I'll be the king

Hoe ze hier was beland was haar een vraag maar nu ze hier toch was, kon ze maar evengoed wat rondkijken. Volepaw had wat problemen met haar geheugen, dus ze vergat geregeld wat dingen. Ze keek dan ook met een fronsje op toen ze een kater op de grote rots zag klimmen waar altijd de leaders en hun deputy op te zien waren. Wacht, had ze iet gemist hier? De geur was haar bekend, maar deze kater niet. Had Riverclan een nieuwe deputy? Natuurlijk was het algemeen geweten wie de nieuwste deputy van Riverclan was, maar Volepaw haar geheugen liet haar in de steek. Het ging de laatste tijd beter met haar geheugen, maar af en toe viel ze in een dipje. De stress met het vooruitzicht om warrior te worden bijvoobeeld, dat zorgde de laatste tijd geregeld voor kortsluitingen. "Wie ben jij?" mauwde ze dan ook meteen. Ze wist dat ze iets vergeten was, dus vroeg ze niet meteen of deze kater voor haar een deputy of leader was. Als ze daar achter vroeg, zakte ze meteen voor de mand.

Haar hartje klopte in haar keel bij het horen van het antwoord van de kater. Crowstar. Ze beet even bedenkelijk op haar lip. Iets in haar vertelde haar dat het niet klopte, maar haar goedgelovigheid had momenteel de overhand. "Crowstar?" herhaalde ze dan ook en glimlachte vervolgens zachtjes. "Ik ben Volepaw." mauwde de poes wat enthousiaster en zette een stapje dichter naar de grote rots toe. Haar blik was naar boven gericht. Ze was een stukje ouder dan de gemiddelde apprentice, maar de reden achter deze 'vertraging' was weliswaar haar gebrekkig geheugen. "Waarom ben je niet bij je clan?" vroeg ze uiteindelijk na een korte stilte. Leaders die alleen rondzwierven bij de grens, het was haar wat vreemd.

Haar heldere oogjes keken omhoog naar de tabby kater, Crowstar. Ze was helemaal mee met het verhaal dat ze, onbewust, mee in deze richting had geduwd. De kater voor haar was er in meegegaan, wat natuurlijk niet echt verhelderend was voor haar geheugen. "Ik ben mijn speech voor de volgende gathering aan het voorbereiden," Haar oogjes blonken nu wat en ze sprong enkele stenen naar omhoog, dichter naar Crowstar toe. "Binnenkort een gathering, spannend!" mauwde ze enthousiast en sprong nog enkele stenen omhoog zodat ze nu bij het platform aankwam. Even ging haar blik naar beneden, waar normaal de clankatten zouden staan tijdens een gathering. "Wat ga je zeggen?" fluisterde ze nu wat zachtjes. Misschien kon hij al een tipje van de sluier onthullen aan haar?

De poes keek zijdelings naar de kater naast haar die meegaf dat hij wel wat mededelingen had. "Ik kan er nog niet te veel over zeggen, maar het gaat voorspoedig met ons." Er verscheen een glimlachje op haar snoetje. Ze was blij te horen dat het goed ging met Riverclan. Net zoals Riverclan, was ook Shadowclan weer van de partij. Alle problemen leken verdwenen. Ze draaide nu haar kopje naar de grote open plek waar de clankatten zouden staan. "Hopelijk heb ik mijn warriornaam tegen volgende gathering." mauwde ze met blinkende oogjes. Morgen zou de volgende ceremonie plaatsvinden. Ze hoopte met haar hele hartje dat ze haar naam zou krijgen. Ze had al heel wat vertragen opgelopen met haar geheugen, dus hopelijk had ze zich de laatste moons kunnen bewijzen. Het ging beter, ze had haar geheugen beter onder controle! Vandaag had ze echter iets laten ontsnappen. Eén momentje van vergetelheid. Het was haar natuurlijk niet opgevallen. De gedachten dat ze haar warriornaam kon krijgen, maakte haar wel heel blij. De glimlach op haar snoetje bleef dan ook mooi staan. Ze draaide haar kopje terug naar Crowstar. "Zie ik je tijdens de gathering terug? Dat zou leuk zijn hé." Natuurlijk zag ze de kater terug, als leader zijnde zou hij wel aanwezig zijn. Haar heldere oogjes en haar glimlach waren nog steeds fel aanwezig.

Haar blik was op de open ruimte gericht, die bedekt werd door het volle bladerdek van Fourtrees. Door het licht was er een prachtig schaduwspel te zien op de bosgrond. "Hoe komt het dat je nog een apprentice bent?" Bij de vraag van de kater naast haar, trok de poes even met haar oortje. Ze kon moeilijk zeggen dat ze niet goed genoeg was. Dat was ook niet het geval, het was haar geheugen dat ervoor zorgde dat ze nog geen warrior was geworden. De trainingen liepen telkens goed, totdat ze de final assignment moest doen, daar ging ze telkens de mist in door haar stress. "Door mijn geheugen." mompelde ze zachtjes, bijna onverstaanbaar omdat ze d'r kopje van de kater weg draaide. Ze liep met haar 'probleem' niet graag te koop. Haar oortjes waren wat gespannen naar achteren gedraaid, niet wetende hoe de kater naast haar zou reageren op wat ze net gezegd had. Ze was ondertussen aangekomen bij de 17 moons, dat was niet echt iets om trots op te zijn, zelfs als ze er niets aan kon doen. "Je zal me wel weer zien." Bij Crowstar's mededeling, draaide ze haar kopje terug naar hem toe. Haar oren stonden terug enthousiast naar voren. Al de negatieve gedachten waren als sneeuw voor de zon verdwenen. "Oeh, wat fijn!" zei ze enthousiast.

Ze had haar blik op de kater gericht, die niet veel later een reactie gaf op het feit dat haar geheugen haar belemmerde om warrior te maken. De woorden die hij uitspraken, gaven een vreemd gevoel. "Als je een Riverclanner was zou ik je zo warrior maken," Haar buik voelde wat vreemd en haar snoetje werd wat warmer. Ze voelde zich behoorlijk gevleid, maar kon zelf geen benaming plakken op die vreemde kriebel. Ze wist dan ook niet direct hoe ze daar op moest antwoorden, aangezien er niet veel katten waren die zoiets tegen haar zeiden. En al zeker niet als het om haar korte termijn geheugen ging. Al deze gedachten die door haar ging, zorgde er zelfs voor dat ze verder niet zei. Een glimlachje op haar snoetje, dat bleef echter wel en haar blinkende oogjes die 'dankjewel' leken te zeggen.

Oorspronkelijk was ze hier beland omdat ze even moest ontstressen voor haar final assigment straks. Oorspronkelijk. "Wat kwam je hier bij de rotsen doen?" Wat ze hier precies kwam doen, was haar op dit moment niet meer duidelijk. Ze had het geweten. Het zat ergens in haar geheugen. "Uuhm," fronste de poes en keek even kort om haar heen. Waarom was ze hier nu eigenlijk? "Blijkbaar om nieuwe katten te ontmoeten." zei ze met een glimlachje. Het was wel duidelijk dat ze het niet meer wist, maar ze maakte er gewoon het beste van. Ze bleef hoe dan ook een heel positieve kat. Even ging haar blik naar de lucht. De zon begon te zakken, waardoor het licht op Fourtrees behoorlijk spectaculaire werd.

Ze hield haar blik op de bomen gericht en glimlachte bij het horen van de woorden van de kater naast haar. "Dan is je doel geslaagd." Het was inderdaad een leuke ontmoeting, ze had niet gedacht dat een leader zo 'gewoon' met een kat in gesprek kon gaan. "Ik ben blij dat ik zulk aangenaam gezelschap heb ontmoet," Nu draaide de poes zich even naar de kater, die zijn blik ook op de bomen had gericht. Opnieuw had ze weer zo'n gek gevoel in haar borst, wat was dat toch? Weer iets dat ze niet moest plaatsen. Snel draaide ze haar kopje en ging haar blik naar het beekje iets verder op. Oooh. Crowstar was een Riverclanner, die konden goed zwemmen als ze het goed onthouden had! Haar oogjes verder wat groter. "Ooh, je moet me leren zwemmen!" mauwde ze enthousiast. Dat is iets wat haar altijd al had geroepen Alsof zwemmen iets was wat ze zeker een keer moest gedaan hebben, moest kunnen. Ze sprong enthousiast recht, zette haar pootjes aan de zijkant van de rots en sprong vervolgens een trede naar beneden.

Dat was het ding met Crowflight, of nu Crowstar dan. Hij praatte zijn acties wel goed. Gaf zichzelf genoeg redenen om door te gaan met dit gesprek met Volepaw terwijl hij haar zat voor te liegen. Zijn morale kompas begon toch al meer en meer op een roulettewiel te lijken, waarbij het balletje altijd lande waar hij het wilde hebben. Precies dat wat hem uitkwam om het daarna voor zichzelf goed te praten. Want het kon altijd erger. Ook dit was makkelijk goed te praten, hij was de kattin alleen wat meer zelfvertrouwen in aan het praten. Geen ramp. Haar woorden trokken zijn blik terug naar haar, wat verbaasd. "Zwemmen?" herhaalde hij. Natuurlijk. Hij was een Riverclanner waarbij zwemmen bijna even natuurlijk was als ademhalen. Zij was echter een Shadowclanner. Eentje die wilde leren zwemmen. "Weet je het zeker?" Toch volgde hij al met wat stevige sprongen naar beneden. De kwestie bleef hoeveel kwaad het kon en opnieuw kon hij het goed praten voor zichzelf. Zo simpel was het.

Ze sprong trede naar trede naar beneden en draaide zich even kort om toen de kater het woord 'zwemmen' herhaalde. Een glimlachje verscheen op haar snoetje. Ze draaide zich om en trippende al snel verder. De rivier lag iets verderop, in de richting van het Riverclan territorium, daar waar de waterkatten vandaan kwamen. "Weet je het zeker?" "Natuurlijk!" mauwde ze kort achterom en bleef verder stappen. "Ik kan het maar beter van de beste leren hé," zei ze nog en hield nu halt aan de rand van het water, wachtende op Crowstar. Haar voorpootjes stonden in het ondiepe water, waar de stroming miniem was. Even tilde ze één van haar pootjes op. Het water was fris. Oké, bleh, dit was misschien toch niets voor haar?

Leider of niet, Crowflight bleef een Riverclanner en hij kon wel zwemmen, hield er ook van natuurlijk. Vooral op warme zomerdagen was water een van de beste dingen die hij zich kon voorstellen. Heel rampzalig kon het ook niet zijn om een lesje zwemmen aan een Shadowclanner te geven en hij ging achter haar aan in de richting van zijn territorium. In stilte smeekte hij naar Starclan dat ze geen Riverclanners tegen zouden komen, of iedere kat die zou weten dat hij geen echte leider was for that matter. Haar opmerking liet hem toch wel grijnzen en oké, misschien liet hij expres zijn vacht langs de hare strijken terwijl hij bij het water tot halt kwam. Voor hem was het zo natuurlijk dat hij even verbaasd op keek van haar reactie, voor zijn grijns weer terugkeerde. "Wie A zegt moet ook B zeggen," plaagde hij haar met een zwiep van zijn staart voor hij wat meer stappen zette zodat het water zijn buik bereikte. "De eerste stap is om gewoon aan het water te wennen," begon hij met de les die zijn mentor hem ook ongeveer had gegeven.

Hier stond ze dan, met haar pootjes in het ondiepe water van de rivier. Het was warm vandaag, maar toch bleef het water fris. Ze was dan ook blijven staan in het ondiepe. Bij het voelen van Crowstar zijn vacht tegen die van haar, draaide ze lichtjes haar kopje en glimlachte ze even onschuldig naar hem. Er stond een grijns op zijn snoet, die waarschijnlijk iets te maken had met het feit dat ze één van haar pootjes had opgetild als reactie op het koude water. "Wie A zegt moet ook B zeggen," Ze had haar kopje terug naar voren gericht en zette haar pootje nu terug neer in het water. Even trok ze met haar oortje bij de plagende zwiep van zijn staart. "Het is en blijft koud," mauwde ze en volgde hem met haar blik, terwijl hij zich wat dieper begaf. Hij stond nu tot aan zijn buik in het water. Hij had niet eens een kick gegeven om de temperatuur. "De eerste stap is om gewoon aan het water te wennen," Voorzichtig zette ze enkele stapjes naar voren, zodat ze nu net niet met haar buik in het water stond. Ze wilde niet uitglijden en haar buikje nat maken, dat zou nog wel komen. Haar poten waren al even voldoende. Ze was al opgelucht dat ze niet onderuit gegaan was. De focus was te zien in haar oogjes en had ervoor gezorgd dat haar kopje even tot rust was gekomen. "Ik sta in het water," fluisterde ze toch iets wat trots. Oké, ze was nog niet zo diep als Crowstar voor haar, maar dit was voor een Shadowclanner al heel wat. Het enige wat zij kende, was de dikke modder van het moeras, dat ze dan ook liever vermeden omdat het een hele klus was om dat uit je vacht te krijgen.