[Clanmeeting] The dust has settled

Het was voorbij, ze waren bevrijd. En dat allemaal omdat zijn vader, de Clanleader, Cobra had vermoord. En de rest was te lafaard om terug te vechten. Al was dat natuurlijk wel een logische keuze, maar Twisted was gewoon even te druk bezig met blij zijn om het feit dat ShadowClan eindelijk weer van hun was. Hij keek op met een lach op zijn gezicht toen Acornstar op de rots sprong om de Clan aan te spreken. Hij kwam naar voren om hem extra goed te horen. Acornstar stelde de nieuwe Deputy aan, Settleddust. Twis keek om zich heen voor de kater, breed lachend. Settleddust respecteerde hij ook heel erg, hij vond het een goede keuze.

Acornstar ging vervolgens verder over dingen die zouden veranderen in de Clan. Twisted wiebelde met zijn oortjes toen hij al die regels hoorde. Ze waren logisch, maar toch was het wel spannend om te weten dat zijn vader die katten zou verbannen. Twis had inmiddels al wel door dat Acorn het meende als hij wat zei. Twistedpaw was altijd al een voorbeldige Apprentice geweest, dus veel te vrezen had hij niet. Maar toch wel een beetje spannend. Maar het zou wel goed komen. Hij nam zich voor never nooit die regels te breken. Al waren het sowieso al geen regels die hij normaal gesproken zou breken, dus dat was goed.

Bloodclan was weg, Acornstar was terug en Shadowclan was weer vrij. Amberhunt draaide zich om en liep snel de open plek op toen hij de stem van de grote tabby hoorde. Hij luisterde aandachtig. Tallstar was weg, na alles wat er gebeurd was was het moeilijk om dat erg te vinden. Maar toch, Tallstar was altijd belangrijk voor hem geweest. Hij was degene die Amberhunt zo lang geleden gespaard had van verbanning toen die zich misdragen had. Hij wist echter dat het goed was, het was goed dat er een nieuwe leider was die zich voor hen zou inzetten en die de clan weer terug naar zijn oude glorie zou kunnen brengen. Zijn ogen verwijdden zich en hij grijnsde breed toen Settleddust werd onthuld als de nieuwe deputy. Hij kon zich niemand bedenken die die rol meer verdiende dan hij. En dan de nieuwe regels, het zou wennen zijn, en vroeger zou hij er misschien problemen mee gehad hebben. Maar nu wist Amberhunt ook wel dat het de enige manier was waarop het goed zou blijven gaan. Ze zouden het maar moeten accepteren.

Een clanmeeting werd samengeroepen. Hun kamp zag er nog uit als een slagveld, de littekens van Bloodclan waren duidelijk. Maar ook met de tijd zouden die vervagen. Hun kamp zou weer netjes worden, goed verdedigd, zoals een clankamp dat hoorde te zijn. Hij ging bij de rest van de katten zitten. Eigenlijk als deputy hoorde hij onder de rots te zitten, maar hij was nog niet deputy. In elk geval, niemand wist het nog, behalve Acornstar en hij. Zijn blik kruiste ook met Acornstar die begon te vertellen over Starclan, Tallshadow en uiteindelijk, benoemde hij hem als deputy. Een trotste glinstering stond in zijn ogen, gepaard met jeugdige ambitie. Niet dat hij altijd al deputy had willen zijn, integendeel, maar dit was een grote eer die hij bloedserieus zou nemen. Maar toch voelde hij zich een beetje beschaamd toen hij iedereen naar hem zag kijken.

De eerste felicitatie kwam van Pepperpaw die naast hem zat. Maar er was niet veel tijd voor vreugde, want Acornstar begon meteen te spreken dat alles anders zou gaan. Hij stelde direct hoge straffen. Settleddust fronste. Had hij hier over na zitten denken toen hij weg was? En hij was het er wel mee eens, natuurlijk was het even tijd om duidelijke grenzen te stellen. Om ervoor te zorgen dat katten weer herinnerden waar hun loyaliteiten moesten liggen. Maar Acornstar leek onvermurwbaar, zou zijn mening niet veranderen. En meteen hoorde hij de stem van Pepperpaw piepen, onzeker of ze verbannen zou worden. Settleddust keek haar verbaasd aan, een lachje op zijn lippen. ‘Natuurlijk niet, waarom zou je dat denken?’ En bovendien, ze was uitgekozen om medicine cat te worden. Dat was hij nog niet vergeten. Acornstar zou een medicine cat nooit durven te verbannen.

Een clanmeeting werd bijeengeroepen. Chillypaw zette zich naast de rest van haar clan; voor het eerst in lange tijd bracht het woord 'clanmeeting' geen angstscheut door haar lichaam. Het was.. Een fijne verandering. Het eerste dat aangekondigd werd, was dat Settleddust de nieuwe deputy zou worden. Trots glunderde in haar ogen terwijl ze op haar mentor afliep. Wow, nu was zij ineens ook de apprentice van de deputy! Hoewel dat geen officiële hoge rang was, voelde dat ergens een beetje wel zo. In ieder geval was ze trots op Settleddust, en ervan overtuigd dat hij een goede deputy zou zijn. Hij was immers eerlijk en loyaal aan de clan, en een sterke kater met een goed hart - toch? "Gefeliciteerd!", mauwde ze hem vrolijk toe met een zacht kopje. Maar Acornstar was nog niet klaar, hij kondigde een hele rits van regels aan. En hoewel Chillypaw het goed vond dat ze een strengere leider had, bracht het toch een greep van angst op haar hart. Oh, Starclan. Het leven zou veranderen nu, niet waar? Hopelijk was het op een goede manier, in ieder geval..

Settleddust keek met een scheve blik naar Pepperpaw en voelde zich stiekem toch wel een beetje onzeker. Wat bedoelde ze daarmee? Maar het zou wachten tot een volgende keer. Welke volgende keer? Maar ze liep wat van hem weg en al snel volgde een kopje van Chillypaw, zijn apprentice, die hem feliciteerde. Hij glimlachte breed. ‘Dankjewel, Chilly,’ miauwde hij warm. Hij was sowieso dankbaar, al was zijn benoeming misschien een beetje overschaduwd door de nieuwe regels van Acornstar. Die misschien streng, maar even noodzakelijk waren. Het zou snel genoeg weer normaal worden, daar was hij overtuigd van. En hij was trots dat hij onderdeel daarvan mocht zijn. Van deze wederopbouw. Hij zou er met heel zijn hart voor vechten.