De geel groene ogen van de lapjespoes waren geopend. Ze was net wakker geworden in het bekende kamp. Ze zuchtte diep en knipperde met haar ogen om aan het licht te kunnen wennen. Ze sliep enorm slecht en haar gedachten waren steeds bij Leopardstrike. Ze hadden nu samen kittens en toch had hij haar in de steek gelaten. Zonder hem wou de poes niet leven. Ze stond voorzichtig op en keek naar haar mosbed. Nee, ze had nergens zin in nu. Ze zou straks het bed wel wat schoner leggen. De poes strompelde het hol uit van de warriors. Ze sliep nu elke keer helemaal alleen en in een hoek. Ze kwam elke avond laat in het hol als iedereen sliep. Ze was nu enorm depressief en alleen. Iedereen pestte haar. Ze wou haar sterk voelen, maar ze gaf op. Ze was helemaal kapot van alles om haar heen. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze kon veel doen, maar toch lukte dat niet. Ze hield haar staart zwak en laag op de grond zodat deze bijna over de grond sleepte. Haar geel groene ogen waren even naar voren gericht om te zoeken naar iemand. Nee, ze sliepen nog. Ze had geluk. Ze kon misschien snel uit het kamp glippen. Anders zou er weer gepest worden. Gelachen. Ze zuchtte diep en dacht even aan haar kittens. Daar moest ze ook nog langs. Ze slikte en verstijfde. Leopardstrike. Ze werd een tikkeltje nerveus en haar blik gleed over de nursery. Daar kon hij zijn. Hij kon zijn kittens opzoeken en stiekem zijn. Ze wilde hem er niet tegenkomen. Niet nu. Ze zuchtte en richtte haar blik kort op de donkere wolken. Heel licht was het nog niet. Het werd donkerder door bladval. Ze zette haar voor het hol en staarde voor haar uit. Haar vacht glansde niet meer zoals vroeger. Haar blik was dof en verdrietig. Haar houding duidelijk depressief. Ze gaf het nog steeds op. Ze wou niet meer verder zonder hem. Ze wou het gewoon niet, maar misschien moest het wel. Ze konden zo niet leven met elkaar. De kittens die niet wisten wie hun vader was. Het was vreselijk moeilijk voor zowel moeder als vader.
Hollystar <3
Onderwerp: I give up now.. 
zo 1 jan 2012 - 14:12