Whisper it, Say it, Scream it!

[De titel faalt x3]

De kater had zijn nagels in de ijskoude grond geduwd en zijn ogen dichtgeknepen. De ijskoude wind brandde in zijn vacht, alsof het door hem heen wou gaan werd hij beetje bij beetje naar achteren geduwd. Toch verroerde de kater zich niet. Stil bleef hij staan, alsof hij wachtte op een rogue die hem de keel door zou bijten. Alsof hij wachtte op een tornado die hem mee zou sleuren naar een leven waar hij geen pijn zou hebben. Iedereen verlangde er wel eens naar, een rustig leven ver weg van hier. In starclan, samen met alle vrienden die ooit overleden zijn. Samen met je ouders, je familie, en je broers en zussen. Zonder enige groot gevaar. De kater opende zijn ogen weer en keek fel voor zich uit. Woede, dat stroomde door hem heen. Hij zou alle woede los moeten laten, maar hoe? Hoe? Door te jagen? Door te vechten? Of door een keer heel hard te schreeuwen? Hij schudde met zijn hoofd. Nee, niks hielp ertegen. Hij zou een oplossing moeten vinden, en die oplossing was moeilijk om te vinden. Kort slaakte hij een diepe zucht, hij boog zijn hoofd naar voren en haalde kort diep adem. Waarna hij weer ontspande. Nee, hij kon er niet tegen vechten. Hij moest het maar allemaal tegen zijn op krijgen, alles langs hem door laten gaan. En wachten tot het over was. 'Ga door met je leven.' Dat had zijn mentor hem altijd gezegd, wanneer hij verdrietig was. Kort knikte hij, ja, hij moest doorgaan. Hij zette zijn reis weer voort, zijn reis op zoek naar prooi voor de clan. Hij was al een lange tijd erg loyaal aan zijn geliefde clan. Hij zou vechten voor deze clan, dit was zíjn thuis.

&fireheart - Flut post D<