[Icepaw] Hunting under the sky [CLOSED]

Het was een helder nacht, Runningwind kon op een of andere manier niet in slaap komen. Na aantal keren gewoeld te hebben in zijn nest besloot hij om naar buiten te gaan. Hij stond op en rekte zich uit, hij zag in het rond verschillende poezen of katten die aan het slapen waren, oplettend of hij tegen niemand aanstootte liep hij naar buiten. Buiten in het kamp was helemaal leeg, hij zag wel nog silhouetten van kamp bewaking. Runningwind liep naar buiten toe en begroette de bewaking met een knik.

Ik kan niet slapen, ik ga op jacht in het bos.

Nadat die het gezegd had, rende hij het bos in. Na aantal passen merkte hij opeens een geluid op van een uil. Nog iemand op jacht in de avond mompelde hij, hij keerde zich om en merkte op geven moment een muis op in de verte. Opeens schoot de uil op de muis af en pakte hem met zijn klauwen.

En daar gaat mijn eerste prooi.

De nacht begon te vallen en hoewel Icepaw een fikse training achter de rug had, kon ze de slaap niet vatten. De ceremonie speelde over en over in haar kopje en haar gesprek met Clawtongue kwam bij haar terug. Hij had haar gerust proberen te stellen door aan te geven dat zijn ziekte echt niet zo erg was, maar Icepaw had recht door zijn leugen heen gekeken. Ze had de angst in zijn ogen gezien, al had hij nog zo geprobeerd om het te verbergen voor haar. Net zoals zij het niet voor elkaar kreeg om hier koeltjes en luchtig onder te blijven, kon hij dat ook niet. Ze was zich op drie weken tijd echt beginnen hechten aan de kater en had graag gehad dat hij haar training af had kunnen ronden, ondanks zijn oude leeftijd. Zijn reflexen waren nog steeds wonderbaarlijk snel geweest voor iemand van zijn leeftijd; alleen op het laatste moment, vlak voordat ze hem had opgedragen dat hij naar de medicine cat’s den moest gaan, was het bijna misgegaan toen hij een oefening in een boom wilde laten zien. Hij was duizelig geworden en voor een hallucinant moment had het geleken alsof hij uit de boom zou vallen. Hij had al aangegeven dat zij zijn laatste apprentice was voordat hij naar de elder’s den zou trekken, maar beiden hadden niet verwacht dat dat al zo snel zou zijn. Icepaw verdrong haar gedachten aan haar mentor, liep naar buiten en richtte haar blik op het kamp. Ze zag een warrior het kamp uit gaan en met een flauw excuus wist ze ook naar buiten te kunnen glippen. Ze wist wat Irishunter had gezegd over het kamp verlaten in haar eentje en dus volgde ze de warrior met een zachte zucht. Een uil vloog op door haar acties en Icepaw schrok zich een ongeluk. Net op dat moment keek de warrior, die Icepaw herkende als Runningwind, achterom en Icepaw glimlachte flauwtjes. “Ik kon niet slapen,” zei ze op een simpele toon, alsof dat alles verklaarde.

Nadat de uil weggevlogen was ging hij verder op jacht, hij vond het heerlijk om alleen te zijn in de nacht. Zo heeft die tijd om na te denken en te genieten, tijdens de nacht zijn er geen patrouilles die hem storen of in de weg lopen tijdens het rennen. Na aantal passen merkte hij een muis op onder de struiken. Hij kroop voorzichtig naar de muis toe en sprong toen op, hij pakte de muis en gooide het achteruit in de lucht en greep hem bij zijn nek. Nadat hij de doodsbeet had gedaan begroef hij de muis om later op te halen. Runningwind liep toen verder, onderweg lette hij wel op eventuele vallen of plekken die naar tweebeen geuren rook. Zelfs de beste krijgers kunnen een fout maken en erin belanden. Opeens voelde hij zich gevolgd, hij rook een thunderclan geur en was de hele wandeling hetzelfde. Paar passen later vloog er opeens nog een uit op en zag direct dat een kat de dader was van het opschrikken, hij keek de kat aan en herkende haar gelijk door haar witte vacht. De poes vertelde met een glimlach dat ze niet kon slapen, dat begreep hij wel na al het gebeuren de afgelopen dagen in Thunderclan. Hij knikte naar de poes toe. Dat begrijp ik, ik kon ook niet slapen. Ik vind ook altijd fijn om even tussenuit te gaan. Heb je toestemming gekregen van kamp bewaking? Een apprentice mag niet zomaar alleen tussenuit gaan zonder toestemming. Nadat hij het laatste had gezegd was hij wel beetje beschaamd, hij wil niet als mentor spelen. De bruine kater dacht gelijk aan om voor te stellen of ze samen op jacht kunnen gaan. Maak niet uit als je geen toestemming had gevraagd, ik zeg wel dat je mijn toestemming had. Heb je zin om samen te jagen?

Icepaw keek de ander peilend aan toen hij vroeg of ze toestemming had gevraagd. Ze kon moeilijk zeggen dat ze tegen de kampbewaking had gezegd dat ze zijn toestemming al had gehad voordat ze hem tegenkwam. Icepaw was iemand die maling had aan wat anderen dachten en die haar gevoel durfde te volgen, maar dit leek zelfs voor haar een stapje te ver te gaan. Voordat ze echter een geldig excuus moest verzinnen, gaf hij al aan dat het niet uitmaakte en dat hij gewoon zou zeggen dat ze zijn toestemming had. Juist ja. “Ik heb wel toestemming gevraagd, hoor,” zei ze tegen hem. “Ik denk dat ze me anders niet zouden laten gaan.” Met heel dat gedoe rond de kattenmoorden was elke kat alert en zou een apprentice niet zomaar het kamp kunnen verlaten. Irishunter zou waarschijnlijk niet blij zijn als hij zou horen dat ze het kamp verlaten had en ook nog eens gelogen had tegen de kampbewaking, maar wat moest ze anders? Ze had malende gedachten en die kon ze nauwelijks onderdrukken. “Een jacht samen klinkt goed, al moet ik eerlijk bekennen dat ik nog niet zo vaardig ben in het jagen. Ik heb al moeite met overdag, laat staan dat ik ’s nachts moet jagen.” Ze klonk een tikkeltje beschaamd, al werd dat algauw weer verdreven toen ze zich besefte dat dit een gloednieuwe kans was voor haar om iets bij te leren. “Maar ik zou graag willen leren hoe je het beste ’s avonds kunt jagen,” liet ze er al iets enthousiaster op volgen, haar grijze blik richtend naar de warrior en wachtend op wat ze nu gingen doen.

Runningwind zat te wachten op het antwoord, Icepaw vertelde dat hij toestemming had en anders niet gemogen zal hebben. Logisch ook na al die kattenmoorden in het woud, genoeg gebeurt deze manen. Hij moest denken aan het moment dat de bloodclan verjaagd werd, dat er katten vermoord zijn door een kat die een logo achterliet in de vorm van een maantje. De bruin, grijze kater schudde zijn vacht en zette de gedachten achteruit. Net op tijd hoorde hij dat de witte kat zin heeft om te jagen, daarna zag Runningwind wel dat de kat met een beschaamde blik uitlegde dat hij nog niet vaardig is in het jagen overdag. De moed zakte bij hem in de schoenen, hij gaat toch geen nee zeggen tegen deze kans? Nadat Icepaw uitgelegd had, zag hij dat de kat gelijk weer actief werd en deze kans niet weg wou laten gaan. Goed dat je eerlijk bent, als je geen ervaring hebt overdag dan is in de nacht al een hele klus. We kunnen niet net zoals de krijgers van schaduwclan jagen. Maar jagen in het donker kan je wel leren.. Runningwind dacht gelijk aan de vroeger tijden toen hij getraind werd door Kestrelwing, zij leerde hem ook het jagen in het donker en dat vond hij ook moeilijk, vooral omdat de kleuren niet makkelijk te onderscheiden zijn. Het is vooral belangrijk om op je nachtzicht te vertrouwen naast de geuren en gehoor. Na mate je veel traint in het donker, word het steeds beter. Nadat Runningwind uitgelegd had wat het verschil is tussen nacht en dag jagen besloot de bruiner kater om Icepaw een demonstratie te laten zien. Snel wiebelde die zicht met de oren en opeens hoorde hij een muis in de buurt op wat nootjes te knabbelen. Snel fluisterde hij naar de kat om stil te zijn, en wees met de staart naar de richting van het geluid. Kan je de muis horen? Runningwind ging in de sluiphouding en bij iedere stap zorgde hij voor zo min mogelijk geluid. Wanneer de licht bruine, grijze kat dichtbij de struik geslopen was liep die een rondje om de struik, onderweg bleven wat haren achter door de scherpe doornen. Opeens zag hij de muis, de muis was dikker dan normaal. Na een stukje dichtbij geslopen te hebben sprong hij op en belandde onhandig op de muis, de kat greep de muis vast en deed de doodsbeet. Op het nippertje had hij de muis gevangen door zijn onhandige houding, beschaamd groef de kat een kuil en deed de muis daarin met een hoopje bladeren. Dit is hoe het nachtjagen gaat, naast de onhandige beweging van mij uiteraard. Wil jij ook eens proberen om een prooi te vangen?

Icepaw keek lichtelijk geïnteresseerd op toen Runningwind het had over ShadowClanners en hun jaaggewoonten. Hoewel Icepaw blij was met de Clan waarin ze geboren was en waar ze nu opgroeide, vond ze het ook wel fijn om wat meer te weten te komen over andere Clankatten. Niet omdat ze dan bevriend met ze kon raken of naar ze op kon kijken, maar omdat het in haar voordeel kon werken om te weten wat voor soort tactieken ze hadden. “Krijgen ShadowClan apprentices dan speciale nachttrainingen van hun mentors?” vroeg ze aan de gestreepte warrior. Runningwind legde haar inmiddels uit wat het onderscheid tussen het overdag jagen en het ’s nachts jagen was en Icepaw gaf een knikje dat ze het begreep. Hij gaf vervolgens een demonstratie van hoe ze het beste op haar gehoor af kon gaan en ze gaf een knikje toen hij vroeg of ze muis kon horen. Clawtongue had haar al duizend keer gezegd dat ze vooral haar gehoor moest gebruiken bij een jacht en inmiddels had Icepaw wel het idee dat ze zelfs het piepen van een kitten kon horen als ze helemaal hier was, wat natuurlijk onzin was. “Ik wil het wel eens proberen,” zei Icepaw op een vastberaden toon. Ze koos een ander plekje in het beboste gebied uit, ging laag tegen de grond en luisterde naar haar omgeving. Het bleef een hele tijd stil, maar toen hoorde ze toch iets. Licht geritsel. Icepaw draaide haar kopje om en keek tussen de struiken door, waar ze een klein muisje zag. Hij was veel kleiner en magerder dan Runningwind’s exemplaar, maar prooi was prooi. Icepaw deed wat Clawtongue haar geleerd had: haar staart hoog boven de grond houden, haar poten geruisloos neerzetten en het gewicht over haar poten verdelen. Ze had echter geen rekening gehouden met de struik die zich vlak voor haar bevond en het muisje keek op van het geritsel. Icepaw wilde naar voren schieten, maar er zaten scherpe takken in de struik en haar vacht raakte algauw verwikkeld met de struik. Icepaw blies gefrustreerd en probeerde zich los te rukken, maar ze kwam enkel nog steviger vast te zitten en met een zucht liet ze haar inspanningen om vrij te komen varen. “Hoe onhandig je jachtpoging dan ook was, erger dan dit kan écht niet,” gromde ze over haar schouder naar Runningwind, die vast alles moest hebben gezien. Great.

Runningwind ging in de sluiphouding om voorzichtig toe te kijken hoe Icepaw het deed, hij rook een muis die stukje verder op rond zat te snuffelen. De leerling ging in de jachthouding en liep voorzichting richting de muis. Opeens zag hij dat Icepaw te dicht langs de struik ging en kneep zijn ogen dicht. Hij hoorde het geritsel van de struiken en dat de muis weg glipte. Toen de kater zijn ogen opendeed, zag hij de leerling in de struiken zitten en moest geamuseerd zachtjes lachen. Runningwind liep naar haar toe en hielp om haar te bevrijden uit de struiken.

Volgende keer beter, de struik was er ook op het verkeerde moment. Laten we nog een keer proberen.

Hij rook een stukje verderop een nieuwe geur van een vink. De licht-bruine kater fluisterde naar haar en zei ruik je dat? en wees met de staart naar de richting waar de geur vandaan komt.

Alsof het al niet awkward genoeg was, kwam de warrior haar ook nog eens helpen. Ze was ergens wel blij met zijn hulp omdat ze niet dacht dat ze op eigen houtje uit deze struik ging komen, maar het was natuurlijk wel awkward om geholpen te worden met dit soort dingen. Met de hulp van Runningwind lukte het haar echter om zichzelf te bevrijden en ze slaakte een zachte, opgeluchte zucht. Ze trok met haar oortje toen Runningwind zijn opmerking maakte, maar gaf hem een knikje en richtte haar blik naar voren toen Runningwind aan haar vroeg of ze iets rook. Ze opende haar bekje en de geur van vink kwam haar tegemoet. “Dat is wel een ingewikkeldere techniek,” murmelde ze op een zachte toon tegen hem. Ze wist het niet goed… kon ze dit niet beter aan hem overlaten voordat ze weer een flater zou slaan? Ze moest denken aan haar broers en hoe zij zouden reageren als ze zouden weten dat ze zich terugtrok van een uitdaging en snel schudde ze haar kopje. “Waarom jaag jij hem niet op? Dan zal ik hem wel vangen,” stelde ze voor aan hem. Zo zou ze niet helemaal een flater slaan en lag de meeste verantwoordelijkheid alsnog in zijn poten. Een dubbel win-win situatie.

OOC: Je verwart mijn acc met die van Beertje... Eggpaw is niet van mij, Icepaw daarentegen wel ^^

Onderwerp: Re: [Icepaw] Hunting under the sky [CLOSED]