Chewing Cotton Wool

Littlefish voelde zich nu al een paar dagen achter elkaar rotmisselijk, vooral net wanneer ze opgestaan was. In het begin had ze het afgeschreven als een slechte prooi, maar zou elke prooi dan zo slecht zijn? Misschien had ze serieuze voedselvergiftiging opgelopen. Na haar dagelijkse ontbijt er weer eens uitgegooid te hebben, besloot ze dat het echter nu genoeg geweest was. De warrior trippelde resoluut de Medicine cat's den binnen, nog wat ruikend naar de half verteerde restjes van haar eten. Hoewel ze haar bestie en haar (ex-)apprentice eigenlijk niet echt wou lastigvallen, moest ze wel. Meteen spotte haar turquoise blik de twee medicine cats. "Hey, ik voel me ROT, heb je daar toevallig niks voor?", viel ze meteen met de deur in huis binnen - een grijns op haar snuitje en een lichte lach in haar stem, al was dat vooral mentale bescherming. En dat alleen gaf al weg dat ze zich eigenlijk wel degelijk zorgen maakte..

+Shrimp & Coyo

_{Shrimp had al wat gegeten die ochtend, al voordat ze op pad waren gegaan. Ze wilde liever een stille maag hebben dan de neiging krijgen besjes te gaan eten. Bij wijze van spreken dan... Nu lag ze naast haar mentor en staarde naar een rij besjes. Dodelijke besjes, maar ook goede besjes. Ze werd er een beetje zenuwachtig van, wetende dat één van die besjes je zo kon doden. En ze wist niet zeker welke het was. Gelukkig was daar deze les voor, maar ze werden ruw onderbroken door Littlefish. Shrimp keek op. Ze was blij om haar te zien, maar ook bezorgd. Ze voelde zich rot? Dat was niet best. Coyotespirit stond al overeind na wat gemopper, dus snel volgde de jonge Apprentice. Haar nieuwe mentor vertelde dat dit nu ook een onderdeel zou zijn van de training. Shrimp knikte en richtte haar blauwe blik naar haar ex-mentor. Het was toch wel vreemd om allebei haar mentoren zo naast elkaar te zien staan.}

Hoewel Coyotespirit eerst wat geïrriteerd leek te zijn, was Shrimppaw vooral bezorgd. Aw, wat een poepie was ze toch. Littlefish ging zitten met een plofje terwijl ze een tweede golf misselijkheid probeerde weg te drukken. "Ja, ik heb zo'n buikpijn! En ik ben ook heel misselijk..", antwoordde ze klagend; de uitdrukking op haar snuitje werd langzaamaan iets serieuzer, ook al klonk haar stem vooral grappend. Maar Coyotespirit kende haar, die wist wanneer ze het meende, die zou zo door haar bescherming heen zien.. Toch? Ze hoopte het. Ze wou niet serieus gaan doen, serieus was altijd meteen zo.. Serieus. Kijk, zelfs die gedachtegang alleen al bracht een brok in haar keel die ze met veel moeite weg moest slikken. De misselijkheid verdween en werd opgevuld door een raar gevoel van existentieel verdriet. Nee, nee, ze moest blij zijn, Starclanverdomme! De glimlach op haar snuitje verwijdde nog iets. Niets aan de poot!

_{Littlefish gaf aan dat ze heel erge buikpijn had en ook misselijk was. Shrimp had dus geen idee wat je daaraan kon doen, behalve misschien in een balletje rollen en frisse lucht inademen? Ze kende haar mentor wel, maar toch niet goed genoeg om de kleine veranderingen in haar lichaamshouding op te merken. Shrimppaw keek opzij naar haar nieuwe mentor, benieuwd wat zij ervan dacht. En wat ze er aan konden doen. Was er een kruid voor? Vast wel. Toch draaide ze wat ongemakkelijk met haar oortjes toen Coyotespirit bezorgd vroeg of er echt iets mis was. Shrimps ogen richtte zich naar de calico. Was dit een gesprek waar ze bij hoorde te zijn?}

Littlefish kon niet zo goed tegen deze overbezorgde kant van Coyo en begon het op haar heupen te krijgen. De uitdrukking op haar snuitje werd eerder geïrriteerd, al ging het nog onder een glimlach gebukt - maar eigenlijk was ze altijd een open boek, hoe goed ze het ook probeerde te verbergen. "Ja-ha, ik ben gewoon wat ziek, heb je daar niets voor?", antwoordde ze mompelend. Als ze haar gewoon één of ander magisch kruid zouden geven,w as ze zo weer weg hoor! En dan hoefde Shrimppaw's storing niet verder gestoord te worden. Oh, Starclan, ze was aan het storen, nietwaar? Goed bezig weer, Littlefish. Abrupt stond ze weer recht. "Of.. Of anders kan ik misschien nog wel eens terugkomen als je meer tijd hebt..", vervolgde ze, proberend om niet te laten zien dat die gedachte alleen al pijn deed aan haar hart. Ze draaide zich al lichtjes terug naar de uitgang. Ze moest het gewoon uitzieken, in plaats van iedereen die ze liefhad tot last te zijn..

_{Stilletjes keek ze toe hoe de twee vriendinnen - en gek genoeg ook haar twee mentoren - een beetje aan het bekvechten waren over of Little nou wel of niet hulp verdiende. Maar natuurlijk verdiende ze dat, dit was ook deel van de training. Shrimp was al klaar om kruiden te halen, maar Coyotespirit bedacht zich blijkbaar en gebood Littlefish om op haar zij te gaan liggen. Shrimp stapte nieuwsgierig wat dichterbij en keek toe hoe Coyote de buik van de calico voelde. Shrimp wilde op zich ook wel voelen, maar dat durfde ze niet te voelen. Ze had ook geen idee wat het kon zijn, en blijkbaar had de Medicine Cat iets ontdekt. Shrimp keek verbaasd op toen er klonk dat Littlefish zwanger was. Ze keek van haar ex-mentor naar haar mentor en terug voor een glimlach op haar snoetje verscheen. 'Oh, gefeliciteerd Littlefish!' mauwde ze blij. Ze had geen idee wie de vader was, maar ach, zwanger zijn was wel leuk toch?}

Coyotespirit klonk ze kortaf, en Littlefish kon het niet helpen om zich schuldig te voelen. Had ze haar vriendin boos gemaakt? Stilletjes ging ze op haar zij liggen toen haar vriendin dat commandeerde. Ze voelde zich alles behalve op haar gemak. Coyo's poten duwden ongemakkelijk in haar buik; de calico klemde haar kaken op elkaar terwijl ze het instinct om haar weg te duwen probeerde te negeren. Maar de woorden die Coyotespirit zei, waren totaal onverwacht. Littlefish keek op met grote, verbaasde turquoise ogen. Bloed ruiste in haar oren. Ze gaf geen reactie op de felicitatie van Shrimppaw. "Zwanger? Dat kan niet!", mauwde ze verschrikt, haar stem een octaaf hoger dan normaal. Zwanger? Nee, dat was voor volwassen poezen die een gezinnetje begonnen met hun partner. Ze was nog amper meer dan een kind, ze had helemaal geen partner, hoe kon ze nu ooit al zwanger zijn? Nee, Coyo had vast een fout gemaakt. Toch?