The winds are restless

Onderwerp: The winds are restless ma 7 sep 2020 - 22:25

The winds are restless

Haar neusje trilde terwijl de bladeren langzaam naar de grond dwarrelden. Ze dansten in de wind, in cirkels hun pad naar beneden vindend als spelende kittens. Het was duidelijk aan de verkleurende bladeren en de killere lucht die door de wind verspreid werd, bladkaal kwam er langzaam weer aan. De dagen werden korter en de zon kleurde eerder de lucht oranje en rood voordat de sterren weer aan de lucht flonkerden. Cinderfox schudde haar dikke pels uit. Het werd tijd om te jagen, om wat nieuws binnen te brengen, de prooistapel te vullen. Er zat nog niet veel prooilucht op de lucht.. maar ze wist zeker dat er wat te vinden was.

"Kom dan.." murmelde ze zachtjes terwijl ze zich steeds dichter bij het donderpad bewoog. Toen zag ze hem, een flits van kastanjerood tegen het donkere dennenwood. Haar goudkleurige ogen verwijdden zich en haar snorharen trilden terwijl ze zich lager bij de grond drukte. Ze wilde hem... ze zou hem.. Ze sprong, maar gleed net iets uit, waardoor ze bladeren optrapte. De eekhoorn keek gealarmeerd op en spurtte weg, de tunnel in die onder het donderpad doorging. Het kostte moeite, maar de pluizige staart van het knaagdier kwam steeds dichter, tot ze aan de andere kant van de tunnel naar buiten kwam, terug het licht in en het bij de staart wist te pakken. Ze drukte het dier tegen de grond en kneep haar ogen even dicht toen het hard in haar pootkussen beet. Maar al snel had ze de nek te pakken en beet hard, het leven van het diertje beëindigend aan de Thunderclan kant van de grens. Ze keek niet heel erg berouwvol. Ze was de jacht immers begonnen op Shadowclan gebied.

[Settleddust]

litch

Onderwerp: Re: The winds are restless di 8 sep 2020 - 1:52

why would any man ever want to be king?

Hoe lang was het geleden dat hij deputy was geworden? Dat hij Seamist zwanger en bang had aangetroffen. Hoe snel verstreken de dagen en werd de last op zijn schouders zwaarder? Of werd het met de dag makkelijker om de leugens vol te houden, dat het normaler werd om te liegen, dat iedereen zijn verhaal geloofde. Maar hij ploegde voort, door ieder andere dag, met een lach op zijn gezicht als het moest, en een ernstige blik als hij streng moest zijn. Hij groeide steeds meer in zijn rol en ondanks dat hij jong was, leek iedereen hem te respecteren. Acornstar zijn keuze te respecteren. Iedereen geloofde hem, vertrouwde hem. Behalve zijn leider, klein detail.

Zijn leven was alles behalve normaal. Schijn bedriegt, dat bleek maar weer. En overal waar hij trad, probeerde hij brandjes te blussen. En alsof Starclan hem hoorde, presenteerden ze hem een klein fiasco in wording op een blaadje. Hij zag nog net de staart van Cinderfox in de tunnel glippen onder het donderpad. Een tunnel die rechtstreeks naar Thunderclan leidde. Mousedung. Settleddust haastte zich naar de grens en zijn groene ogen schitterden bezorgd. Wat in Starclans naam was ze mee bezig? Een kleine oorlog beginnen? Onder zijn adem vloekend zag hij hoe ze aan de andere kant tevoorschijn kwam en een eekhoorn doodde. Zijn ogen rolde naar achteren en hij zuchtte. ‘Dwaas!’ siste hij kwaad, maar nog zacht genoeg. Hij wilde geen Thunderclanners laten weten dat er iets aan de hand was. Praktisch gezien had Cinderfox hier doodleuk de code gebroken. Maar, wat niet weet, wat niet deerde, toch? Hij gunde haar nou ook niet Acornstar op haar hals. ‘Kom terug, snel! En neem die eekhoorn mee.’ Het was al uit zijn bek voor hij er erg in had.

love, dante