Where in Starclans name...?

Day 1

Hij had nog zo zijn best gedaan om het dichtgeslagen stuk open te breken, maar de gaten waren te klein geweest om zijn bek door te kunnen duwen en open te bijten. Een tweebener kwam aan die de val nogal ruw op pakte. Leafface schoot direct in de verdediging. Hij blies en spuwde fel richting het mens dat hem mee nam. Het woud leek wel een blur. Zo snel leek de tweebeen te lopen net alsof hij aan het rennen was, maar de val schudden van voren naar achteren. Zijn dik op gezetten vacht vulde bijna de helft van de ruimte waar hij in zat. Zijn klauwen uit gedrukt, maar hij kon niet bij de poot van de tweebeen omdat daar de gaten net ze nauw waren als bij het gedeelte wat dicht gevallen was geweest. De reis ging door en ze kwamen bij een tweebeen monster wiens buik open getrokken werd en hem erin gezet. Angst stond voor een moment in zijn ogen. Wat ging er gebeuren? De buik werd weer dicht gemaakt en de tweebeen stapte al snel in voor het monster al grommend weg stoof. Het grommen van het monster was zo luid dat het tot in de buik te horen was, maar ook trilde de vloer zo erg dat Leaf er door begon te trillen over zijn gehele lijf. Oh Starclan waar had hij dit aan te danken? Hij wilde het voedsel enkel mee nemen voor de elders of de Queens! Maar de val had hem nu hier gebracht. De reis voelde als een eeuwigheid, maar al snel stopte het monster met grommen en trok de tweebeen na uit gestapt te zijn hem weer eruit. Daarna zwaaide de val weer heen en weer. De geuren die hier te ruiken waren, waren zo anders dan die in het woud! Overal tweebenen, maar ook de geur van andere tweebeen monsters en andere dieren. Hij werd een nest binnen gebracht waar nog sterkere dieren geuren te ruiken waren, maar ook een andere permanente geur die vreselijk rook. Leafface moest er bijna van overgeven en maakte ook hetzelfde geluid, maar er kwam niets uit. Hij zag vanuit zijn plekje hoe er zelfs honden als katten in dit nest met hun tweebenen zaten te wachten. Maar de tweebeen die bij hem was liep direct door naar een andere ruimte waar een metalen tafel stond en een aanrecht waar allerlei flesjes op stonden en spuiten met naalden, maar ook nog andere dingen. Er stonden nog twee andere tweebenen in deze ruimte. De gevlekte kater normaal kalm en rustig, was nu fel, maar ook bang voor wat er komen zou! De plaat die dicht geklapt was geweest ging nu open en er kwam een vreemde tweebeen poot naar binnen. Dikt en rood. Leafface maakte zijn besluit en sprong op de tweebeen poot af en boorde zijn klauwen zo ver als hij kon in de rode vacht van de tweebeen, maar beet ook direct erin. De klauw werd er geschrokken eruit getrokken, maar nog voor Leaf los kon laten werd hij in zijn nekvel gegrepen. Direct reageerde de gevlekte warrior door zijn achterpoten in de onbeschermde poot te zetten met zijn achterpoot. Zijn achternagels diep in diens vel te zetten en er een lange lelijke wond te maken. De tweebeen trok schreeuwend zijn poot weg en Leafface wilde net los laten toen de tweebeen met de rode dikke poot zich weer herpakt had en hem tegen het koude staal drukte. De andere tweebeen die ook in het wit gekleed was had een vreemd puntig ding in zijn poten en hoewel De kater zijn best deed kwam hij niet vrij van de grip die hem nu gevangen hield. Een korte pijnlijke steek in zijn achterwerk zorgde te snel er voor dat Leafface zijn verzet al snel niet meer kon uiten. Hij verslapte sneller dan dat een maan lang geen slaap te hebben gehad en dan vermoeid nog door te lopen. Leaf grauwde nog, maar wat voor middel ze hem ook gegeven hadden hij kon zich niet langer meer weren. Ze keken hem na van top to bottom. Daarna kreeg de warrior nog een paar prikken, maar die voelde hij niet meer. Daarna werd Leafface naar een andere ruimte gebracht die vol was met de geuren van de andere clans. Wat was hier gaande? Maar Leaf was te slaperig om zich daar nu druk over te gaan maken.

Day 2

De duisternis in deze ruimte was zo donker als een maan en sterrenloze nacht. Het was niet te zeggen of het nu dacht of nacht was. Enkel sprong het licht aan wanneer er een tweebener binnen kwam. De eerste keer sprong het licht aan en verblinden de gevlekte kater die even rond had zitten kijken. Na een paar keer knipperen zag Leaf dat hij in een vierkant hok zat die helemaal glad was, maar enkel bij de plek van de opening zat een soort van webdraad. Het glansde koud in het onnatuurlijke felle licht. De deur ging open, maar niet helemaal. Er werden 2 dingen in geplaatst. Wantrouwend keek Leafface toe van achteruit de kooi. Zijn vernauwd en een blaas verliet zijn bek. Zijn gehele op gepofte houding straalde wantrouwen uit. Toen de tweebeen zich bukte om de nog meer water en voer uit te delen. Voorzichtig besnuffelde hij de twee bakjes. Bij eentje zat water in, maar het rook vreemd. Alsof er iets in zat, maar in het tweede bakje zat hetzelfde aanlokkende geur als die hij in het woud had geroken. Dat spul had hem hier gebracht! Als ze dachten dat hij die troep nog zou proberen te eten dan hadden ze zich daar lelijk verkeken!!! Het stuk dat de gevlekte kater los had zien gaan duwde de krijger tegen aan, maar het zat weer dicht. De tweebeen kwam er weer aan en hoewel de kater er niet voor stond om iets vies te doen draaide hij zich om en toen de tweebeen weer recht stond omdat deze zich gebukt had gehad om dezelfde bakjes water en voer in de hokken onder hem neer te zetten. Time Leaf zijn actie net op het juiste moment en sproeide zijn geur die hij anders voor de clan grens gebruikte recht in het gezicht van de tweebeen. Deze schrok zich een hoedje en over zijn gehele voorkant kwam de urine van de gevlekte krijger te zitten. Verafschuwd begon de tweebeen te brullen en holde naar buiten. Toen de tweebeen even weg was bleef het licht nog even aan. Uit voorzorg raakte de krijger het voer niet aan, maar ook het water niet. Nu maar hopen dat wanneer de tweebenen voor hem terug kwamen ze hem vrij zouden laten? Want er werden wel katten over de rest van de dag weg gehaald, maar ze kwamen niet meer terug. Hopelijk vond hij hier zijn dood niet? Oh Starclan dat zou niet krijger waardig zijn!

Day 3

Hij lag nog te slapen toen de lichten opnieuw aan sprongen. Leafface lag met zijn rug naar de uitgang van de kooi toe, maar het licht weerkaatste tegen de spierwitte en gladde wanden. Een kreun kwam over zijn lippen toen het licht hem wekte, maar klaar wakker was de krijger toen hij het deurtje helemaal open hoorde gaan. Hij sprong op en drukte zich zo ver als hij kon tegen de achterkant van het hok en blies fel tegen de tweebeen die een net zo'n dikke poot har met een rode vacht. De klauw schoot naar binnen en probeerde hem bij zijn poot te grijpen. Leaf sprong zo ver je het springen kon noemen richting de poot en krabbelde er zo snel als hij kon over die rode poot heen richting het gezicht van de tweebeen. Deze schrok en Leaf kon zien dat deze tweebeen geen bruine ogen had, maar blauwe. Dus daar lag ook nog eens een verschil in, maar toch was de tweebeen te traag in haar reactie en landen hij vol in haar gezicht met uit gedrukte klauwen en al. Hij krabbelde haar overal in der gezicht waar hij maar kon. Daarna sprong de gevlekte warrior naar de grond, maar kon verder nergens heen. De tweebeen die hij aangevallen had huilde luid en schreeuwde van de pijn wat al snel een andere tweebeen in het wit naar binnen lokte. Leaf wilde zich nog tussen de deur door persen, maar een lange tweebeen poot waar ze op stonden haalde fel naar hem uit en trof doel. De gevlekte kater vloog door de kleine ruimte en klapte tegen de kooien aan. De katten die er zaten doken weg van schrik. Leaf kreeg even tijdelijk geen lucht meer al probeerde hij wel op te staan, maar al snel kreeg hij de tweebeen poot die dik en rood was in zijn nek. Leaf probeerde zich nog te bevrijden, maar hoe hard hij ook vocht dit keer haalde de klauwen van zijn achterpoten niets uit, niet zoals op de eerste dag. Naar adem snakkend gaf hij het uiteindelijk op, hij moest eerst een hap lucht binnen krijgen dan kon hij weer verder vechten. Nu voelde zijn lichaam zuur aan. Net toen de donderclan krijger een goede teug lucht weer naar binnen kreeg, kreeg hij ook een prik in zijn bil. Al snel weigerde zijn lichaam dienst en werd alles langzaam zwart. Leafface kon nog 1 keer grauwen voor hij weg zakte in dromenland.

Hoe lang hij zo had liggen slapen wist de gevlekte kater niet, maar toch werd hij weer wakker, maar in een gehele andere ruimte. Hier was een raam die naar buiten keek en waar volgens langs vlogen. Zijn ijs blauwe ogen gingen moeizaam open. Dit hok was groter en had enkel nog webdraad. Ook lag hij dit keer op iets zachts, inplaatst van de harde vloer van de witte kooi. Zijn gehele lichaam voelde zwaar en zijn oogleden wilde niet verder open gaan dan smalle spleetjes. Zijn lichaam voelde op 2 plekken nog wel het vreemdste. Zijn rechter oor en zijn achterwerk. Echt pijn was het nog niet. Eerder een vervelend gevoel nog. Wat de tweebenen met hem gedaan hadden was nog een raadsel, maar zijn ribben waren in ieder geval zwaar gekneusd!

Day 4
In plaatst van dat het licht ineens aan sprong ging het nu zoals het hoorde. De zon kwam op en wierp zijn licht over de aardbol. Leafface was altijd nog een beetje beurs, maar wanneer hij zich nu bewoog dan voelde hij een pijnlijk trekje op zijn achterste. Leaf had al gekeken en gezien dat hij wat BALlast kwijt was. Nu begreep hij wat er gebeurde met de katten die hier binnen gebracht werden... Echter wist de gevlekte warrior nog niet wat er hierna zou gebeuren. Ook zijn oor deed wat zeer, maar het blauwe goedje dat ze erop gedaan hadden hielden alle bacteriën tegen. Zelfs tussen zijn achterpoten. Het smaakte vies en was moeilijk weg te krijgen. Hoe vaak hij zich ook likte het blauwe spul bleef er zitten. Het voelde wel lekker zo in het zachte knusse tweebeen ding te liggen, maar toch zou Leafface het nooit of te nimmer tegen zijn vrijheid in het woud willen ruilen. De deur ging open en er kwam weer een tweebeen in een witte jas binnen. Als op de eerste dag dat hij binnen was gekomen ontplofte zijn vacht en zetten zich zo dik mogelijk uit. Een lange dreigende mauw kwam uit zijn bek. Hij haten tweebenen nu nog meer dan anders, De kater had niet gevraagd om geknipt te worden! Hij had misschien toch geen jongen van zichzelf kunnen krijgen, maar Leafface was veel liever een hele kater gebleven. Ook deze deur kon maar half open gemaakt worden. Eerst zetten ze een bakje water aan de zijkant en toen de tweebeen poot terug wilde trekken schoot Leaf naar voren en haalde met een poot en uit gedrukte klauwen over diezelfde tweebeen poot heen. Ja hij zou ze elke keer laten voelen dat de kater een krijger was die zich niet zou laten kisten in welke situatie dan ook! De tweebeen wiens gezicht hij al aangevallen had gehad en deels onder het witte spul zat trok gillend haar poot terug en pakte met de andere poot het bakje voer op en zetten die snel naar binnen, maar deze keer toen Leafface ernaar uit haalde miste hij net. Snel sloot ze de deur en door haar gegil kwam een tweede tweebeen aan lopen die haar poot in zijn eigen poten nam en haar snel suste en naar buiten stuurde. De tweebeen schonk geen aandacht meer aan de kooi waar Leaf in zat die de tweebeen met dezelfde lange dreigende toe riep tot deze weer vertrok. De rest van de dag kwam enkel nog een tweebeen binnen die ze dezelfde behandeling gegeven hadden als hem. Leaf raakte ook nu het voer nog het water aan. Al knorde zijn maag en vroeg zijn keel naar water, maar de schildpad warrior zou niet in geven tot hij een manier gevonden had om weer vrij te komen!

Day 5

Hoelang moest hij hier nog zijn? er waren opnieuw katten weg gehaald waarvan sommige net zo fel als hij hadden gereageerd en in een kooi gestopt waren geweest en weg gebracht waren. Dit was nog gebeurd de vorige dag toen hij hier vast had gezeten! Leafface vrat zichzelf bijna op van ongeduld en dat terwijl hij juist de meest geduldige kat van donderclan was. De dag brak weer aan en de gevlekte warrior tilde zijn kop op toen ze aan zijn kooi rommelde. Voor de laatste keer zou Leaf later merken dat de tweebenen in hun witte pels hem lastig zouden vallen. De rode poot van de tweebeen kwam net de kooi in toen hij er flink naar uit haalde, maar zijn nagels konden opnieuw niet doordringen en de poot greep hem bij zijn eigen poot waar de krijger op geleund had. Met een zachte plof landen Leafface op zijn zij en snel werd zijn andere voorpoot erbij gegrepen met dezelfde rode tweebeen poot en rukte hem zo snel als ze konden uit de kooi. Dit liet de gevlekte kater niet op zich zitten en probeerde zo hard als hij kon in de dikke rode vacht te bijten, maar voelde dat hij onmogelijk erdoor zou kunnen dringen, maar toch bleef de kater dapper vast houden. De tweebeen duwde hem een kooitje in, maar kon de rode vacht niet mee terug krijgen. Leaf hield zo sterk vast dat de vacht van de tweebeen zijn poot af gleed. De deur ging snel dicht en na wat heen en weer gezwaai landen hij opnieuw op de glimmende plaat waar hij zich herinnerde de eerste dag op geland te zijn geweest. Boos grauwde en Blies de krijger en zag nog een tweebeen met een rode vacht die hem weer opnieuw uit de kooi zou willen halen. Wat ze nu weer van plan waren wist de kater niet, maar dit keer kregen ze hem niet zo gemakkelijk! Leafface sprong op de hand af, maar viel hem dit keer niet aan en klauwde zich er langs naar buiten. Maar hij kwam niet ver. Zodra zijn kop vrij was van de kooi werd hij hard handig in zijn nekvel gegrepen. De tweebeen met zijn rode poot trok die terug en pakte hem bij zijn rond maaiende poten die wild heen en weer sloegen met zo ver uit geklapte nagels als de kater maar kon en kruisde woest. Met twee tweebenen moesten ze hem tegen houden. De rode pels werd uit de kooi gehaald en weer aangetrokken waarmee ze zijn kop beter vastpakte. Ze bekeken hem van voor tot achter. Gebruikte de gevlekte krijger als speldenkussen om hem later weer terug in de kooi te proppen. Al die tijd was Leaf niet een keer stil geweest. Opnieuw hadden ze dat blauwe goedje op zijn oor gespoten en op de plek waar hij zijn jewelen had gehad. Hoeveel spuiten er wel niet in zijn kont gestoken waren kon de gevlekte kater niet zeggen, maar hij was ondanks dat Leafface het er niet mee eens was blij weer in de kooi te zitten. Hij heeft en telkens als er een tweebeen naar binnen wilde kijken blies hij furieus! De kooi begon weer te schommelen zodra het opgetild werd. De tweebeen ging naar buiten en stopte de kooi weer terug in het monster. Opnieuw begon het ding te grommen en reden ze weg van dit vreselijke oord! De rit duurde net zo lang als de eerste keer alleen werd hij na verwijdering uit het monster niet zo ver terug het woud in gedragen. Zodra de deur open ging schoot de gevlekte kater weg. Hij keek geen eens meer op of om naar de tweebeen die hem bevrijd had uit die marteling. Hij dook eerst de bosjes in voor Leaf pas controleerde waar hij was. Zo te ruiken was hij thuis.