You're a shrimp

Brimpaw's poten jeukten om ruzie te maken met iemand. Ze wist niet goed waarom - maar ze had zin om iemand anders de grond in te beuken, om hen het leven te doen haten zoals zijzelf alles haatte. En dus, toen haar blik op een andere apprentice viel, had ze haar slachtoffer gevonden. Iemand die er op dit moment veel te vrolijk uitzag. "Hé, garnaal!", riep ze de poes bot toe, haar wenkbrauwen gefronst terwijl ze op Shrimppaw afstapte met die karakteristieke stomppas van haar.

+Shrimppaw

Shrimppaw snuffelde met haar neusje in de lucht. Rook ze prooi? Ze dacht van wel. Ze wilde op de geur afgaan en proberen het diertje te pakken te krijgen, toen ze iemand achter haar hoorde. 'Hé, garnaal!' Shrimppaw keek verbaasd achterom en zag Brimpaw op haar af komen. De Apprentice was vele malen ouder dan zij was, en ze leek niet erg vrolijk. Waarom noemde ze haar ook garnaal? Ze heette Shrimp hoor... 'Uh.. Hallo?' miauwde ze verbaasd. Ze keek de ander afwachten aan. Wat was er aan de hand?

Brimpaw fronste bij het verbaasde antwoord van de ander. Niet de ze echt wist wat voor andere reactie ze verwacht had - maar ergens had ze wel gehoopt dat Shrimppaw boos zou worden. De oudere apprentice wou gewoon heel graag iemand pijn doen, een keer goed knokken.. Waarom, tsja, als ze dat wist zou ze de beste warrior in het hele woud zijn. En dat was ze duidelijk hélemaal niet, sinds ze op 19 manen nog steeds apprentice was. "Wat denk je aan het doen te zijn?", bromde ze bozig, haar groene blik zoekend naar iets om een opmerking op te geven. Want ja, natuurlijk was de oh zo onschuldige jonge Shrimppaw niks verkeerds aan het doen. Niemand deed ooit iets verkeerds, behalve Brimpaw.

De oudere Apprentice kwam op haar af. 'Wat denk je aan het doen te zijn?' bromde ze bozig. Shrimppaw keek haar verbaasd aan. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak nu, maar oké.. Er was vast wel iets gebeurd wat deze boze houding veroorzaakt had, bedacht ze. 'Ik was de lucht aan het ruiken voor geur.. Ik wilde wat vangen, een muisje misschien,' antwoordde ze met een lichte schouderophaal. Dan had ze nog wat nuttigs gedaan, en ze moest er sowieso mee oefenen.

De oudere apprentice rolde met haar ogen en zette opnieuw een stap naar voren, zodat ze neus aan neus stond met little miss perfect. "Een muizenbrein, dat is exact wat je hebt ja.", antwoordde ze, haar toon licht dreigend. Waarom kon Shrimppaw niet gewoon boos worden? Haar een reden geven om wat te worstelen, zodat ze haar woede kwijt kon, zodat ze iemand anders van dat mooie, ideale wereldbeeld af kon helpen? Starclan haatte hen allemaal, stuk voor stuk, Starclanverdomme, en wie dat niet zag die was dom en blind en geen haar beter dan de muizen waarop ze joegen om op te eten.

Brimpaw rolde met haar ogen en zette een stap dichterbij. Shrimppaw zette automatisch een stapje naar achteren, want zo werd het wel erg ongemakkelijk. Ze vond wat personal space ook wel fijn zeg maar. 'Een muizenbrein, dat is exact wat je hebt ja,' antwoordde de oudere Apprentice. Shrimp keek haar verbaasd aan, geen idee hoe ze nu opeens daarop kwam. Een muizenbrein? Had ze iets verkeerd gezegd of gedaan? 'Uh.. S-Sorry? Waarom..?'

Aha, een opening. Brimpaw zette een grijns op, al voelde die beweging onnatuurlijk - soms leek haar snuit net vastgeroest in die boze frons van haar. De oudere apprentice zette een paar stappen achteruit en liet haar klauwen in de zachte aarde onder haar poten glijden. Niet dat ze Shrimppaw fysiek aan zou vallen - daarvoor was ze echt niet dom genoeg. Maar de bedreiging alleen al was misschien wel genoeg. "Kijk, dat alleen al is starclanverdomme bewijs dat je niks anders dan muizenkeutels in je brein hebt zitten.", antwoordde ze bot op de gestotterde vraag van de jongere kattin.

Brimpaw zette een grijns op in plaats van haar vraag te beantwoorden. Ze zette een paar stappen achteruit, waardoor Shrimp wat meer overeind kwam. Was het dan toch goed? Maar het gebaar wat de oudere poes maakte deed haar haartjes lichtelijk overeind staan. Ze liet haar klauwen door de aarde gaan, maar waarom? 'Kijk, dat alleen al is starclanverdomme bewijs dat je niks anders dan muizenkeutels in je brein hebt zitten.' Shrimp keek hem lichtelijk fronsend aan. 'W-wat? Dat heb ik niet. Waarom zou je dat zeggen?' Ze had toch helemaal niks verkeerd gedaan, of wel? Waarom moest Brimpaw haar hebben?

"Kijk, je weet niet eens wat ik bedoel, ugh.", antwoordde Brimpaw met een geïrriteerde rol van haar ogen, waarna ze een paar stappen achteruit zette en zich wegdraaide van Shrimppaw - alsof ze het niet aankon om nog langer zo'n dom rotkind aan te kijken. Nee, het enige wat haar aan Shrimppaw irriteerde was dat ze zo Starclanverdomme perfect was. Het kind dat zij had kunnen zijn; maar haar was het nooit gegund. Waarom zou de jongere kattin dan die kans krijgen? Waarom zou iémand de kans moeten krijgen om gelukkig te zijn, geliefd, als zij zo hard geprobeerd had en nog altijd uitgekotst werd?

_{Ze snapte de hele houding van de Apprentice niet. De Apprentice die eigenlijk al lang Warrior had moeten zijn. Waarom ze nog Brimpaw heette wist ze ook niet, maar Shrimp was wel zo slim om te bedenken dat het niet zo handig zou zijn om dat te vragen. Brim leek niet in een goede bui te zijn. 'Kijk, je weet niet eens wat ik bedoel, ugh,' antwoordde de rode poes voor ze zich omdraaide. Shrimp knipperde verbaasd met haar oogjes. Ze was even stil, denkend wat ze nu moest doen. Gewoon laten, of..? 'Is er.. Iets aan de poot?' Kon ze helpen?}

Brimpaw gaf geen echte reactie. Als ze onder woorden kon brengen wat haar nu net zo hard irriteerde, waarom ze nu net zo hard uitviel, zou ze al een heel eind verder zijn. Maar ze was koppig en snel opgefokt en dat was geen goede combinatie. En Starclan, het voelde gewoon niet eerlijk. Waarom kregen anderen altijd de kansen die zij nooit gekregen had? Wat maakte het verschil? Was ze soms gedoemd om zo te leven, als een achtergrondkarakter in het verhaal van een ander, waar de verteller er niet eens aan dacht dat ze misschien ook ooit haar volledige naam zou moeten krijgen? Brimpaw deed niet eens meer echt de moeite. Ze was nu al zo oud, het zou haar niet verbazen als Pantherstar vergeten was dat ze ooit warrior zou kunnen worden. Waarschijnlijk zou ze sterven als apprentice. Hmpf.

_{Brimpaw reageerde niet. Iets waar Shrimp niet heel veel mee kon, natuurlijk. Wat moest ze doen? Moest ze nog een keer vragen wat er aan de poot was? Moest ze het maar laten? Misschien kon ze voor wat afleiding zorgen? Dat ze samen konden gaan jagen, of iets dergelijks. 'Wil je anders, uh.. Misschien samen met me jagen? Ik denk dat dat muisje niet heel ver weg kan zijn..' Waarschijnlijk wel, maar daar ging het nu even niet om. Voorzichtig keek ze Brimpaw aan, zoekende naar reacties. Was dit een goede zet geweest of maakte ze het alleen maar erger?}