Breakable, unbreakable

De afgelopen dagen was het weer wat verbeterd. Het zonnetje begon steeds wat meer te verschijnen, en de afgrijselijk koude temperaturen waren wat milder geworden. Er lag geen sneeuw meer, en hier en daar begonnen wat knoppen met beginnende bloemetjes door te komen. Newleaf kwam eraan, en eerlijk gezegd geen seconde te laat; Pantherstar verdiende wel wat betere omstandigheden, na alle verschrikkelijke dingen van de afgelopen week. De grote kater was onderweg naar de rivier, om hier te vissen voor zijn clan. Een simpele taak, één die altijd zou blijven bestaan, of hij nu warrior, deputy of leader was. Deze ondoorbroken routine was eigenlijk hartstikke fijn. Het gaf een vorm van houvast, het gevoel dat er toch dingen hetzelfde bleven. Het was vertrouwd, ook al was er zoveel veranderd. Hij liet zijn kont op de grond zakken toen hij eenmaal aangekomen was, en tuurde in de rivier, op zoek naar vissen die eindelijk weer wat dichter bij het oppervlak zouden komen zwemmen nu het weer warmer werd.
- 1st Dreampaw

Ach, je kon het hem ook niet kwalijk nemen. Hij was doodop van alles en zo turen naar het water zorgde ervoor dat hij al zijn aandacht op de rivier focuste. Panther had dus totaal niet door dat hij beslopen werd door een apprentice, mede dankzij zijn focus op de rivier, maar ook omdat de apprentice goed getraind werd en het al onder de knie had. Je zou denken dat een leader dit soort dingen door had, maar ja, hij was nog steeds maar een kat, niet beter dan zijn warriors. Dit gaf Dreampaw de kans om zo dichtbij naar hem toe te sluipen als ze maar wou. Leuk voor haar, waarschijnlijk iets minder leuk voor Pantherstar, als hij dalijk besprongen zou worden..

Het duurde niet heel lang voor hij besprongen werd. Een geschrokken roep verliet zijn bek, waarbij hij zichzelf nog net wist vast te klauwen aan de rand zodat hij het water net niet in viel. Zijn hart klopte in zijn keel maar het lachen van een duidelijk jonge kat liet hem weten dat er niets aan de hand was. Hij keek schuin achterover en herkende Dreampaw, die hij een tijdje terug als apprentice benoemd had. "Wat moet dat daar?" miauwde hij semi-streng, al glom er humor door zijn frons heen. Hij schudde zacht met zijn schouders om de apprentice wat heen en weer te jossen, maar niet met genoeg kracht zodat ze eraf zou vallen. "Het gaat goed met je trainingen neem ik aan, Dreampaw?" vroeg hij haar toen met een grinnik.

Hij kon er niets aan doen; de ontzettend triomfantelijke grijns op de snuit van de ander deed hem doen lachen. Ze was zo trots op zichzelf, en daar had ze ook alle recht toe! Een leader besluipen was niet niks. Het jonge katje sprong weer van hem af, waarna ze hem vertelde over haar trainingen. Alles ging goed, alleen Icecream.. Een zucht rolde over zijn lippen. "Ben jij wel blij met hem als mentor, Dreampaw?" vroeg hij toen, want dat was in zijn ogen belangrijker dan andersom. Als warrior had je verplichtingen, als apprentice moest je niet met een vervelende mentor opgescheept zitten. Het was eigenlijk bizar dat hij dit gesprek moest hebben over Icecream, maar kittens verliezen deed wat met je. Hij had zelf helaas teveel ervaring op dat vlak. "Hé, knoop goed in je oren dat jij niets mis doet meis, want jij hebt me toch goed te pakken gekregen?" sprak hij haar streng toe. Wat was het tegenwoordig met onzeker zijn? Was dat een nieuwe trend onder de teens? "Laat zien," spoorde hij haar toen aan met een knikje en een schuine grijns.

Er kwam geen antwoord op zijn vraag. Misschien had ze niet door dat hij een antwoord verwachtte, of misschien hield ze bewust haar mond. In ieder geval sprak ze geen kwaad over haar mentor zodra ze de kans kreeg, dus dat was.. Goed? Het nieuwe trucje wat ze wou laten zien, daarvoor moest hij het water in. Een grinnik rommelde door zijn lichaam heen waarna hij haar achterna ging. Wat was ze enthousiast, ondanks haar problemen met haar trainingen. "Nou, laat is zien, kid."

Ze gingen redelijk diep, en met een vragende blik keek hij naar de apprentice. Wat was ze met hem van plan? Een grijns stond op zijn gezicht toen ze plots gauw het water in dook, en rustig wachtte hij op wat er komen zou. Hij had een half idee van wat hij verwachten moest, maar besloot zijn spieren maar niet aan te spannen. Het was duidelijk dat Dreampaw enthousiast was en het zou flauw zijn als hij haar niet de kans gaf om te laten zien wat ze geleerd had. Al gauw kreeg hij een harde trap tegen zijn poten aan, en dankzij de gladde houvast van het water zakte zijn poten onder hem weg. Hij wist nog net een hap adem te nemen voordat hij onderwater zakte, want Dreampaw sprong alweer op hem om hem onder te sleuren. Een grijns stond nog steeds op zijn gezicht, heerlijk vond hij dit. Sparren met een apprentice die super trots was dat ze iets cools kon laten zien. Hij bleef even zo zitten, alsof hij dood was. Hij relaxte zijn gezicht en draaide zijn ogen wat terug waarna hij zijn tong uitstak. Blehhh. Dode leader.

Wow, ze geloofde niet eens dat hij dood was. Sinds wanneer was zijn acteertalent zo achteruit gegaan? Waarschijnlijk omdat hij het zelden deed, maar goed, hij had toch echt gehoopt dat ze eventjes zou schrikken. Nee, ze moest lachen! Hij trok een quasi-verontwaardigd gezicht, maar toen hij merkte dat ze zich verslikte in het water, sloeg hij snel zijn sterke poten door het water heen, zodat hij haar in enkele slagen bereikte. Snel pakte hij haar bij haar nekvel vast waarna hij haar met gemak op de rand trok. Vervolgens trok hij zichzelf ook omhoog aan de rand, waarbij hij haar vacht rustig begon droog te likken, alsof ze zijn kind was. "Gaat het?" bromde hij, al was er duidelijk bezorgdheid in zijn lage stem te vinden.