheart staan voor bescherming.

Steelfang´s aandacht werd getrokken en hij viel met een smak uit de boom, hij was dichtbij het kamp en had bijna een vogel gevangen tot hij schrok. Gelijk rende hij richting het kamp waar hij even later naar binnen stormde en richting de medicine den ging het was de schreeuw van Sorrelkit. Steelfang zag een vos staan toen hij de medicine den in keek en knipperde in gedachten zei hij snel ´had niemand de vos opgemerkt die in het kamp was´ toen hij snel keek was er niemand te zien of ze sliepen nog of waren weg. Steelfang wist wat hem te doen stond en ging naast Doveheart staan, uit zijn herrinering wist hij dat je nooit achter een vos moet staan. Snel vroeg hij "Doveheart, kan je vechten zo ja een vos tegen mij lijkt me oneerlijk voor mij en als je niet kan vechten ren dan met Sorrelkit weg." Steelfang keek naar de vos dit exemplaar was best groot en hij stonk alsof er een kraai in zijn bek had gescheten. Hij vermoedde dat de vos een tussendoortje wou en Sorrelkit was drive-in voor de vos. Steelfang begon te blazen al wist hij dat het niet veel uitmaakte. Ze konden het best hopen dat er meerdere katten aansnelden.

Doveheart keek geschrokken om. De vos was dus toch in de medicine cat den gekomen. Ze draaide zich om en stond nu oog in oog met de vos. Ze merkte dat Sorrelkit achter haar ging staan en ze wist dat ze deze kitten moest beschermen ook al zou ze het niet in haar eentje redden. Tot haar opluchting kwam Steelfang de medicine cat den binnen en ging naast haar staan. "Doveheart, kan je vechten zo ja een vos tegen mij lijkt me oneerlijk voor mij en als je niet kan vechten ren dan met Sorrelkit weg." Vroeg Steelfang aan haar. Ze keek hem aan. "Ik kan vechten, dus je staat er niet alleen voor, maar hoe krijgen we Sorrelkit hier weg?" Antwoordde ze. Ze zuchtte even en keek daarna fel naar de vos. Ze blies een keer naar de vos in de hoop dat de vos weg zou gaan, maar hij bleef staan. Ze duwde met haar staart Sorrelkit iets naar achteren. Ze wilde wel dat Sorrelkit veilig zou zijn. "Je kunt beter even in de rots gaan zitten, maar blijf van de kruiden af." Zei ze tegen haar. Als de vos zou proberen om Sorrelkit achterna te gaan was zij er altijd nog om hem tegen te houden. Ze keek naar de vos en wachtte op wat hij zou gaan doen.

De vos was de medicijn cat den binnen gekomen gelukkig kwam Steelfang binnen rennen "STEELFANG". Sorrelkit was dol blij dat steelfang binnen kwam rennen. 'Doveheart, kan je vechten zo ja een vos tegen mij lijkt me oneerlijk voor mij en als je niet kan vechten ren dan met Sorrelkit weg.' Sorrelkit keek naar Steelfang "ben je nou zo dom of ligt het aan mij. het lijkt mij wel logies Steelfang dat Doceheart wel kan vechten". 'Ik kan vechten, dus je staat er niet alleen voor, maar hoe krijgen we Sorrelkit hier weg?' Sorrelkit keek nu naar Doveheart "dat is een goeie vraag hoe krijgen jullie mij hier weg?" Doveheart duwde Sorrelkit naar achter met haar staart 'Je kunt beter even in de rots gaan zitten, maar blijf van de kruiden af.' "oké doveheart" Sorrelkit rende zo hart als ze kon naar de rots toe met pijn en kroop er in "kunnen jullie wel met zijn tweeën die vos wel aan?"

Steelfang was nog een beetje duizelig door de klap maar hoorde alles "ben je nou zo dom of ligt het aan mij. het lijkt mij wel logies Steelfang dat Doceheart wel kan vechten". Steelfang keek de kitten niet aan en zei "Sorry hoor, ik probeer je alleen maar te redden"
'Ik kan vechten, dus je staat er niet alleen voor, maar hoe krijgen we Sorrelkit hier weg?' Sorrelkit reageerde op Doveheart"dat is een goeie vraag hoe krijgen jullie mij hier weg?" Doveheart duwde Sorrelkit naar achter met haar staart 'Je kunt beter even in de rots gaan zitten, maar blijf van de kruiden af.' "oké doveheart kunnen jullie wel met zijn tweeën die vos wel aan?" Steelfang zei "Wees niet zo eigenwijs we zijn hier om jou te redden en ik denk dat deze vos moeilijk gaat worden" Steelfang zag de blik van de vos naar Sorrelkit gaan en Steelfang zei "Nee dat is een toetje en eerst moet je langs het hoofdgerecht, als je het aankunt" Steelfang haalde uit met zijn nagels en de vos ontweek het alsof het niets was. De volgende uithaal deed meer pijn voor Steelfang want inplaats van te ontwijken beet hij in Steelfang´s poot en Steelfang reageerde met zijn andere poot op de hoofd van de vos. Geen wonden maar wel een dreun, met een droge zinloze lach zei Steelfang "Je moet niet met te grote happen eten."

Onderwerp: Re: Een vos in de medicine den