Peuter zwemmen

Het leven was nu opvallend rustig even, al wist hij niet hoelang dat ging duren. Met alles wat er gebeurd was, hadden ze natuurlijk zo'n rustig moment hard nodig. Hij kon het beter maar waarderen en er gebruik van maken. Vandaag was het weer een behoorlijke warme dag, dus veel katten waren bij het water bezig. Er werd druk gevist bij de River had hij gezien, maar zelf was hij op weg naar de kleine stroom. Daar kwam met deze hitte vast prooi op af om even te kunnen drinken. Daar aankomend zag hij een paar kittens en hun moeder spelen, met lichte belangstelling keek hij ernaar. Kittens, hij had wel eens de vraag gekregen of hij ze wou. Zijn antwoord was altijd hetzelfde, dat hij er niet over nagedacht had. Hij was een drukke man, of hij een vader kon zijn? Daarnaast, onderhand was hij er vast wat te oud voor ook. Ze trainen om volwaardige Warriors te worden als die tijd aangebroken was, dat kon hij beter. Een andere poes was er ook. Shatteredice, die nu weer buiten het kamp kwam. Dat was hopelijk goed nieuws. Het kon een teken zijn dat het weer wat beter ging met haar. Nadat zij ook naar de kittens had gekeken draaide ze zich om en liep zijn kant op. Toen ze hem doorhad ging ze ook daadrechtelijk op hem af. Haar begroeting klonk nerveus, alsof ze het allemaal nog spannend vond. ''Hallo Shatteredice''zei hij kalm. Of hij het warm had? Wel, hij was wel wat gewend en meestal lette hij niet zo op zulke dingen. Ja, hij kon voelen dat het warm was. Misschien een beetje, ja. ''Het is inderdaad weer behoorlijk warm''gaf hij toe. ''Wij hebben daar het water voor gelukkig''. Een Riverclanner kon zo het water ingaan als ze wouden, zelfs de kittens zoals je kon zien. Shatteredice was alleen niet zo opgegroeid, voor haar was het water vast iets vervelends. In Windclan, op die hoge vlaktes. Daar waaide het toch vaak? Zouden zij zo minder last hebben van de warmte?

Hij kon het zich niet voorstellen eigenlijk, om niet het water in te durven. Het was iets wat hij zo gewend was, dat het gewoon een tweede natuur van hem was. Maar hij was ermee opgegroeid en zij niet. De poes keek niet alsof ze er nu in ging springen, wat hij dan ook niet had verwacht. Ergens was het de vraag of Shatteredice ooit zou leren om in het water te gaan en er aan te wennen. De poes vertelde hem dat ze de bries op de heides van Windclan wel miste en hij knikte begrijpend. Daar had ze zolang thuis gehoord. Nu was dit haar nieuwe thuis en dat klopte niet. Gelukkig leek ze goed opgenomen te worden, waarschijnlijk ook omdat ze al wat aan haar gewend waren intussen. ''Nee, lang niet zo diep als in de River''beantwoorde hij haar vraag. Hier konden zelfs de kittens in zwemmen. Je kwam ruim boven het water uit met je kop.

Hij zag hoe ze zijn woorden leek te betwijfelen en het was geen verrassing dat ze hem er op door vroeg. Hoe diep het was? Tja, hoe kon hij dat het beste uitleggen. Nadenkend keek hij naar het water, een manier bedenkend om het aan te tonen. Gelukkig duurde het niet al te lang voordat hij op de logische oplossing kwam. Rustig liet hij zich in het water glijden, wat op dat stuk ongeveer tot zijn middel kwam. Al leek het stuk waar hij nu stond ook iets dieper te zijn, maar vergeleken met de River was het erg ondiep. Lynxfang keek weer naar Shatteredice, een rustige blik in zijn ogen. ''Zo diep ongeveer''zei hij, even kijkend naar zijn poten onder het heldere water, voordat hij zijn ogen weer op de poes richtte. Zou ze het aandurven om er in te gaan of was ze daar nog niet klaar voor?

Het water stroomde langs hem heen terwijl hij in de blauwe oog van Shatteredice keek. Ze leek nog niet meteen overtuigd te zijn, maar dat had hij niet verwacht. Tenslotte kwam ze niet uit Riverclan en de rivier was hun bescherming omdat de meesten van de andere clans niet van een nat pak hielden. Dus het was logisch dat Shatteredice er niet meteen in sprong. Het was de vraag wanneer ze dat zou durven. Het kon zelfs dat het nog tot de volgende Newleaf duurde. ''In Riverclan leren we als kittens het water kennen'' vertelde hij, denkend aan het laagje water wat in de Nursey stond. ''Misschien is een plas beter om mee te beginnen?''stelde hij voor, er stond vast nog ergens een lage plas. Ze zou wel eerder door plassen hebben gelopen, maar het was een mogelijk begin. Of ze hier kon staan waar hij stond wist hij niet zeker, misschien maar net.