We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Vrijheid voelde goed. Bloodclan was eindelijk weg en Shadowclan was weer Shadowclan. Zijn clan waar hij zo trots op was. Hij had dan ook staan te springen om op jacht te gaan. Zijn clan te voeden. Verraders en bloodclanners waren verdwenen. De bossen waren veilig. De bossen waren van hem. Met een grijns sloop de jonge kater verder. Hij had al twee kikkers gevangen en deze begraven. Nu was hij op het spoor van een duif die te dicht bij de grond bleef. Stom beest had niets door. De witte kater sloop richting de duif. Zijn lippen likkend. Klaar voor..
Een vreemde geur liet hem opkijken. De duif vergetend. Het rook niet als een kat. Maar.. onbekend. Hij snoof diep, niet merkend hoe de duif een ontsnapping maakte en keerde zijn lichaam bij. Hij sloop richting de geur. Het had iets van prooi. maar ook niet helemaal. Daar was het, in de verte. Het rook sterk, heel sterk. De kater likte zijn lippen en glipte dichterbij. Het bewoog niet. WAs het dood? het rook nog niet naar kraaienvoer.. Maar het liet hem zo dichtbij komen. Hij knipperde toen hij er boven stond. Het was.. hard? Hij nam een hapje en het kraakte tussen zijn tanden. Huh vreemd.. Hij deed nog een stap naar voren om het te inspecteren maar voelde de grond iets onder zijn poot wegzakken. Een enorme klap volgde en de kater sprong om. Of.. Nou ja dat probeerde hij, zijn schouder botste tegen een wand aan die hij niet had gerealiseerd dat er was. Het was een wand maar hij kon er doorheen kijken. Hoewel. Niet helemaal.. De kater knipperde geschrokken. Probeerde er uit te beuken maar er zaten vier muren om hem heen van koud hard spul waar hij doorheen kon kijken. Luid miauwde hij, zijn clangenoten roepend. Maar inplaats daarvan zag hij een enorme schaduw waar hij boos naar blies voor de wereld zwart werd om hem heen. Het ding waar hij in opgesloten zat werd omhoog getild?? Duizelig klampte de kater zijn nagels in de gladde grond en maakte zichzelf zo klein mogelijk. Starclan wat was dit. Starclan waar waren zijn clangenoten.
-Open voor all shadowclanners <3 Hoarsepaw is meegenomen door twolegs. Vind zijn sporen. Wie weet kan je m redden?
Tigerpoppy had een licht spoor van de verloren Apprentice geroken en samen met de relatief grote Patrouille gevolgd. Af en toe liet ze de Apprentices verder weg zoeken, om ze te leren hoe ze een spoor van een Clangenoot moesten volgen en vinden in het gelukkig nog droge weer. Het was nog niet geheel weg gespoeld en dat zorgde ervoor dat haar passen nog zelfverzekerd waren en haar blauwe ogen kort langs de andere leden gleden. Twee Warriors waarvan de een iets ouder was dan haar. Hazelnut, de kater had ze gevraagd om een oogje op de rest te helpen houden en voor het geval dat ze op moesten splitsen. Ze rook de geur van prooi, kikkers waardoor ze kort fronste en inhield. Twee kikkers lagen op de grond, duidelijk dat ze nog niet lang geleden gevangen waren. Verbaasd zocht ze naar meer, wie had deze achtergelaten? Had Hoarsepaw deze gevangen? 'Hazelnut!' Riep ze waarschijnlijk zouden de anderen ook komen nu ze aangaf dat ze wat gevonden had.
De patrol was net door de uitgang gegaan voordat hij er achter aan kon, maar hij kon ze wel bijhouden van afstand. Hij ging niet roepen 'wacht op mij'. Dat was voor losers. Daarbij, zou hij makkelijker sporen kunnen zoeken als hij meer tijd had om zelf na te denken. Zijn staart zwiepte toen Tigerpoppy stopte en de twee dooie kikkers bekeek. Alleen de manier waarop ze doodgemaakt waren vertelde hem al dat die van Hoarse waren. De sukkel. "Die zijn van Hoarse." constateerde hij droogjes. Hij was hier dus geweest. Met zijn neus dicht tegen de grond probeerde hij de geuren in te ademen, maar bosgrond overheerste. Toch was er iets, iets aparts. "Rottend vlees?" maar ook niet. Het was een geur die hem aantrok, maar ook een geur die hem deed denken aan iets wat net kraaienvoer was. "In de verte." bromde hij. Geen idee of de patrol het wou volgen. Tigerpoppy had de leiding en hij kon die niet van haar afpakken, hij was maar een apprentice. Maar die geur had iets indringends, iets geks. Het was vaag maar aanwezig.
Het voelde.. Raar om weer het territorium in te lopen zonder op de hielen gezeten te worden door een stinkende Bloodclanner. Hoewel hun geur nog steeds in het woud rondhing, natuurlijk; die metalige geur van bloed en verderf. Het liet rillingen over haar ruggengraat lopen. Maar Chillypaw weigerde zich te laten afleiden. Ze keek om zich heen met een scherpe blik. Hoarsepaw moest hier ergens zijn, dat moest gewoon. Haar broer was veel te sterk en veel te koppig om zomaar meegenomen te zijn door zo'n domme Bloodclanner, toch? Dat moest ze zichzelf in gedachten houden. Plots bleef Tigerpoppy staan en ze riep Hazelnut erbij. Chillypaw keek de oudere kater even ongemakkelijk aan, maar zette zich toen aan de andere kant van Tigerpoppy en bekeek wat ze gevonden had. Prooi, twee kikkers, die hier achtergelaten waren. Dat kon geen toeval zijn, toch? "Waarom zou hij prooi achterlaten?", mompelde ze in zichzelf, een frons op haar snuitje. Dat leek haar niet iets dat Hoarsepaw zou doen, zomaar prooi achterlaten. Ravenpaw was ook bij de patrol gekomen - hij mauwde iets over rottend vlees, in de verte. Chillypaw stak haar neusje in de lucht. "Het doet mij meer denken aan de monsters..", opperde ze nadenkend. Nee, rottend vlees was toch nog nét iets anders naar haar mening.. Zou één van die monsters misschien toch afgeweken zijn, ook al zei iedereen dat dat niet kon, en Hoarsepaw opgegeten hebben? Ze waren groot genoeg om een kat in één hap naar binnen te werken, dat was in ieder geval waar.. Maar nee, zo kon ze niet denken, Hoarsepaw leefde nog. Dat moest ze blijven geloven, ze mocht niet opgeven.
Hazelnut
Member
Yanthe 802 Actief I'm thє king of my own land. Facing tєmpєst of dust, I'll fight until thє єnd. Crєatures of my drєams raisє up and dancє with mє! Now and forєvєr, I'm your king!
Hazelnut begaf zich een eindje verder zodat de patrouille een groter gedeelte kon onderzoeken. Hoarsepaw kon toch niet zomaar weg zijn? Toen hij zijn naam een eindje verder hoorde, zette hij meteen een stevige pas in. Tigerpoppy had iets gevonden. Hazelnut liet zijn blik gaan naar de katten in zijn blikveld. Chillypaw en Ravenpaw. Even fronste hij bij het zien van Ravenpaw, maar hij zei verder niets. Beter een kat te veel dan één te weinig op ee zoek patrouille. Moesten ze in gevaar komen, was het wel een kat extra om in de gaten te houden. Dat was het laatste wat hij wilde, nog een jonge kat verliezen. Hazelnut opende zijn bek om alle geuren piekfijn in zijn op te nemen. Wat de twee apprentices benoemde, kon de kater ook ruiken. "Deze geur is niet iets van het bos." mauwde kater instemmend en stapte iets verder door. Hij hield halt bij een plek waar de blaadjes op een gekke manier lagen, alsof er iets gestaan had. "Ik denk dat dit ons kan helpen." mauwde hij en draaide kort zijn kopje naar de andere katten van de patrouille. Wat het was, wist hij niet direct.