brave, strong and broken all at once.

De stem kwam als een complete verassing, sinds haar eerste echte ontmoeting met Shatteredice had ze de kattin nog een paar keer bezocht. Ze had haar wat prooi gebracht en geprobeerd haar wat vis te laten eten. Maar bovendien had ze de ander gezelschap gehouden toen ze het het hardste nodig had gehad. Er was niemand die ze kende, dus er kwam ook niemand om bezoek. Crystalshell wist van het gefluisterd dat zich de ronde deed over de Windclan afkomst van de flamepoint, ze liet het maar gaan. Ooit zouden ze het allemaal wel accepteren. De deputy draaide zich om en was op de een of andere manier verbaasd ook echt Shatteredice te zien, alsof die stem van iemand anders had kunnen zijn. De zenuwen in haar stem waren onmiskenbaar en Crystalshell luisterde met een geduldig gezicht, of ze mee wilde naar buiten. "Maar natuurlijk, Shatteredice. En ik ben blij je hier eindelijk te zien." Sprak ze, ook op zachte toon. Bij de volgende woorden verscheen er een glimlachje op haar gezicht. "Dat is geweldig om te horen, kom maar mee." Knikte ze en ze ging de ander voor het kamp uit. Langzaam doorkruiste ze de rivier, terwijl Shattered haar omweg via de glibberige stenen nam. Toen ze weer op vaste grond stonden knikte ze langzaam. "Wat wil je proberen? want ik denk we met vissen nog even moeten wachten."

Konijnen, dat zou bijzonder zijn hier. Natuurlijk had Riverclan de Highlands, maar er waren maar weinig apprentices die daar genoeg getraind werden om de Windclanprooi te vangen. Maar daar was het nog geen tijd voor, misschien deed het Shatteredice ook wel te veel denken aan haar oude thuis. Hoe dan ook, ze zou vandaag hier jagen, niet al te ver van het kamp. Crystalshell keek verbaasd op toen de flamepoint vroeg wat háár favoriete prooi was. Oh? Werd ze getrakteerd vandaag. "Nou, nu je het vraagt. Behalve vissen hou ik wel van waterspitsmuizen. Smaken een beetje anders dan die op land, en wat groter." Legde ze aan Shatteredice uit. Het was lang geleden dat er iemand voor haar gejaagd had, als je Hermitpaw niet meetelde, waarschijnlijk was de laatste keer toen ze queen was geweest. "Ze zitten hier langs het water, pas alleen alsjeblieft op dat je er niet in valt." Drukte ze haar nieuwe vriendin op het hart. Ze had niet echt zin in nog een kat met watervrees in Riverclan.

Ze ging er enthousiaster voor dan Crystalshell had verwacht en maakte zelfs een grapje. In de tijd dat ze elkaar gekend had, waren hun gesprekken maar zelden luchtig geweest. Ze hadden het over de zwaarste dingen gehad, die van Shatteredice in elk geval. Crystalshell had haar eigen verlies nog niet gedeeld, ze wilde niet dat de flamepoint dacht dat ze haar probeerde te evenaren in pijnlijke ervaringen. "Natuurlijk zou ik je redden, maar let toch maar op." Miauwde Crystalshell, wat zachtjes en serieuzer dan ze misschien bedacht had. Ze liep op een veilige afstand achter Shatteredice aan en keek bewonderend naar de bijzondere Windclan manier van jagen. Ze was geïntrigeerd door hun verschillen, bedacht zich dat ze er later naar zou vragen. Het leek allemaal goed te gaan, maar ze was nog niet bekend met haar nieuwe omgeving. Crystalshell zag iets weg zwemmen en wist dat ze bijna in één keer de juiste prooi had gehad. "Daar moeten we gewoon nog een beetje aan werken. Het komt wel goed. De truc is om op te letten hoe je je poten neerzetten. Je kan het zo doen.." Mauwde ze, en ze zette een stap, waarbij een kleine lawine aan kiezels het water in rolde. "Of zo.." Nog een stap, deze keer anders, en haar ondergrond bleef vast, geen beweging en geen afleiding voor prooien.