Show me something!

De stand van de zon gaf aan dat het al rond de middag moest zijn. Zijn vader was meegegaan op ochtendpatrouille en hij had Copperpaw uit laten slapen, dus de apprentice had niet veel te doen zonder zijn mentor in de buurt. Dat weerhield hem er echter niet van om naar buiten te gaan. Hij had immers net een groepje apprentices met hun mentors zien vertrekken en hij wilde wel eens zien of hij meer kon doen dan observeren alleen, ook al waren zijn vader en hijzelf nog lang niet aan dat onderwerp toegekomen. Ze waren nu vooral bezig met jachttechnieken en hoewel het Copperpaw beter verging dan op zijn eerste dag waren er nog steeds dingen die hij niet helemaal onder controle had. De apprentice liep rustig door het territorium heen en ging in de richting van the Sandy Hollow. Hij trok kort met zijn oortje toen hij de apprentices en hun mentors niet meer zag, aannemend dat ze dan toch van hun pad waren geveerd en op patrouille waren gegaan. Hij zuchtte eens diep en wilde zich weer omdraaien zodat hij nog wat kon oefenen op jagen, maar toen viel zijn oog op een jonge warrior en Copperpaw greep snel zijn kans. “Tigerblaze!” Hij sprong de jonge warrior tegemoet en keek haar hoopvol aan. “Heb je misschien tijd om me iets van vechttechnieken te leren?” Als ze nu maar niet ging antwoorden dat zijn eigen mentor hem dat moest leren. Dat zou hij echt jammer vinden.

Tigerblaze bleek bezig te zijn geweest met de jacht, iets waar Copperpaw geen rekening mee gehouden had. Hij had haar ook niet in een sluiphouding zien duiken of iets dergelijks, maar dat kon ook een detail zijn geweest dat hij had gemist omdat hij te druk bezig was met zijn eigen enthousiasme toen hij haar benaderde. Zijn oren zakten dan ook kort in zijn nek toen ze op een geïrriteerde toon tegen hem sprak. Daar ging zijn kans om wat vechttechnieken te leren! Zijn ongemak ging algauw over naar irritatie toen ze voor een tweede keer benadrukte dat hij de muis had weggejaagd en hij trok even kort met zijn oortje. “Hé, het is toevallig toch geen Newleaf?” begon hij op een sarcastische toon. “Er zou zich toch niet toevallig weer snel een nieuwe kans voordoen om een nieuwe prooi binnen te halen?” Hij zuchtte zachtjes, maar het onderwerp ging algauw weer over naar hetgeen waarvoor hij kwam en kort drukte hij met zijn poten in de aarde. “Jawel, maar ik zag je naar de Sandy Hollow gaan en dacht dat je misschien zin had om me iets te leren,” zei hij tegen haar. Hij voelde zich ietwat schuldig omwille van zijn sarcasme van daarnet en keek kort over haar schouder in de richting naar waar de muis moest zijn verdwenen. “Maar misschien kunnen we eerst die muis inhalen die ik verjaagd heb?” stelde hij vervolgens nonchalant voor.

Copperpaw begreep dat zijn irritatie misplaatst was toen ze haar uitleg geef. Ze was niet aan het zeuren, ze was hem een belangrijke les aan het geven en Copperpaw was er vrij zeker van dat als hij zijn vader nu voor zijn neus had gehad, die een stuk minder vriendelijk zijn uitleg had gedaan dan Tigerblaze deed. Dus eigenlijk had hij wel geluk met haar geduld. “Ik begrijp het,” antwoordde hij met een knikje. “Elke prooi is belangrijk, dus we moeten elke kans grijpen die we kunnen hebben om de Clan te voeden.” Daar kwam het in zijn ogen toch op neer van wat ze hem duidelijk probeerde te maken. Ze gaf echter aan dat ze wel een gevechtstraining met hem wilde doen en een glimlach sierde zijn lippen terwijl hij een knikje gaf op haar vraag. “Ik begrijp ze wel, denk ik, maar ik heb ze nog niet doorgenomen met mijn vader. Ik heb het enkel opgevolgd door naar de trainingen van anderen te kijken.” Wat zou hij het gaaf vinden als hij zijn vader kon verrassen met de kennis die hij al had! “Zou je het me misschien kunnen vertellen en een demonstratie laten zien?” vroeg hij gretig aan haar nadat ze aan had gegeven dat ze de muis zouden laten voor wat het was. Ze had gelijk over wat ze over de prooi zei en Copperpaw hoopte dat er na de training nog een beetje tijd over zou zijn zodat ze konden jagen op een andere prooi. Dan zou hij wel eens aan haar laten zien dat hij ook goed voor de Clan kon zorgen. Een grijns sierde zijn lippen en afwachtend keek hij de she-cat aan tot ze een antwoord zou geven.

Copperpaw grijnsde lichtelijk toen Tigerblaze op een trotse manier reageerde. Hij vond het altijd wel leuk om iets goed te hebben. Hij was dan ook vrij ambitieus aangelegd en het was zijn doel om zo snel mogelijk warrior te worden zodat hij zelf ook een apprentice op zich kon nemen en hopelijk in een later stadium zelfs Clanleader kon worden. Dat waren echter allemaal dingen die hij binnen de kortste keren niet kon realiseren en dus was het belangrijk dat hij alles stap voor stap aan zou pakken. Beginnend met het vragen van een warrior of hij iets meer over basistechnieken mocht leren. Tigerblaze begon hem het verschil tussen mep en klauw uit te leggen en Copperpaw gaf een begrijpend knikje. “Dus je kunt een mep gebruiken om een waarschuwing te geven aan iemand en je gebruikt je klauw wanneer er niet naar die waarschuwing geluisterd wordt?” vroeg hij aan haar. Daar kwam het voor hem toch op neer. “Ik denk dat ik alles wel begrijp wat je zojuist hebt gezegd. Je bent goed in het duidelijk uitleggen,” verzekerde hij haar met een grijns. Als ze de rest zo zou uitleggen, dan was hij er vrij zeker van dat hij alles snel genoeg begreep.

Tigerblaze gaf een nog uitgebreidere omschrijving van waar hij mep en klauw voor kon gebruiken en Copperpaw gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. “Een effectieve manier om een gevecht te beginnen en door te zetten. Daarom dat het een basisaanval genoemd wordt, waarschijnlijk,” mompelde hij. Het leek erop dat ze elkaar begrepen en dat ze over konden gaan naar het volgende stadium van de training. Copperpaw was blij dat hij haar gevraagd had of ze hem iets wilde leren. Als hij niet zijn vader als goede mentor had gehad, dan zou hij het zeker geen probleem hebben gevonden om haar als mentor te hebben. Ze was jong, maar ze wist blijkbaar veel en ze legde het op zo’n manier uit dat hij het meteen begreep. Een grijns kwam om zijn lippen toen Tigerblaze hem complimenteerde. “Dat ligt wel in mijn doelen,” zei hij toen ze aangaf dat hij misschien ooit Clanleader kon worden. “Ik vind Copperstar immers nog niet zo slecht klinken,” voegde hij er luchtig aan toe, maar wel met een ontspannen grijns om zijn lippen. Zo ver waren ze echter nog lang niet en dus zou het voorlopig enkel bij dromen blijven, maar hij nam aan dat dat was wat elke apprentice wel deed. “Zou jij niet graag commandant of Clanleader willen worden, dan?” vroeg hij op een licht nieuwsgierige toon aan haar. Niet iedereen zijn ambities waren hetzelfde. Er waren ook katten die liever alleen warrior bleven. Of queen wilden worden, in het geval van de she-cats.

Copperpaw luisterde met een kalme blik in zijn ogen naar wat zijn Clanmate zei en trok kort met zijn oren toen ze aangaf dat ze misschien ook het lachertje van de Clan zou worden. “Als ik over één ding zeker ben, dan is het wel dat je nooit niet serieus genomen zal worden door je Clan. Niet zoals je nu bent, tenminste.” Hij haalde kort zijn schouders op. Het was niet dat complimenten geven aan anderen hem echt moeilijk afging, maar het was ook niet iets dat hij vaak deed. Als hij echter potentie herkende in anderen, dan ging hij daar niet omheen draaien. En als hij geen potentie herkende in iemand, dan hield hij ook niet zijn mond. Het was alleen maar logisch dat hij deze opmerking maakte en dus liet hij het voor wat het was. Hij richtte zijn blik op Tigerblaze toen ze aangaf dat ze gingen trainen en met een glimlachje knikte hij. “Ik zal goed opletten,” beloofde hij haar, met een ambitieuze blik in zijn ogen. Hij wilde dit goed doen. Hoe sneller hij dit soort dingen onder de poot zou krijgen, hoe sneller hij warrior zou worden en hoe groter de kans was dat hij zijn doel om leader te worden binnen dit en een aantal moons kon realiseren. Al was het nog zo’n lange weg, Copperpaw wilde er voor de volle honderd procent voor gaan!