Starting to swim

Just keep swimming

De afgelopen moons had Volepaw heel wat hulp gekregen van de katten in haar omgeving. Men was op de hoogte van haar 'probleem'. Het was een geheim geweest dat ze, voor zover het kon, voor zich probeerde te houden. Toch was het haar niet gelukt om hier zelf iets aan te doen. Haar trainingen begonnen er onder te lijden en de dagelijkse routines werden een uitdaging op zich. Haar vrienden en verschillende warriors hebben haar geholpen door geheugentrainingen en oefeningen te doen waarmee ze haar kopje wat helderder kon krijgen. Sindsdien is ze vooruit gegaan in haar gewone trainingen met haar mentor, Amberhunt. Natuurlijk was het nog niet allemaal perfect en liet ze geregeld wel eens een steek vallen, ze was dan ook niet perfect. Niemand was perfect. De poes van 15 moons was ouder dan andere apprentices, maar dat hield haar in ieder geval niet tegen. Haar enthousiasme was en is nog steeds groot.

De jonge poes had zich uit haar nest gewerkt en trippelde naar de opening in de apprentice-den. Ze rekte zich uit en geeuwde kort, waarna ze naar het lege kamp keek. De meeste katten sliepen nog. Toch was zij al wakker. Ze moest namelijk iets doen. Even trok ze met haar oortje en staarde ze bedenkelijk naar de ingang van het kamp. Ze moest iets doen. Haar oren schoten alert naar voren bij het zien van een rossen verschijning. Ze moest gaan trainen. Snel sprong ze naar voren zodat ze vlak voor haar mentor bij de ingang klaar kon staan. Ze ging niet meteen zitten, maar stond enthousiast klaar om te vertrekken.

Amberhunt eerst, daarna open

Hij was langzaam wakker geworden en het duurde een tijdje voordat hij zichzelf er toe had kunnen zetten om zijn nest uit te komen. Amberhunt had even geen zin in de wereld, maar hij moest eruit komen. Voorzichtig verliet hij Demonslayer en trippelde hij tussen de andere warriors door naar de uitgang van het den. Vanuit zijn ooghoek zag hij Volepaw bij de ingang staan. Eigenlijk had hij iets willen eten voordat hij zijn dag zou beginnen, maar hij wist dat ze hem al gezien had en wilde haar niet teleurstellen. En dus zuchtte hij onhoorbaar en kwam naar haar toe, de kleine warrior keek op en knikte. "Jij hebt er zin in zie ik." Zijn hersenen waren nog niet helemaal op gang, en hij kon niet zo snel een training bedenken, dus hij legde de keuze bij Volepaw neer. "Wat wil je gaan doen? We moeten immers naar je volgende assignment toe gaan werken."

Ze glimkachte enthousiast toen hij opmerkte dat ze er zin in bleek te hebben. "Wat wil je gaan doen? We moeten immers naar je volgende assignment toe gaan werken." Oh, ze mocht een keuze maken! Een keuze... Dit was moeilijk. Wat wilde ze doen. "Uhm," Ze trok een bedenkelijk snoetje. Waar wilde ze nog beter in worden? Ze was zich bewust van haar vergetelachtigheid, maar kon ze dat aankaarten om op te oefenen? Misschien wist Amberhunt al wel lang van haar probleem af? Mh, ze kon het best niet te moeilijk maken. "Liefst een vechttraining." mauwde ze met een glimlachje. Daar had ze op dit moment het minste ervaring mee, daar kon ze ook wel in verbeteren right?

Oef, een beetje laat x'D

Hij wist zijn slaperigheid redelijk te verstoppen en keek Volepaw aan terwijl die bedacht wat ze gingen doen. En natuurlijk werd het vechten: Amberhunt's grootste talent. Hemel, het was nog veel te vroeg voor blauwe plekken en wegduiken voor aanvallen. Maar hij had haar de keuze gegeven, dus ze gingen vechten. "Top, doen we. Volg mij." Knikte hij en hij ging zijn apprentice voor het kamp uit. Ze liepen het dennenbos in en Amberhunt maalde in zijn kop over de verschillende vechttechnieken die hij haar zou kunnen leren. Dit was altijd zijn struikelblok, want al zijn aanvallen en verdedigingen waren afgestemd op zijn grootte. Hoe hij het voor Volepaw moest uitleggen was nog een klein raadsel. "Oké, ik denk dat het verstandig is om maar te gaan sparren. Dan zie ik wat je al kan." Knikte hij terwijl ze tegenover elkaar stonden. "Ga ervoor."

"Top, doen we. Volg mij." Haar heldere oogjes blonken bij het goedkeurende antwoord van haar mentor. Ze trippelde achter hem aan en hield zich verder even stil. Haar focus lag nu op de training en de dingen die tegen haar gezegd werden. Als ze aan iets anders dacht, was het allemaal weer weg. Hoe langer ze zich op iets kon focussen, hoe beter het bleef hangen in haar langetermijngeheugen. "Oké, ik denk dat het verstandig is om maar te gaan sparren. Dan zie ik wat je al kan." De apprentice had zich iets verder van de kater gezet bij zijn woorden. "Ga ervoor." Oh, dit was het! De poes liet zich wat door haar pootjes zakken en richtte haar blik strak op de kater. Ze schoot naar voren en richtte zich op de poten van de kater. Als ze hem uit evenwicht kon brengen, kon ze verder.

Hij was nog een beetje wazig toen hij haar uitdaagde, en besefte best snel dat het niet het allerbeste idee was geweest. Maar hoewel Volepaw snel bewoog, kon Amberhunt hier precies gebruik maken van zijn gelimiteerde grootte. Hij sprong snel op en wist haar aanval te ontwijken, waarna hij vlug omdraaide en zijn apprentice een duw tegen haar zij gaf met zijn schouder. De rode kater stapte achteruit en schudde even met zijn kop om zijn gedachten wat te verhelderen. "Goed begin, maar houd er rekening mee dat ik kleiner ben dan jij, en dus sneller ontsnap. Opnieuw." Commandeerde hij. Duidelijke aanwijzingen, dat leek het beste te zijn voor Volepaw.