So we meet again...brother

Een gouden gloed hing over de eindeloze velden die om hen heen  uitstrekte. Lang was de kater hier niet meer geweest, lang had hij de plek ontlopen en alles wat met zijn thuis te maken had. Klaar was hij ermee geweest te moeten leven onder de druk van zijn oh zo goede broer, de betere boer, de beter wetende hij was altijd beter! Maar nu, nu vonden zijn pootjes toch echt zijn thuis weer terug, alsof het lot het zo had gewild. Misschien was hij dan wel geen goede boer zoals zijn grotere broer, hij was beter in andere dingen en vandaag zou hij dit aan hem duidelijk maken.
+ henk

Met zijn super coole skills wist Henk zonder problemen door het rogue gebied te trekken. Hij was het dus toch niet allemaal verleerd. Het deed hem goed om dat te weten. Vroeger was zijn leven echt wild geweest, en zijn buik plat. Maar nu niet, nu leefde hij bij Paoel. En was hij zijn six-pack verloren. Maar de vaardigheden bleven bij hem- gelukkig maar. De kater waggelde als een penguin rond. Tot opeens een vieze soort stinkende geur. De stinkende geur die ruikt ... stinkend. Gelijk stonden al zijn zintuigen op scherp terwijl hij zijn omgeving strak bekeek. 'Wa mot gij hiero RoBERTO, jije wete da ik je hier nie moet.'

'Wa mot gij hiero RoBERTO, jije wete da ik je hier nie moet.' De outlaw stopte met lopen, h e t stond achter hem, met dat achterlijke accent dat hij gelukkig verleert was op de straten waar hij oh zo lang gewoond had, waar hij overleefd had. Bloodclan was hem nooit een probleem geweest, ze wisten wel beter dan deze Ware outlaw aan te vallen. Maar nu hij ouder was had ook hij bij een twoleg zijn pensioen gevonden, stééve dat was hoe men hen noemde, een ware stoere bikkel. "Brother." snauwde de kater voor hij zich omdraaide en de kater een felle blik gunde, niets anders dan haat door zijn aderen stromend. Mr de good guy dacht dat hij zo maar naar hem toe kon lopen? Hem zo kon overvallen? Nee, hij was de overvaller here baby, so suck it up buttercup. "ik ga en sta waar ik wil cowpoke." Woest staarde hij zijn broer aan, ooit waren ze zoet naar elkaar geweest maar nu was hij niet meer dan een obstakel voor hem.

Henk snoof maar nam wel deze kans om zijn broer eens goed te bekijken. Hij was veel veranderd, te veel. Hij zou hem bijna niet herkennen. Als Agnes nu eens kon zien wat er van haar zoon wat geworden...De dikke kater schudde met zijn kop. Een wanhopige poging om alle gedachtes die door zijn hoofd spookte van zich af te krijgen. 'Dirk-Jan-Reinier, bruur alskeblieft.' Hij had die naam in een lange tijd niet gebruikt. En het voelde vreemd in zijn mond. 'Je mot weg, ga ergens anders de buurt terroriseren.' Zijn hart kon het niet aan om hem hier te hebben, en al helemaal niet als hij met Laurentien was.