Mind the frog...whoops! {Ganzenopdracht}

De zwart-witte kitten lag opgerold tegen de zachte buik van de poes. Verveeld liet hij een gaap ontsnappen. Het was dageraad en het beloofde een mooie dag te worden. Een enkele mistbank hing nog laag in het kamp, goud verlicht door de opkomende zon. Rude's amberkleurige ogen keken op naar de moederpoes. Ze sliep diep of was zeer goed in het doen alsof. Zo stil als een muis probeerde Rudekit zich op zijn pootkussentjes op te hijsen. Eenmaal dat succesvol was gelukt, trippelde hij de nursery uit. Rude's blikveld werd deels ontrokken door de mistbank maar op de wortels van één de naaldbomen iets verderop sprong het bruine silhouet van een boskikker uit de mist. Gefascineerd liep de kitten erop af en bleef op een afstandje van de kikker toekijken. Deze bewoog zich niet. Met opgeheven staart zakte Rudekit door zijn voorpoten en maakt een sprongetje. Zijn voorpoten miste de kikker, die hoog wegsprong, op een haar. Maar opgeven kende Rude niet! Nogmaals maakte hij zich klaar voor een sprong. Deze keer kwam hij snel genoeg neer om de kikker een mep te verkopen. Het bruine amfibie vloog pardoes tegen een kat aan. Oeps! Rudekit keek even stomverbaasd naar het tafereel om daarna schaterend in lachen uit te barsten. Dit was de beste dag ooit!
{ZEER OPEN VOOR ShC EN BC Cx}

Twistedpaw kon niet goed slapen, dus besloot hij zijn nest maar alvast te verlaten en buiten de Apprentice Den te gaan zitten. Veel anders kon hij namelijk ook niet echt doen, want hij mocht natuurlijk niet het kamp uit nu. De kater zuchtte en vernauwde zijn ogen om door de dichte mist heen te kunnen kijken, maar dat ging maar moeilijk. Zijn maagje knorde en hij stond op om eens te kijken bij de prooistapel. Is kijken wat voor prooien die BloodClanners hadden overgelaten voor hun. Maar voordat hij bij de stapel aangekomen was vloog er opeens iets tegen hem aan. Geschrokken sprong hij wel een staartlengte in de lucht, bang dat het misschien een BloodClanner was. Maar toen hij wat beter keek was het een kikker, met even verder een zwart-witte kitten, die schaterend in lachen uitbarstte.
'R-Rudekit, ssst,' mauwde de jonge kater geshrokken. Wat als een BloodClanner het hoorde en hen lastig ging vallen, boos dat ze de stilte verstoord hadden.

De getroffen kat sprong wel een staartlengte de lucht in. Rudekit deed zijn best om zijn kreet weer te smoren. Hij voelde zijn oren helemaal warm worden en hief zijn kin omhoog om zijn lachen te bedwingen. De flits van bruine pluizige vacht bleek Twistedpaw te zijn. De schemering maakte het lastig om hem te herkennen, zeker in actie. 'R-Rudekit, ssst,' Mauwde de Apprentice hem ontdaan toe. Oeps, tuurlijk, Bloodclan was in het kamp. De kitten plooide zijn oren iets naar achter. Hij was het maar een beetje beu om niet te mogen ravotten met de huidige situatie. "Nou, dat was even lachen." Verklaarde hij. Een glimlach speelde nog na op zijn snoet, zich er onbewust van dat hij niet erg respectvol was geweest tegen de oudere clangenoot. Ondertussen keek hij de boskikker na die de schemering invluchtte.

Hij zag hoe Rudekit zijn best deed om zijn lachen in te houden. Maar gelukkig was hij wel een beetje geschrokken toen hij hem toewees dat hij stil moest zijn. Twisted zuchtte, opgelucht dat de kitten niet weer luid lachte. Snel keek hij om zich heen, bang om opeens een boze BloodClanner op zijn kop te krijgen. 'Nou, dat was even lachen,' hoorde hij Rudekit naast zich zeggen en hij richtte zijn ogen weer op de kitten. Een diepe zucht verliet zijn bek en langzaam ontspande hij zijn spieren. 'Hm, ja.. Voor jou,' miauwde hij, maar een kleine glimlach verscheen wel op zijn snoet. Kittens waren wel schattig, hij kon de kleine het ook niet kwalijk nemen. Als hij hem was, dan had hij ook heel hard gelachen. 'Kan je niet slapen?' Dat was wel waarom hij hier was tenminste.

De andere kater ontspande zich. 'Hm, ja.. Voor jou,' Zei Twistedpaw met een kleine glimlach. Rudekit keek weer op van de wegspringende kikker. Daar ging zijn vermaak. Hij had de kikker nog graag willen achter najagen maar het bruine wezen sprong er vliegensvlug vandoor. 'Kan je niet slapen?' Vroeg de bruine Apprentice hem. Rude schudde meteen van nee. Enge katten spookte zijn dromen binnen en hij vond het niet leuk om in te doezelen wanneer hun kamp werd ingepalmd door stinkende Bloodclanners. "Ik wacht op de andere kittens om wakker te worden!" Verklaarde hij. "En ik hou de wacht" Oke, dat laatste was niet helemaal waar, hij het grootste deel van de nacht diep geslapen. Maar sinds hij wakker was, had hij de ingang van de Nursery wel strak gade geslaan. "Sta jij ook op wacht soms?" Vroeg Rudekit met een paar onderzoekende ogen.

De kitten keek weer zijn kant op en schudde zijn kopje. 'Ik wacht op de andere kittens om wakker te worden!' Twisted knikte. Slapen was ook lastig in deze tijd. En hoewel de kittens wel hun onschuldigheid behielden - tenminste, dat was te hopen -, was het ook voor hen lastig om goed zichzelf te kunnen zijn. Zulke veranderingen moesten vast ook bij de jongen zwaar vallen. 'En ik hou de wacht.' Twis zijn ogen vlogen naar Rudekit. De wacht, hm? Hij glimlachte lichtjes naar hem. 'Dat is erg dapper van je.' Zolang hij het maar niet echt ging doen. 'Sta jij ook op de wacht soms?' vroeg de kitten vervolgens. De grotere kater zuchtte en knikte. 'Soms, ja. Ik probeer zo veel mogelijk uit te kijken voor anderen.' Zelfs als Apprentice had hij een verantwoordelijkheidsgevoel. En hij wilde gewoon dat de rest niet hoefde te lijden. Niet dat hij er veel tegenin kon brengen, maar dat zag hij op het moment wel dan.

'Dat is erg dapper van je.' Een kleine glimlach verscheen op Twistedpaw's gezicht. Er werd met complimentjes gesmeten. Ergens zat er nog een waarheid in Rudekit's verhaal dus hij vond het niet erg. De andere kater zuchtte alvorens te knikken. 'Soms, ja. Ik probeer zo veel mogelijk uit te kijken voor anderen.' Antwoordde deze. O, ze wisselden vast van shift. Misschien moest hij zich ook maar eens opgeven. De kitten knikte alsof die het begreep. De lage mistbanken zorgde ervoor dat zijn pels stilaan vochtig werd. In een snelle beweging schudde hij even alle druppels van zijn vacht. Vervolgens stapte Rudekit een staartlengte dichter naar Twistedpaw en hief zijn kop naar diens oor. "Ze stinken wel erg, die Bloodclanners." Fluisterde hij serieus. Bah, hun muffe geur hing als een vieze waas over heel het kamp, zelfs in de schemering.

De kitten knikte erg serieus, alsof hij het allemaal begreep. Dat deed hij vast wel, maar een kitten hoefde zich daar geen zorgen om te maken. Hij zag hoe Rudekit zich uitschudde en kleine druppeltjes vlogen alle kanten uit. Zelf had hij nog geen last van een koude vacht. Het was misschien wel nat, maar zijn dikke, isolerende vacht zorgde ervoor dat het nog wel een tijd zou duren voordat hij er last van zou hebben. Inmiddels kwam de kitten naar hem toe en Twisted boog zijn kop naar voren toen duidelijk was dat Rude wat wilde zeggen. 'Ze stinken wel erg, die Bloodclanners,' fluisterde hij. Twisted lachte een vreugdeloze lach. 'Hm, ja dat kun je wel zeggen,' mauwde hij zachtjes terug. Hij draaide zijn oortjes alle kanten op zodat hij zeker wist dat er geen BloodClanner achter hen zou kunnen opduiken. 'Maar zeg dat maar niet te hard hoor.'

Natuurlijk was Twistedpaw het met hem eens. De wacht houden was vast niet simpel met zo'n allesoverheersende stank. Rudekit had wel respect voor zijn mede-wachthouder. 'Maar zeg dat maar niet te hard hoor.' "Nee hoor" Bromde Rudekit en hij perste zijn lippen stevig op elkaar als bewijs. Na het hele kikkergebeuren trokken ze vast niemand aandacht meer. De kitten wou evenmin een aanraking met Bloodclan. Maar om eerlijk te zijn vond hij het stiekem bespioneren van Bloodclanners spannend. Met zijn speelmaatjes stoeien zat er niet in dus dit was zijn nieuwe tijdverdrijf.

Hij hoopte ten zeerste dat Rudekit zijn mondje dicht zou houden. Hij wilde niet weten in wat voor problemen hij terecht zou kunnen komen als hij dat rechtuit tegen een BloodClanner zou zeggen. Of als een BloodClanner het zou horen... Nee, dat zou vreselijk zijn. Gelukkig snapte Rudekit het goed en drukte zijn lippen stevig op elkaar als bewijs. Twisted glimlachte lichtjes en knikte. 'Goed zo,' mauwde hij. 'Hoe gaat het verder met jou, hm? Verveel je je niet te erg?' Op zich konden de kittens nog prima met elkaar spelen, ze moesten alleen wel erg goed opletten. Het was nou eenmaal ook niet een gezellige sfeer.