try to have fun tonight {TASK}

Jij-Ja jij. Kom eens hier kind. Ik wil dat je iets voor me doet; de mensen hebben weer eens een vreemde gebeurtenis georganiseerd niet ver van hier. Er zijn veel dingen te vinden. Maar waar ik naar opzoek ben is een van de vele knuffels die ze daar bewaren. Ik- Lach je me nou uit? Vies rot kind! Voor je brutaliteit verwacht ik je morgen vroeg bij mijn schuur. En waag het niet om met lege poten terug te komen. Want dan wordt je per direct van je rang afgehaald. Wel nu! Verdwijn. Voordat ik van gedachten verander. En je nu gelijk tot een kitten benoem...

Wat de neuk. Waarom moest hij dít nou weer doen? Wat haalde die gekke Brat in haar dikke kop. Moest hij zich helemaal tussen te tweebenen, hun herrie en felle, flikkerende lampen bewegen om... een tweebeen voorwerp terug mee te nemen? Starclan, waarom? Hoe zou dit hem een betere krijger maken, een betere ridder, een onoverwinnelijke kracht? De strijder die Starclan hem had beloofd te worden. Maar oké, sure. Misschien, héél misschien, zou hij nog wat leren. Hij drukte zijn oren dieper in zijn nek toen hij de drukke, luide plek betrad. Hij had geluk dat hij zwart was en niet opviel. Hij had geen zin om in de klauwen te belanden van een tweebeen. Op zijn hoede kroop hij direct onder één van de machines, proberend iets ander te horen dan het gedreun van luide muziek.

Zijn blauwe ogen lichtten op onder het flitsende licht. Hij kroop onder een kraam door van zoet geurende... wat het ook was wat tweebenen aten. En ja hoor, hij kreeg ze in het gezicht. Dozen vol met knuffels. Maar... ze leken in een soort kooi te zitten, doorzichtige platen wat ze ook in tweebeen nesten hadden. En daarin zaten knuffels op een rijtje en een metalen klauw... Ja, hij leek ze te willen grijpen, maar het leek onmogelijk. De domme klauw leek ze maar niet te kunnen pakken. Hopeloos! Aegir dook ineen toen hij vlak voor zijn kop weer benen zag lopen. Hoe ging hij in vredesnaam een knuffel uit die kooi halen? Brat kon in haar eigen uitwerpselen stikken, dat ging hij dus mooi niet doen!

Er staan overal machines, die enkel gevuld zijn met knuffels van alle soorten en maten. Of ja, allemaal behalve deze dan. Er zit hier namelijk een mens in verstopt, die heel veel plezier heeft met onwetende bezoekers de schrik van hun leven te bezorgen. Maar sommige mensen zijn meer- extreem in hun reacties dan andere. Zoals deze man; die van schrik helemaal achterover op de grond valt. En wat een pech dat jij nou precies net achter hem staat. Als je snel bent echter; kan je de man nog ontwijken...

Aegir keek met grote ogen om zich heen, en gefocust op de glazen kooi waar knuffels in zaten. Uiteindelijk dacht hij dat een tweebeen zich ermee aan het bemoeien was, drukkend op de doos, luide geluiden maken. Het flikkerende licht en alle luide dreunen maakten hem in de war, maar hij moest en zou die knuffel voor Brat halen. Wat zou hij anders moeten? Hij kroop wat dichterbij de glazen kooi waar een tweebeen bezig was. Misschien zou hij iets eruit kunnen halen en zou hij het dan kunnen stelen. Wat hij niet verwachtte, was dat de tweebeen opeens uit het niets achterover begon te vallen. Blazend schoten al Aegir zijn haren overeind en begon hij als een blinde weg te rennen. Onder de glazen kooi! Daar was ruimte. Hij was twee keer zo groot geworden toen zijn zwarte vacht overeind was gekomen, maar volgens mij was hij er zonder erge problemen mee weg gekomen. Oh verdomme, deze taak was onmogelijk!