Twin Fangs

"If you don't control pawns, you are one."

Rustig wandelde de kattin door het kamp heen. Haar heupen wiegend, de halsband rond haar nek vrolijk rinkelend. Een listige blik in haar geel/groene ogen. Alsof er kleine wolkjes gif in haar ogen zaten, zo werd het vaak bestempeld. Ze was er trots op, haar ogen waren waarschijnlijk haar beste asset. Cassiopeia grinde verleidelijk naar een van de katers die haar aan het nakijken was en wiegden nog wat extra met haar heupen. Ze wilde haar, iedereen wilde haar, maar niemand zou d'r krijgen. Nee, nooit meer zou iemand haar kunnen krijgen. Tenzij je heel erg bijzonder was, tenzij je een versteend hart kon laten kloppen. Ze richtte haar ogen op de barn waar ze naar toe wandelde. Eigenlijk hoefde ze hier helemaal niet te zijn, maar ze wilde iemand spreken. Natuurlijk wist ze zijn naam, iedereen wist zijn naam inmiddels. Maar ook een bijnaam was haar ter oren gekomen. Als zij een serpent was, dan was hij het konijn. Rustig ging ze zitten en miauwde zachtjes. "Orchis?" liet ze bijna als een lokroep richting een van de barns glijden. Zou hij reageren?

"If you don't control pawns, you are one."

Als katten konden fluiten, had het merendeel dat waarschijnlijk naar haar gedaan. Ze was het gewend, ze vond het heerlijk. Katten die haar aandacht gaven, die haar mooi vonden, die haar lief wilde hebben. Ze wilde er meer van hebben. Haar staart flikte langzaam heen en weer, terwijl haar ogen zochten naar de kater op wie ze aan het wachten was. Het duurde dan ook niet lang voordat ze hem in het zicht kreeg. Hij zag er niet uit, maar dat maakte niet uit. Haar blik gleed naar de halsband die om zijn nek hing, de halsband die zoveel leek op degene die om haar nek heen hing. Langzaam kwam ze overeind, gaf een lik over haar gevlekte voorpootje en borst, voordat ze in de richting van de kater liep. Halverwege wilde ze hem tegemoet kunnen komen, zodra ze haar lichaam zachtjes tegen die van hem kon drukken en haar staart over zijn rug kon liggen. "Hulp nodig?" sprak ze zachtjes in zijn oor, doelend op het schoonmaken van zijn besmurde vacht.

"If you don't control pawns, you are one."

En zo hapte hij toe, net zoals ze allemaal deden. Het was zo makkelijk, inspelen op de zwaktes van de mannen. Ze dachten maar over één ding en het was walgelijk. Maar het was iets waar ze gebruik van kon maken, waar ze op in kon spelen. Iets wat ze wist hoe ze mee om moest gaan. Cassio glimlachte alleen maar zoetjes en snorde zachtjes, terwijl ze met haar staart over zijn rug heen ging en er voor opletten dat hun halsbanden niet met elkaar verstrengeld zouden worden. Orchis had zoveel meer tanden eraan hangen dan dat zij ooit zou kunnen krijgen. Of, eigenlijk niet, maar dan moest ze er meer werk voor doen en daar had ze niet zo veel zin in. De calico kattin knipperde eventjes met haar geel/groene ogen toen ze hoorde wat de kater tegen haar zei en gniffelde als een schoolmeisje. "Wat had Orchis in gedachten?" Dit spelletje kon ze ook wel spelen hoor. "Gezelschap, warmte, misschien iets meer?" Haar stem niet meer dan een fluistering in zijn oor. Oh nee, Orchis moest niet denken dat ze dit deed omdat hij speciaal was. Nee, ze deed dit om er zeker van te zijn dat ze iedereen voor haar kon laten vallen. Iedereen.

"If you don't control pawns, you are one."

Kom op, niemand zou dit kunnen weerstaan. Daarvoor was ze veel te mooi, toch? Veel te lief, veel te zacht. Ze paste niet bij de Bloodclan, oh god nee helemaal niet. Maar ze had er haar plekje gevonden. Ze had het haar eigen weten te maken. Rustig spinde ze er op los en probeerde om haar staart rond die van hem te wikkelen. Kom op, Orchis. Laat me zien wat je wilde, wat je begeerde. Ze kon het allemaal geven, ze kon het allemaal doen. Toen ze zijn ademhaling voelde veranderen omdat hij iets ging zitten, hield ze onbewust haar adem in. Wat zou de Commander willen? Wat zou een creep zoals Orchis willen? Toch vielen zijn woorden tegen. Hij wilde dat ze haar nest naar hem toe bracht? Dat was .. niet wat ze verwacht had. "Maar Orchis, ik heb geen nest." Miauwde ze zachtjes, zielig. Ze keek om toen ze zijn adem in haar nek voelde en huiverde eventjes. Heerlijk dit. "Alle katers willen mijn nest hebben, ik slaap meestal bij iemand anders." haar ogen focuste op zijn lichaam, probeerde zijn lichaamstaal te lezen. Ze liet zich niet zo snle gewonnen geven, helemaal niet.

Haar blik gleed richting de she-cat die duidelijk achter Orchis aan zat te lellebellen. Een geërgerde blik verscheen in haar ogen terwijl ze keek naar de heupen van de member, van wie ze de naam niet eens wist. Wie was ze, en waarom dacht ze dat ze bij Orchis kon aanpappen? Het leek alsof half Bloodclan hem opeens de geilste kat vond nu hij commander was. Haar staart zwiepte fel. Wat dacht deze halfbakken kittypet wel niet, waar haalde ze het lef vandaan. Zahida maakte oogcontact met Orchis en deed een kotsbeweging na, waarna ze zich weer omdraaide en wegliep van dit kleffe gedoe.
- Topic uit HAHA wou even een reaction pic doen

Ok wacht, nu was ze even kwijt wie met wie aan het spelen was. Maar ach, wat boeide ’t ook. Ze vond ’t wel leuk om een beetje rond te Foxdung met de Commander en als hij zich zo wilde gedragen, wie moest zij zijn om ‘m te laten stopen. ”Maar Orchis toch, waarom zou ik een nest maken, als ik lekker bij andere kan blijven liggen,” miauwde ze zachtjes. Ze grinnikte en wikkelde zichzelf los uit zijn greep, precies op het moment dat ze Zahida weg zag lopen. Ah ja, die kattin was er ook nog. Diegene die altijd chagrijnig leek te zijn sinds dingen voor haar mis waren gelopen tijdens de overname van Shadowclan. Misschien moest ze die ook maar eens een bezoekje gaan brengen. Ze gaf Orchis een lik over z’n oor heen, voordat ze een stap achteruit zetten. ”Maar het ziet er naar uit dat Orchis geen nest heeft voor mij,” ze trok een sip gezicht. ”Dus ik denk dat ik ga kijken of ik ergens anders kan slapen.” En met die woorden maakte ze zich klaar om weg te lopen. Eens zien of ze hem gek genoeg had gekregen dat hij haar terug zou roepen.