Undarlegt

Pluis hief zijn kopje op toen pootstappen hem benaderden. Vreemde pootstappen, van een kat die hij niet herkende; hoewel de geur ergens vreemd bekend was. het deed hem denken aan enkele andere katten die hij hier al ontmoet had. Zouden ze familie zijn? Het grote katertje keek met grote nieuwsgierige kittenblauwe oogjes de andere aan. Oh, hij was mooi, hij had zo'n heel mooi vachtpatroon dat hij nog niet eerder gezien had en die kleur ogen deden hem denken aan het zonlicht dat soms de grot in kwam! De kater stelde zich voor als Fireteller en vertelde toen nog veel meer dingen die hij niet helemaal begreep, want de woorden waren moeilijk. "Fiwetewwew, hawwo!", babbelde Pluis vrolijk tegen de nieuwkomer, want zijn vader leek het altijd leuk te vinden als hij sprak dus dan was spreken vast iets goeds. Hij probeerde het dan ook zo veel mogelijk te doen! De jonge kitten kroop wat meer naar voren, nieuwsgierig, al bleef hij wel braaf tegen zijn moeder en zijn siblings aanliggen.

Rascal had net een plekje gevonden om zijn lange vacht te wassen. Zonlicht straalde neer de grot in en met een scheef oog lette hij een beetje op wat de kittens deden. Ze werden groter, ze begonnen meer door de grot heen te scharrelen, hun hoge stemmetjes die tegen de wanden echoden. Maar dat was nu niet het enige geluid. Naderende voetstappen. Hij spitste zijn oren en rees zijn kop op. Meteen volgde de geur van de tribe. Hij had nu een paar gezien, maar deze valleien waren nu alleen bewoond door tribe. Hij had ook meerdere rogues op zijn jachten ontmoet. Maar het ware zachte pootstappen die in de grot kwamen en hij drukte zijn oren naar achteren. Hij wierp een blik op Vlinder en daarna op het kleine gestalte dat de grot in kwam. Even keek hij verbaasd. Het was nog een kind. Fireteller, hij stelde zich voor als healer. Healer... als in.. leider? Dit kind? Pluis piepte al snel door de door de grot heen. Hij wierp een blik op hem, waarna hij toch hem suste. Nu was het eventjes tijd om stil en rustig te blijven. ‘Aangenaam, Fireteller,’ miauwde hij toch, met een beetje een scheve blik. Welke groep zou een kind als hun leider vertrouwen? Het leek nog wat wonderbaarlijk. ‘Ik ben Rascal, en dat is Vlinder,’ miauwde hij toen hij knikte naar de kleine poes met een glimlachje. ‘En de kittens,’ miauwde hij met een lachje naar de vier kleintjes. En van wat hij kon betekenen? Vlinder en hij hadden nog niet echt over de lange termijn gesproken. De kittens waren hier geboren en ze waren tot nu toe hier veilig. Hij wierp een blik naar de poes. Ze waren nu tevreden, maar hij wist ook niet of hij de rest van zijn leven hier zou willen blijven. Misschien wilde Vlinder wel weer bij een groep horen. Hij keek nog even naar de jonge kat, Fireteller. ‘Ik hoop dat wij geen last zijn op... jouw gebied.’ Het was heel anders dan de clans. Die waren nu allang geflipt als ze hadden gehoord dat rogues op hun territorium waren.

ze waren niet meer alleen. Dat gebeurde wel vaker, de grijze, oude poes met haar vreemde groene ogen kwam leek hier ook te wonen. Soms hadden ze een staarwedstrijd, die de ander meestal won. Alleen dit keer wad het ander bezoek. Deze kende ze niet, en dat vond de kleine kitten erg gek. Kennelijk waren er meer katten oo de wereld dan alleen haar kleine gezinnetje. En ze waren allemaal zo groot ook. De kitten krooo haar nest uit en keek de vreemdeling recht aan. Misschien kon ze van hem wel een staarwedstrijd winnen.
 

Vlinder lag plat op haar zij in het grote nest. Ze sliep daar met Rascal en de kittens in dus het was groter dan de nesten van de Nursery. Haar flank rees rustig op en neer. Ze vertrouwde Rascal volledig met de wacht van de kittens. Die waren druk bezig in het nest of erbuiten aan het spelen. Toch trok iets haar aandacht. Ze draaide een oor toen ze kleine pootstapjes hoorde. Niet veel later kwam de stem die erbij hoorde. De introductie was beleefd, beleefder dan elke Clankat ooit geweest was. Vlinder hief haar kop op. Ze voelde zich niet meer bedreigd sinds het gesprek met Day. Ze was natuurlijk ook al gewend aan Cyanide en dat was nu niet de... meest normale kat. Ze hees zich uit het nest en ging naast Rascal zitten, knikkend op zijn woorden. Haar blik ging even over het kind. Toen eh... Baneflower had gezegd dat haar zoon de Tribe leidde had ze een oudere zoon verwacht. Haar blik ging over haar kindjes. Ze schraapte haar keel. "Streep schat ehm... zeg maar gewoon hallo in plaats van te staren." Haar stem trilde een beetje onzeker. Ze was opvoeden nog niet echt gewoon. Nu ging haar blik naar haar aapje en druifje, ook hun wenkte ze.