White Wonderland

De kitten gaapte eens goed toen hij wakker werd. Het was koud, maar zijn dikke vachtje beschermde hem goed. Hij strekte zijn pootjes en klom uit het nest, om natuurlijk weer te vallen. Het zal weer eens niet. Maar de kitten was het gewend en een kleine giechel ontsnapte zijn bekje. Heel stiekem deed hij het expres.
Twistedkit trippelde naar de uitgang, klaar om buiten te spelen. Hij versnelde zijn pas en al snel rende hij de Nursery uit. Hij had een normale wereld verwacht, maar wat hij zag deed zijn bekje open vallen. Alles was wit! Helemaal wit! Wat was dat nou?! Zijn schrik maakte hem haperen in zijn pas en natuurlijk viel hij ook deze keer weer over de rand van de Nursery. Daar lag hij dan, in het witte spul. Het was koud, maar ook erg interessant! De kitten sloeg er met zijn pootje naar en giechelde van plezier. Dat was grappig! De witte vlokjes die naar beneden dwarrelde waren ook erg vermakend.

+ Bleaktail

Het was dat hij het grootste gedeelte van de afgelopen nacht toch al niet had kunnen slapen, anders zou ook hij zich hebben verbaast over deze plotselinge witte buitenwereld. Bleaktail had gehoopt dat de sneeuw zich deze winter zo min mogelijk zou laten zien. Echter was dat vrij duidelijk niet het geval. Er lag nu al een aardig dik pak en het zag er naar uit dat het niet de laatste sneeuwval zou zijn. Sinds hij toch al wakker was vond hij het geen nut om nu nog terug te gaan richting de den voor maar twee uurtjes slaap. En dus zwierf hij maar wat heen en weer door het kamp. Bleaktail zou wachten totdat het iets later op de dag was voordat hij zich terug zou trekken in het ShaowClan gebied. Zijn taken voerde hij meestal zelfstandig uit. ‘Team uitjes’ waren zo nu en dan wel oké. Met name omdat ze het dan op grotere prooien konden munten. Maar over het algemeen stelde hij zijn rust zeer op prijs. Bleaktail keek op toen hij uit zijn gedachten werd gehaald door een zacht plof geluid. Nog geen vijf stappen van hem vandaan lag een kitten, naar wat leek face first in de sneeuw. Even hield hij zijn adem in. Wat had hij zojuist gemist? Was deze kitten oké? Gelukkig kwam het antwoord vanzelf, gezien de kitten al weer was opgestaan en in de sneeuw begon te spelen. Het was een hartverwarmende vertoning zo. Uit eerdere ervaring wist hij dat hij niet bepaald een ster was in het helpen van kittens. Normaliter vermijde hij ze dan ook liever. Maar deze kitten straalde iets van pure onschuld uit. En dat wist zijn aandacht vast te houden. Geïntrigeerd door het kleine ding bleef hij op een afstandje staan kijken. Het duurde even voordat hij op de naam van zijn jongere clangenoot kon komen. Zo'n geweldig veel plaats in zijn geheugen had hij namelijk niet gemaakt voor alle kittens en diens namen. Maar dit was Twistedkit. De dochter van Arcondust. Iemand waar hij wel voorzichtig mee om zou moeten gaan, mocht hij op de achtergrond willen blijven. Uiteindelijk kon hij het toch niet laten om even een klein praatje te zullen maken. Hij stapte kalmpjes op haar af. “Hey Twistedkit.” zei hij redelijk opgewekt. “bijzonder he al deze sneeuw zo in eens.” vervolgde hij.

Hij was zo druk bezig met spelen, dat hij niet merkte dat er een Warrior op hem af kwam. Twisted had veel te veel plezier in sneeuwvlokjes slaan. Het deed niet eens pijn! Geweldig toch?? Toch was uiteindelijk de stem van de Warrior die hem uit zijn eigen wereldje trok. 'Hey Twistedkit,' miauwde zo te zien Bleaktail. 'Bijzonder he al deze sneeuw zo in eens,' vervolgde hij.
De kitten keek hem even aan, maar een brede glimlach verscheen weer op zijn gezichtje. 'Hoi!' piepte hij vrolijk en hij knikte een aantal keer van ja. 'Jaaa! Het is echt heel cool! Waar komt het vandaan??' Natuurlijk had hij ervan gehoord, en gehoopt dat het nog zou komen. Om het nu in het echt mee te maken was wel heel erg bijzonder vond hij!

“Hoi!” Piepte de kitten vrolijk als antwoord op zijn begroeting. Ergens was hij wel blij om even een praatje te kunnen maken met Twistedkit. Die was immers altijd zo enthousiast en vriendelijk. Bleaktail kon wel wat hoop in de onschuld gebruiken. En deze kitten bezat meer dan genoeg onschuld. “Jaaa! Het is echt heel cool! Waar komt het vandaan?” Vroeg Twistedkit hem nadat hij had verteld hoe bijzonder het toch eigenlijk was dat het sneeuwde. Ook al was dat absoluut niet het geval. Hij wist ook wel dat elk jaar opnieuw zou vallen. Voor alles was een eerste keer. En hij wilde Twistedkit deze unieke ervaring niet ontnemen. Waar kwam sneeuw vandaan? Bleaktail keek omhoog. Hij zou het eerlijk gezegd niet precies weten. Iets met de regen en dat het in sneeuw veranderde als het koud genoeg was. Toch wilde hij de kitten niet teleurstellen door hem geen exact antwoord te kunnen geven. “Als het heel koud wordt zoals in de winter dan wordt al het water hard. Als het dik genoeg is kun je er op staan zeg maar. Alleen als er harde regen uit de lucht zou vallen dan zou dat alle planten en dieren pijn doen. Vandaar dat deze koude wolken stukjes van zichzelf laten vallen. En dat zijn dan de sneeuwvlokken die naar beneden komen. Zodra het later weer warmer wordt verandert de sneeuw weer in water. En dan is het water toch veilig naar beneden gekomen zonder iemand pijn te doen.” Vertelde hij. Was het waar? Grotendeels niet. Maar hij wist niets beters. En zo’n erge leugen was het nu toch ook weer niet? Later als Twistedkit groot was zou hij er vanzelf wel achter komen. En dan zou het niets anders dan een gek verhaaltje zijn. Maar voor nu had hij in elk geval een antwoord.

Excuses dat ik in mijn vorige post Twisted voor een meisje aanzag, ik weet niet precies hoe dat zo gekomen is :’)  

De ander keek omhoog naar de hemel en Twisted wachtte in spanning af. Waar zou het toch vandaan komen?? Hij was erg benieuwd! 'Als het heel koud wordt zoals in de winter dan wordt al het water hard. Als het dik genoeg is kun je er op staan zeg maar. Alleen als er harde regen uit de lucht zou vallen dan zou dat alle planten en dieren pijn doen. Vandaar dat deze koude wolken stukjes van zichzelf laten vallen. En dat zijn dan de sneeuwvlokken die naar beneden komen. Zodra het later weer warmer wordt verandert de sneeuw weer in water. En dan is het water toch veilig naar beneden gekomen zonder iemand pijn te doen,' vertelde de Warrior toen.
Twistedkit vormde een 'O' met zijn bekje. 'Wooowww! Dat is echt super cool! En lief! Zou StarClan dat voor ons doen??' vroeg hij enthousiast.

haha geeft niet hoor

Bleaktail had zowaar eens zijn best gedaan om iets voor elkaar te verzinnen. Niet dat het daarmee meer sene maakte. Maar dat gaf ook niet. Twisted was nog een kitten. En daarbij ook nog eens flink naïef. Het gehele verhaal werd dan ook zowat gelijk aangenomen voor de waarheid. Twistedkit keek hem vol verwondering aan. “Wooowww! Dat is echt super cool! En lief! Zou StarClan dat voor ons doen?” vroeg hij enthousiast. De grijze tabby keek omhoog naar de grijze hemel waar de ontelbare sneeuwvlokjes uit kwamen dwarrelen.  Goh, StarClan. Daar zou hij zich waarschijnlijk nooit wagen. Als hij de verhalen moest geloven zou voor hem slechts The Dark Forest een optie zijn. Maar dat deed hij niet. Attans, niet geheel. “Ik denk het wel. StarClan waakt immers goed over ons.” Zei hij op een warme toon en glimlachte naar Twistedkit. Ach, geloof nog maar even in deze leugens nu het nog kan. Er is niets mis met een mooie kittenhood. Hij wist zelf wel hoe het was om dat te moeten missen.

   

Twistedkit volgde Bleaktails blik naar boven, naar StarClan. Hij vond ze super cool! Verwachtingsvol keek hij naar de grote kater, die nu al eventjes stil was. 'Ik denk het wel. StarClan waakt immers goed over ons,' zei hij warm met een glimlach. Twisteds blije koppie werd zowaar nog blijer toen hij dat te horen kreeg. Snel knikte hij. 'Dat doen ze inderdaad ja! Heb je nog andere coole verhalen over StarClan? Ik wil alles over ze weten hoor!' piepte hij enthousiast. 'Oh, en.. Is het echt waar dat ze ook een plek hebben voor de slechte katten??'

Twisted leek zeer enthousiast te zijn over alles wat StarClan betrof. Ergens was dat ook wel logisch.  Het was immers een groot magisch verhaal. En voor kittens was dat natuurlijk allemaal geweldig om aan te horen.  “Wooowww! Dat is echt super cool! En lief! Zou StarClan dat voor ons doen?” Vroeg Twistedkit hem. Bleaktail keek omhoog en zag vanuit zijn ooghoeken hoe een paar tweekleurige ogen hem vol verwachting aankeken. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om nu met de waarheid aan te komen zetten. En dus speelde hij het spelletje maar gewoon mee. “Ik denk het wel. StarClan waakt immers goed over ons.” Zei hij op een warme toon en glimlachte naar Twistedkit, die hem nu nog blijer aankeek dan voorheen. “Dat doen ze inderdaad ja! Heb je nog andere coole verhalen over StarClan? Ik wil alles over ze weten hoor!” Klonk het enthousiast. Bleaktail grinnikte zachtjes. Hij wist lang niet alles maar was er meer dan oké mee om nog meer bij elkaar te verzinnen voor Twisted zijn vermaak.  “Oh, en.. Is het echt waar dat ze ook een plek hebben voor de slechte katten?” Vroeg de kitten hem plots. Hmm… was het Dark Forest time? Yep, het was Dark Forest time. “Oh dat hebben ze zeker.” Zei hij en keek Twistedkit doordringend aan. “Er bestaat een heel eng bos…” Begon hij op geheimzinnige toon. “Het is er erg donker en koud. Slechte katten worden er heen gestuurd. Ze moeten er voor altijd doorheen dwalen.” Tja, als hij de verhalen moest geloven was The Dark Forest beslist geen pretje. Maar zelf ging hij er niet van uit dat het bestond. Al maakte dat voor nu niet uit. Hij kon het zo eng maken als hij zelf wilde. Twistedkit zou het toch wel geloven. “Ik heb gehoord dat de katten daar voor altijd honger en dorst en honger hebben. En dat wonden daar nooit genezen.” Vervolgde hij. Tot nu toe was alles nog min of meer de waarheid. Hier had hij daadwerkelijk anderen over horen spreken. Hij zou even aankijken hoe de kitten hier op reageerde. Als hij het niet te spannend vond zou Bleak waarschijnlijk nog wel iets kunnen verzinnen over de grote variatie aan monsters in The Dark Forest…