We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Met oog voor schoonheid tuurde de kater uit over het in oranje verlichte woud om hen heen. Zag hij hoe de vogeltjes door de bomen heen schoten om de laag vliegende insecten zo uit de lucht te plukken, bewonderd bij deze talentvolle beestjes hield het even zijn volledige aandacht vast. Links, rechts ze schoten alle kanten op zonder ook maar één keer tegen een boom aan te knallen, dat moest behoorlijk veel coördinatie vaardigheden vereisen gokte de kater, zeker op die snelheid. Maar na een tijdje werd het trucje wel oud, had hij er genoeg van gezien, gleed zijn blik weer weg naar de ondergaande zon diens licht door de altijd groene naaldbomen heen filterde en het kamp deed oplichten in willekeurige vlakjes licht, dansend op de kouder wordende kamp bodem. Het bloed dat het ooit rood had gekleurd inmiddels alweer opgeruimd waardoor je bijna geen enkel teken van Bloodclan's verblijf meer kon vinden, waren ze niks meer dan een kwellende herinnering achter in je kop. Maar een herinnering was niets meer dan dat, ze waren veilig, ze waren vrij, het leven was weer normaal. En met die kalmerende gedachten zat de kater daar in de buurt van de elders den, genietend van de warme sfeer om hem heen voor hij zijn dochter zou gaan opzoeken en waarschijnlijk weer is steentjes in zijn rug kreeg.
Ze was net wakker geworden van een van vele dutjes zins ze tot de Elders was toe getreden. Zo nu en dan werd ze wel eens vroeg wakker om dan nog net de vroege patrols te zien vertrekken. De oude kattin haten het dat ze niet meer nuttig was binnen de clan dan op haar zij te liggen en het eten van wat de andere gevangen hadden dan te verorberen. Bloodfrost drukte zich op haar poten en de eerste stappen waren stram en pijnlijk, maar toch zetten de oude pers zich door. Haar lijf zou luisteren hoe ze het ook wende of keerde! Ze had het geluk om de elders den weer uit te kunnen komen. Haar spieren waren de tijd van de Bloodclan nog strammer en verroester geworden. Haar gewrichten klaagde steen en been, maar daar luisterde de rood/witte dame niet naar. Ze strompelde verder tot ze eindelijk de elders den verlaten had. Daar deed ze een vermoeide poging om zichzelf uit te rekken wat ook een beetje wankel eruit zag, maar toch deed haar 90 manen oude lichaam wat zij wilde. Daarna viel haar blik op en jongere kater die voor de den lag. Haar hazel bruine ogen bekeken hem critis voor ze zich een stukje bij hem vandaan neer legde. 'Ook een beetje warm zonlicht nog mee nemen?' vroeg ze met een niet onvriendelijke toon in haar stem. Bloodfrost was altijd al een poes geweest die zich nooit als uber vrolijk hadden kunnen betitelen, maar echt onaardig was ze ook niet tegen haar clan genoten. Ze was afstandelijk ja, maar als er hulp geboden moest worden in haar jongere manen dan had ze dit ook altijd gedaan zonder te klagen tenzij ze het er niet mee eens was. Dan kon ze zelfs tegen haar deputy en clan leider een woord van onenigheid wisselen en soms wel meer. Vooral haar grumby gezichtsuitdrukking waardoor ze altijd sjagerijnig leek was altijd wel het eerste dat de meeste jonge katten af schrok. Binnen als buiten de clan. De oude poes bleef in stilte afwachten tot de ander zou spreken. Als deze dat al zou doen natuurlijk, het maakte haar weinig uit.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
"Ook een beetje warm zonlicht nog mee nemen?" Bloodfrost, die net voor hem was gaan liggen, trok zijn aandacht. Haar stem, hoewel vriendelijker dan het gewoonlijk was, nog altijd niet zo vrolijk als de kater gehoopt had. Kort liet hij zijn kalme blik naar de oude poes afdwalen waarna hij met een kort lachje haar vraag beantwoorde "Ooh jazeker Bloodfrost" snorde hij vermaakt waarna hij op zijn zij rolde, genietend van de warmte die hij het afgelopen najaar oh zo gemist had. De kater had het nooit zo met koud weer, hoewel zijn pels er een uiterst goede bescherming voor aanbood vond hij de leafbares maar grauw en saai, maar dat niet alleen, ook zijn clangenoten werden er saaier op! Altijd maar zeuren over het weer alsof geen ander door had dat het kouder werd, kortere dagen en minder zonlicht om van te genieten, all in all waren leafbares de vreselijkste tijd van het jaar. "Lekker toch? Het zonnetje, eventjes die grote spieren van me rust geven" met een tevreden zucht legde hij zijn kop neer op het gelukkig nu veel drogere stuk grond onder hen, zijn trademark grijns nog altijd op zijn kop geschilderd alsof deze van waterproof verf was gemaakt, nooit vervagend nooit uitwisbaar "Ah dit is pas leven"
Bluejay bevestigde haar woorden en ze knikte daar even bij. Ja dit waren de betere dagen van de seizoenen. De Leafbares waren veel te koud voor haar de laatste manen geweest. Haar pels was lang zo dik niet meer als toen ze nog zo jong als dit jonkie was geweest. Maar ook haar pootkussentjes werden te broos voor de kou en spleten te gemakkelijk, nog niet te spreken over haar gewrichten. 'Dat zeker. De zon is goed voor mijn oude botten.' kraakte Bloodfrost en ze schudden haar kop even om een stel lastige muggen weg te jagen, al hielp het jammer genoeg niet zo veel. Toen ze over zijn grote spieren hoorde trok Blood haar wenkbrauw op. 'Noem je dat groot? Ik ken katten die hebben grotere spieren.' merkte de oude pers even scherp op, maar als je haar aankeek zag je de geamuseerdheid in haar ogen twinkelen. Maar over zijn laatste woorden had de oude poes niets om op aan te merken. Al hunkerde ze er nog wel eens naar dat ze weer jong zou zijn en voor haar clan kon zorgen zoals ze vroeger ook had gedaan.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
'Noem je dat groot? Ik ken katten die hebben grotere spieren.' merkte de oudere poes op. Op zijn rug rollend keek de kater haar aan, zijn wenkbrauwen hoog opgetrokken om een iets wat beledigd gezicht te trekken "Nou zeg." Koppig schudde de kater zijn kop, haar amusement heus niet missend, andere plagen? Dat was zijn taak hier madam. "Katten met grotere spieren? Weet je zeker dat dat geen honden waren?" een grijns verscheen op zijn kop "Je weet maar nooit met jouw oude ogen huh" met een kleine lach en een grote grijns keek hij de poes weer aan, jeugdige vreugde vonkelend in zijn blauwe ogen, boontje komt om zijn loontje niet waar?
Het beledigde gezicht wat Bluejay trok liet haar grijnzen, waardoor een paar van haar versleten en af gebroken tanden door zichtbaar werden. Zijn verdere woorden in zich opnemend rolde de oude poes op haar zij in zijn richting en haalde met een nog verrassende snelheid uit richting zijn kop. Ze mocht dan oud zijn, maar seniel was ze zeker nog lang niet. 'Ja zeker wel snotneus!' riep Bloodfrost achter haar mep aan. 'Tweebenen hadden ze gekooid in een grote tweebeen monster. Hij zag er oranje uit met grote zwarte strepen zoals onze voorouders van de Tijgerclan. Het monster had last van een van zijn grote ronde zwarte poten die de tweebenen snel behandelden. Ik vergeet die aanblik nooit meer. Die grote gele ogen zo groot als kattenkoppen en die kat was nog groter dan de grootste hond die je ooit voor mogelijk zou kunnen houden. Het was een kat als geen ander en hij kon niet los breken uit de kooi waar hij in zat hoe vaak de tijger ook een uitval deed richting dat web waar hij in vast gehouden kreeg.' vertelde Bloodfrost bloed serieus. Ze had een rond reizende circus voorbij zien komen die een tijger act hadden, maar zij dacht dat ze een van hun voorouders uit de hemel hadden getrokken, maar wat wisten zij nu dat die dieren werkelijk bestonden, maar dan in geheel andere landen waardoor zij ze zelden zouden kunnen zien, toch bleef de oude kattin erbij en haar hazel kleurige ogen waren dan ook net zoals zij gesproken had.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
Een plotse klap van het oudje deed de kater opschrikken, deed zijn grijns voor even verdwijnen. Verontwaardigd keek hij naar de poes, zeker niet de eerste keer dat hij een klap had gekregen voor zijn uitbundige uitspraken, maar zeker wel de meest onverwachte. 'Ja zeker wel snotneus!' blies de poes boos terwijl de kater haar klap verwerkte. Een kleine grinnik verliet zijn bek terwijl hij met zijn grote poot zijn wangvacht weer netjes probeerde de maken "Nou nou oma" mauwde hij tussen izjn lach in, waarna hij naar de poes haar verhaal luisterde. 'Tweebenen hadden ze gekooid in een grote tweebeen monster. Hij zag er oranje uit met grote zwarte strepen zoals onze voorouders van de Tijgerclan. Het monster had last van een van zijn grote ronde zwarte poten die de tweebenen snel behandelden. Ik vergeet die aanblik nooit meer. Die grote gele ogen zo groot als kattenkoppen en die kat was nog groter dan de grootste hond die je ooit voor mogelijk zou kunnen houden. Het was een kat als geen ander en hij kon niet los breken uit de kooi waar hij in zat hoe vaak de tijger ook een uitval deed richting dat web waar hij in vast gehouden kreeg.' mauwde ze. Kort haalde de kater zijn wenkbrauwen op, ogen zo groot als kattenkoppen huh. Met een korte lach schudde de kater zijn kop "Hmmm weet je zeker dat je niet seniel aan het worden bent Bloodfrost? Moet ik Newtpaw zoeken? Pepperpaw?" met een kleine grinnik keek hij weer op naar de poes voor hij zich op zijn zij rolde, een speelse glinstering in zijn diepe blauwen ogen.
Bluejay had haar uithaal niet verwacht en dat deed haar heel eventjes zacht snorren. Deze oude tang had het nog niet verleerd, maar ze voelde het wel aan haar spieren en gewrichten wat ze net gedaan had. Ze zeurde al deed het niet zo gek veel pijn, maar toch was het niet fijn om oud te worden. Je lichaam takelde elke dag weer een beetje verder af tot je jezelf uit eindelijk bij Starclan zou voegen. De jonge krijger geloofde haar kennelijk niet, maar dat had ze ook niet anders verwacht van deze kater. Hij maakte wel vaker grapjes over dingen die niet bestonden of deed alsof hij heel wat was. Toch blies Bloodfrost nijdig toen hij haar seniel noemde. 'Ik ben niet seniel ukkie! Als je niet nog een mep wilt zal ik die grapjes maar voor je houden.' siste ze nijdig en alle vacht die ze nog had stonden recht overeind. Waarom zou ze liegen over wat ze gezien had? 'Als je het zelf gezien had zou je wel anders piepen. Ik weet niet hoe tweebenen een van onze voor ouders heeft weten te vangen, maar ik mag hopen dat die kat hen opgevreten heeft. Ik was toen 2 manen krijger toen ik deze majestueuze kat ter aanblik mocht aanschouwen. Jeugdige katten zoals jij zullen het nog niet geloven als deze kat recht voor je neus gestaan zou hebben!' beet Blood haar jongere clangenoot toe. Haar vuurspuwende ogen bleven op Bluejay hangen. Als hij het nog niet geloofde dan was dat pech voor hem.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
iet geämuseerd, dat was de poes zeker niet. Het was ook niet alsof de kater iets anders verwacht had, de oudere waren wel vaker genijgd hun kwaaltjes te onderdrukken en te verstoppen, ook hij zou dat doen mocht hij ooit zo oud worden. 'Ik ben niet seniel ukkie! Als je niet nog een mep wilt zal ik die grapjes maar voor je houden.' siste de poes dan ook nijdig waarop Bluejay haar kort aankeek. "Hoho, geen grapjes hier het waren werkelijke zorgen Blood, maar okayokay als u het zegt dan is het zo" gaf de kater dan toch echt toe aan de poes haar fantasie wereldje. "Maar goed, gigantische katten toch?" vroeg hij, dan maar de poes tevreden houdend, respect your elders niet waar, bovendien was het ergens ook wel grappig de poes zo te horen praten over gigantische monsters, het was alsof hij een kitten was, luisterend naar de sprookjes en fabels die de elders altijd deelde. 'Als je het zelf gezien had zou je wel anders piepen. Ik weet niet hoe tweebenen een van onze voor ouders heeft weten te vangen, maar ik mag hopen dat die kat hen opgevreten heeft. Ik was toen 2 manen krijger toen ik deze majestueuze kat ter aanblik mocht aanschouwen. Jeugdige katten zoals jij zullen het nog niet geloven als deze kat recht voor je neus gestaan zou hebben!' ging de poes verder waarop Bluejay langzaam mee knikte, ja ja jazeker mhm. "Aaah één van onze vooroudere?" vroeg hij toen met een opgetrokken wenkbrouw "inderdaad behoorlijk merkwaardig, zei hij iets?"
Geen grapjes huh?! Bloodfrost was nog niet zo oud, maar ze wist dat sommige jonge krijgers dachten dat de oude garde al snel niet meer helder in hun koppie waren. Maar Bloodfrost bromde diep in haar keel en ze kneep haar ogen tot spleetjes. Toch ging ze verder vertellen nadat hij gevraagd over gigantische katten al bromde ze er wel bij dat de jonge katten het nog niet zouden geloven als het majestueuze wezen voor hun neus zou hebben gestaan. Maar nu was ze het zat toen hij geheel ongeloofwaardig met opgetrokken wenkbrauwen sprak. 'Ik spreek de taal van de sterren nog niet en in die tijd ook niet. Hoe zou ik heb hebben kunnen verstaan?' blies ze oude pers nijdig en stond moeizaam op, maar keerde hem demonstratief de rug toe en trippelde een paar stappen bij Bluejay vandaan en ging daar weer in de zon liggen. Ze was boos en haar opgezette vacht vertelde dat ook al.
Onderwerp: Setting sun 
za 11 jul 2020 - 16:53
