Something Vague

Een koele bries woei door haar grijze vacht. De zon begon net te rijzen en Crystalshell keek uit over de vlaktes die haar territorium en dat van Windclan besloeg. Vanaf haar verhoogde positie op een heuvel had ze een prachtig uitzicht. En wanneer ze zich omdraaide zag de deputy de rest van het Riverclan gebied waar ze zo van hielt. Een lichte zucht verliet haar bek terwijl de lucht scharlaken rood kleurde. Ze was het kamp uitgegaan om na te denken, over de toekomst en over haarzelf. Tot nu toe had haar streven naar absolute vrede weinig opgebracht, de spanningen met Windclan waren niet verminderd, en nu Wolfstar daar de leiding had viel het nog maar te bezien hoe de situatie verder ging lopen. Ook was haar laatste confrontatie met Acornstar minder dan vriendelijk geweest: Ze had hem duidelijk gemaakt wat zíj met zijn voorganger zou hebben gedaan, en dacht niet dat dat hier in dank afgenomen was. Haar zoektocht naar vrede werd in theorie misschien door alle clans ondersteund, maar niemand scheen de nodige methodes te willen invoeren om ervoor te zorgen dat het doel ook echt bereikt werd. Crystalshell wist, hoe duister het ook was, dat er pijn moest zijn voordat er verlichting kwam. Terwijl die ideeën door haar kop spookten, sloot de kattin even haar ogen, en wachtte totdat degene die ze aan had zien en horen komen haar bereikt had.

[Blueflower]

_{Blueflower ontwaakte die ochtend vroeger dan anders. Haar mate en de rest van haar clangenoten lagen nog te slapen, gekenmerkt door hun diepe ademhaling. De kleine she-cat maakte zich voorzichtig los uit Appleseed’s omhelzing en verliet de warriors den. Op haar weg naar buiten nam ze een verse bittervoorn mee. Naast de dawn patrol waren er dus nog andere clangenoten hard aan het werk. Riverclanners waren druk volk, ze was zelden de enigste die voor het krieken van de ochtend wakker werd. Nadat Blueflower haar vis had gegeten op een stil plekje bij de rivier droegen haar poten haar verder, hoger. In gedachten verzonken bereikte ze eindelijk de hooglanden waar ze zo van hield. Haar helderblauwe ogen vestigde zich op een donkergrijze gestalten en ze bleef staan. De kat in kwestie was niemand anders dan Crystalshell. Blueflower aarzelde. Wilde ze haar nu storen met haar eigen problemen? Tja, als ze niet met iemand ging praten dan zou ze uit elkaar ploffen. Crystalshell had al twee kittens gekregen en allebei waren ze al warrior. Zij zou begrijpen wat Blueflower dwars zat. Tenslotte kwam haar poten in beweging en klom ze omhoog. “Goeiemorgen Crystalshell,” Murmelde ze zacht met een warme doch kleine glimlach op haar gelaat. “Kom ik ongelegen?”}

Ze vroeg zich af wat Blueflower bewogen had om hierheen te komen. Crystalshell zelf had een vreemde aantrekkingskracht gevoelt naar de plek, een verlangen om uit te kijken over hun meest bevochten grens. Was de ander ook gekomen voor de hooglanden, of was ze hier omdat de deputy hier was? Wilde ze een privégesprek dat in het kamp moeilijk te krijgen zou zijn geweest? Toen ze de anders stem hoorde opende Crystalshell onmiddellijk haar ogen. "Goedemorgen, Blueflower." Knikte ze beleefd. Ze zag hoe de kleine kattin glimlachte en wist een subtiele glimlach terug te schenken. "Oh nee, je bent volkomen welkom, ga zitten." Vervolgde Crystalshell uitnodigend. Opnieuw keek ze naar uit naar de horizon en de even rustten haar blauwgroene ogen op de heidevelden die daar lagen. "Wilde je met me spreken?" Vroeg ze na een korte stilte.

_{Crystalshell beantwoordde Blueflower haar glimlach met haar eigen. Ze nam het aanbod aan en nam plaats naast de donkergrijze kattin. Ook zij vestigde haar ogen op het prachtige landschap dat voor haar lag en werd gehuld in vuurrode schitteringen. Ze nam de gelegenheid aan om haar gedachten bijeen te schrapen waardoor er een korte stilte viel. Crystalshell was uiteindelijk diegene die haar verbrak. "Het kan wachten. Het viel me pas in toen ik jou hierboven zag zitten," Gaf ze met een schouderophaal toe. Blueflower deed heel hard haar best om geconcentreerd naar een willekeurige plek in het dal te staren. Nu ze hier zo hoog zat voelde ze dat er een koud briesje stond die haar een rilling bezorgde. Ze was al een grote laag spiermassa kwijtgeraakt vanaf het moment dat Cottonkit geboren was. Zelfs toen haar dochtertje niet meer bij haar dronk scheen het haar toe dat ze niet goed aankwam. Ze was te mager voor een gezonde Riverclan warrior die zich tegoed kon doen aan de volle rivieren. Blueflower schraapte uiteindelijk haar keel. "Je moet wel trots zijn op Icecream. Je zoon is een nobele warrior geworden," Blueflower meende wat ze zei, en kon op dat moment geen andere insteek bedenken. Ze zou zich schuldig voelen als ze zo met de deur in huis zou vallen met haar eigen problemen. "Ik heb je altijd bewondert voor je veerkracht." Blueflower keek nu opzij naar haar deputy. Ze zou niet weten wat ze met zichzelf zou aanmoeten als Appleseed zich bij Starclan zou voegen. Ze kon zich geen leven zonder hem voorstellen. Crystalshell was Creamyfrost kwijtgeraakt, en toch vervulde ze haar deputy taken en hield ze haar hoofd koel in situaties die een kat tot het uiterste zouden drijven. Blueflower wist van zichzelf dat ze sterk kon zijn maar of ze ooit zo'n verantwoordelijkheid zou kunnen schouderen als Crystalshell? Nee. Zulke dingen waren niet voor haar weggelegd.}   

De kleinere kat haalde haar schouders op en verkondigde dat het wel zou kunnen wachten, maar Crystalshell had zo het gevoel dat er een dringend onderwerp op haar lippen lag. Ze merkte op dat Blueflower er minder getraind uitzag dat gewoonlijk was voor een warrior, alsof ze lang ziek was geweest. Maar dat kwam natuurlijk door haar zwangerschap en de zorgen over haar kitten. Zelf herkende Crystalshell het. Na haar bevalling had ze zich ook zwak en uit vorm gevoeld. Maar direct had ze de draad weer opgepakt: Elke dag een stukje verder lopen, weer gaan jagen, en uiteindelijk zelfs sparren om haar kracht weer op te bouwen. En nu was ze sterker en gespierder dan ooit te voren. Het harde werken had zijn vruchten afgeworpen en Crystalshell was trots op haar prestaties. Het compliment voor Icecream kwam ietwat onverwachts, maar niet onwelkom. Een zacht gesnor steeg op uit haar keel terwijl Crystalshell knikte. "Ik had niets meer kunnen hopen. Hij heeft veel doorstaan... Is veel te vroeg op de zwaarste proeven gesteld. Maar hij heeft zich erdoorheen gevochten en is nog steeds bij me, bij ons." Vertelde de deputy, haar blik gefixeerd op Windclan gebied. Er volgde nog een compliment, deze keer aan haar gericht. Eindelijk keek ze Blueflower weer aan, verbaasd. Had ze het over Creamyfrost? Of over haar rol als deputy, of misschien alles bij elkaar. "Dankjewel, dat is aardig van je." Miauwde ze, wat afwezig terwijl ze nadacht over de opmerking. Haar veerkracht.. "Er was altijd iets belangrijkers om voor te zorgen, dat hielp in het verwerken. Eerst Fireside en Icecream.. Daarna de clan. Als anderen hulp nodig hebben is het makkelijker om je eigen problematiek op hold te zetten." Legde ze uit, hopend dat dat haar positie wat zou uitleggen, en zou laten zien dat iedereen het kon.

 _{Blueflower’s zachte blauwe ogen ontmoette die van Crystalshell, die reageerde op haar woorden. Ze kon aan haar stem horen en aan de blik in haar ogen zien, dat ze het meende. Ze schoot de andere she-cat een vluchtige, warme glimlach toe voor ze haar kop weer afwendde. Blueflower spitste haar oren toen Crystalshell het ‘iets’ speciale noemde om voor te zorgen, iemand die je altijd nodig heeft zodat ze zich niet kon veroorloven te stoppen. Meteen schoot er een steek door haar heen en begon ze het gras te kneden met haar voorpootjes. “Wat als ze je hulp niet meer nodig heeft?” Flapte ze eruit terwijl ze haar oren treurig in haar nek legde. Voorzichtig keek ze opzij naar Crystalshell. “Wat als ze ouder worden en je nooit meer nodig gaan hebben..?” Ze hoorde haar eigen stem wankelen. Cottonkit was niet langer een kitten, maar een apprentice. Cottonpaw. Ze had haar dochter op het hart gedrukt dat zij en Appleseed altijd voor haar klaar zouden blijven staan, en ze altijd nog een nachtje bij haar mocht komen slapen. Maar ze groeide zo snel en trainde zo hard.. ergens wist Blueflower heel goed dat ze die waardevolle, zachte, fantastische tijd toen Cottonkit pas net was geboren niet meer terug ging krijgen. "Cottonkit is apprentice geworden.." Miauwde ze zacht alsof de deputy daar niet van op de hoogte zou zijn.}  

Ze had zich altijd staande gehouden met het idee dat ze het niet alleen voor zichzelf deed, en ze dus ook niet kon opgeven zonder anderen daarmee te schaden. “Wat als ze je hulp niet meer nodig heeft?” Crystalshell keek om en zag Blueflower's verdrietige uitdrukking. Plotseling begreep ze waar dit over ging, en waarom de kattin met haar had willen praten: Zij had twee volwassen kinderen en wist dus precies waar Blueflower nu doorheen ging. De ander bevestigde haar vermoedens en Crystalshell zuchtte diep. "Wanneer je kinderen apprentice worden denk je dat het voorbij is... Dat ze het zelf aankunnen en dat ze jou nooit meer nodig hebben. Maar in ieder geval voor mij was dit complete onzin.." Ze glimlachte kort en ging toen verder: "Icecream vraagt mij nog regelmatig om raad, of heeft me nodig om hem gerust te stellen. Als moeder blijf je altijd bezig." Verzekerde ze de crèmekleurige kattin. "En daarbij... Pantherstar en ik zijn niet de enigen die voor de clan zorgen. De clan zorgt voor zichzelf, voor elkaar. Je leeft nooit alleen voor jezelf. Het feit dat je niet meer de heel dag bezig bent met je dochter betekent dat je nu meer bezig zult zijn met andere clangenoten, en dat is niet minder waard.

 <sub>Ongemakkelijk bewoog ze met haar oren terwijl ze opkeek naar Crystalshell, ze zag dat er in haar blauwe ogen een licht van herkenning opging alsof ze ineens begreep wat er aan de hand was. Blueflower hoorde haar woorden aan terwijl ze moeizaam slikte. Wat Crystalshell beschreef was exact hoe zij zich op dit moment voelde. "Icecream vraagt mij nog regelmatig om raad, of heeft me nodig om hem gerust te stellen. Als moeder blijf je altijd bezig." Blueflower hief haar kop weer op en spitste haar oren. De woorden echode na in haar oren. 'Als moeder blijf je altijd bezig.' Herhaalde ze mentaal. Dat was ook zo.. ze trok zoveel plezier uit het zorgen voor de kittens in de nursery. Als Cottonpaw haar even niet meer nodig had was ze altijd daar te vinden. Maar niet alleen bij de jongste, ook de oudste of de katten die niet in het midden vielen konden op haar hulp rekenen.

Blueflower wendde zich af terwijl haar ogen naar het landschap voor haar gleden. Ze liet een stilte vallen terwijl ze naar de kronkelige rivier keek, die zich als een slang door het gebied heen trok. Het was haar voorheen niet opgevallen dat ze zich extra had ingezet voor haar clangenoten nu dat Cottonpaw er niet meer was. Het was zo natuurlijk voor haar dat ze er eigenlijk niet bij had stilgestaan. Tja, waren haar clangenoten minder waard dan Cottonpaw? Nee. Daar hoefde ze niet over te twijfelen. Ze waren anders, maar niet minder belangrijk. "Dankjewel," Miauwde ze tenslotte zacht. Het zou de zeer die ze voelde niet helemaal kunnen weghalen, maar het had in ieder geval wel er voor gezorgd dat die getemperd was. "Crystalshell, mag ik een queen worden?" Kwam er toen uit. Ze draaide zich weer om en keek haar deputy aan met een vurige passie die haar blauwe kijkers verwarmde. "Ik spendeer al zoveel tijd bij de kittens en hun moeders, ik merk dat ik het gelukkigst ben als ik kan zorgen in plaats van jagen. Ik heb dit besluit al overwogen sinds ik Appleseed heb leren kennen. Nog nooit heb ik mij zó zeker gevoeld van iets. Nu weet ik het alleen maar zekerder. Queen worden is mijn lotsbestemming."</sub>

Haar woorden leken goed in de smaak te vallen en even keek Crystalshell weer opgetogen rond, denkend dat de kwestie daarmee afgerond was. Maar wat Blueflower toen vroeg choqueerde haar een beetje: Ze wilde queen worden? Crystalshell opende haar bek al in protest maar zag de vurige passie in Blueflower's ogen, en besloot haar uit te laten praten. De argumenten die ze gaf waren helemaal zo gek niet, maar toch twijfelde de deputy nog. Wilde ze Blueflower, die qua leeftijd op een toppunt in kracht en snelheid zou zijn, zich nu al tot de Nursery laten bekeren? Maar aan de andere kant was ze er heel stellig over. En Crystalshell vond het niet onbelangrijk dat de individuele wensen van Warriors in acht werden genomen. "Ik moet zeggen dat ik het moeilijk vind om je zomaar te laten gaan... Je zou als warrior nog zo van pas kunnen komen." Begon de oudere kattin voorzichtig, Blueflower vriendelijk aankijkend. "Maar als je het echt wenst, dan mag je van mij Queen worden. Ik wil alleen dat je beloofd je conditie op peil te houden en er af en toe op uit gaat om je kop fris te houden." Kleine eisen voor een levens-veranderende beslissing, dacht Crystalshell.

 _{Blueflower had wel verwacht dat ze niet direct een volmondige, doortastende 'ja' zou krijgen, maar ze stelde zich tevreden met de weg die Crystalshell hierin verkoos. Het was niet iets wat veel warriors van haar leeftijd verlangde, permanent zorg dragen voor de kleinste in de clan. Wiebelend met haar oren keek ze Crystalshell voor een tel schaapachtig aan. Wachtte geduldig af wat er nog komen ging. Tenslotte kwam Crystalshell met haar ultimatum. Blueflower voelde hoe een warme glimlach haar mondhoeken deed opkrullen, en met een zachte zucht boog ze haar hoofd. Het voelde alsof er een lodengewicht van haar schouders was gehaald. "Natuurlijk beloof ik dat. Ik mag dan wel Queen worden, maar ook queen's moeten scherp en fris blijven, iets wat ik heel belangrijk vindt," Verzekerde Blueflower haar. "Dankjewel dat je mij deze kans geeft.. het betekend alles voor me." Voegde ze er zacht aan toe terwijl ze haar kop weer ophief en Crystalshell's ogen ontmoette. "Het voelt goed. Het voelt alsof de weg die ik sla precies de weg is waar ik al die tijd al op had moeten uitkomen." Sprak ze niet teveel in raadsels nu? Tja, dat alleen kon Crystalshell het beste beoordelen. Ze wist alleen dat ze zich op dit moment beter voelde, dan ze in manen had gedaan.}

Alleen al de aanblik van Blueflower's opluchting was genoeg om het het waard te maken voor Crystalshell. Ze accepteerde het voorstel direct en de Deputy glimlachte "Dan zie ik weinig reden om je te forceren Warrior te blijven, als dit het pad is dat jij voor jezelf ziet." Natuurlijk had zij liever dat jonge, gezonde kattinnen gewoon Warrior bleven, maar queens waren misschien wel net zo belangrijk. Ze wist dat zijzelf er blij mee zou zijn als iemand anders de zorg van haar kittens even overnam als zij haar taken weer oppakte, niet dat ze rekende op kittens natuurlijk. Blueflower's woorden waren curieus, maar Crystalshell maakte zich niet echt zorgen. "Ik ben er niet om jouw leven te besturen.. Dus onder mij ben je vrij je eigen leven te kiezen." Knikte ze.