Sharing is caring

Aquamoon was zeker een waardige tegenstander. Gelukkig had hij net wat meer ervaring waardoor hij zich nog wel staande wist te houden en ook meteen weer naar voren kon vliegen. Allemaal voorzichtig zodat er geen gewonden vielen terwijl hij haar uit balans gooide met een stevige sprong. Ze rolde allebei verder en zij zette zich ook al weer af. Nu werd het voor hem voor stressvol. Ze zat al op hem en hij wist dat het nu aan de milliseconden lag en iedere actie die erin werd uitgevoerd. Dat was het ding met vechten, het was snel denken en nooit te lang er tijd voor krijgen. Actie en nog eens actie. Het was waar hij van hield op zijn tijd. Ook nu ging de tabby door met nog een rol zodat ze niet zomaar zijn nekvel kon grijpen. Al kon hij voorstellen dat haar klauwen al flink wat schade hadden aangericht als het een echt gevecht was. Evengoed probeerde hij zich nu los te werken met een nog een draai om zijn as en het uithalen van zijn voorpoten.

Het nepgevecht ging door. Al zijn energie gooide hij er ook in, alsof het een serieus gevecht was. Uiteindelijk stonden ze weer tegenover elkaar, hij eveneens met zijn haren omhoog en een felle blik. Natuurlijk lag er geen echte woede achter. Tegenover hem wiegde Aquamoon weer heen en weer en al zijn zintuigen stonden op scherp. Het leek erop dat hij weer de eerste move moest maken. In tegenstelling tot vorige keer ging hij er nu meteen voor, geen schijnbewegingen. Met een hoge sprong zette hij zich af van de grond achter hem, recht op haar. Het idee was om haar weer omver te werken met de vaart en kracht die erachter zat. Het nadeel was dat hij nu ook kwetsbaar eindigde.

Zijn sprong had niet het gewenste effect. Technisch gezien gingen ze omver, maar niet op de manier die de kater gewild had. Onder hem draaide ze zich op haar rug en ving hem zo op, waardoor ze samen verder draaide. Meteen daarna kwam ze met haar voorpoten op hem af. Terwijl hij wegdook van deze aanval vielen zijn gele ogen op hoe oneven ze stond met haar achterpoot. Het motiveerde hem om weer naar voren te schieten met zijn lichaamsgewicht erachter, terwijl hij tegelijk uithaalde naar haar gezicht. Met wat geluk kon hij haar omver werken en zo bovenop eindigen, om haar move dan te volgen en zich aan haar nekvel vast grijpen. Een manier om hun nepgevecht te winnen met weer wat nieuwe ervaringen erbij in zijn techniek.

Uiteindelijk eindigde het gevecht. Na een draai over de grond wist hij haar wat zwakkere staan naar zijn voordeel te zetten. Wel kreeg hij een hap in zijn poot, maar in ruil daarvoor eindigde hij bovenop om daar even in overwinning neer te bijten - zonder natuurlijk door te bijten. Zo was de overwinning aan hem. Het was een nauw gevecht geweest, dat toonde dat Aquamoon ook flink wat bijgeleerd had. "Het was op het nippertje," grijnsde hij naar haar. Zijn gespannen houding begon langzaam weer af te nemen terwijl hij van haar af stapte en zijn korte vacht uitschudde. "Zonder die kuil denk ik dat we nog steeds gelijk zouden staan." Dat was het met vechten. Een deel was gewoon geluk hebben, het was niet allemaal techniek. Overleven hing puur af van random momenten die of aan je kant stonden, of niet.

Ook Aquamoon gaf toe dat een deel van zijn overwinning geluk was geweest door die toevallige kuil. Zijn poten strekte hij ook even kort terwijl de bengaal ook weer overeind kwam met wat vertraging. Op haar woorden snorde hij even kort. Het compliment was toch wel welkom bij de tabby. Het maakte voor hem ook duidelijk dat Aquamoon geen kopie van haar tante was. Voor hij dieper op de gedachte in kon gaan kwam er een poot naar zijn kop toe waardoor hij verontwaardigd grauwde, ook zonder echte woede. "Hey!" Vervolgens riep Aqua haar uitdaging uit en hij volgde snel naar de rivier. "Wacht maar!" Met zijn poten stevig tegen de grond zette hij zichzelf af om vlak achter haar ook in de rivier te belanden, waar hij meteen over ging in stevige halen om naar de overkant te zwemmen. Water spatte op door de vaart die hij had maar het voelde heerlijk aan. Soms was hij zo blij dat Riverclan hun rivier had.

Een nieuwe uitdaging, een sprintje naar de rivier en wie het eerst aan de overkant zou zijn. Enthousiast vloog Crowflight over de aarde en al gauw plonste hij vlak achter Aquamoon in het water. Met harde trappen van zijn poten gleed hij door het water en langzaam maar zeker begon hij haar in te halen. Een tweede uitdaging die hij ook ging winnen? Voor hem ging de kattin ook steeds sneller en hij zette er ook nog meer vaart achter. Zijn lichaam zeurde wel om alle plotselinge beweging, maar de kater negeerde het. Ondanks alle moeite hield Aqua het voordeel van het eerste in het water liggen en was ze ook de eerste die de kant bereikte. Als tweede trok Crowflight zichzelf de oever op waar hij even zwaar hijgend bleef staan. Het water droop van zijn vacht af en het voelde heerlijk aan. "Valsspeler," siste hij haar plagerig toe. "Met die voorsprong had jij al het voordeel." Kalm strekte de tabby zich uit.