We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: She gives but never receives {Pepperpaw} ma 8 jun 2020 - 20:31
Poisonivy had het allemaal zien gebeuren. Bloodclan die Settleddust verbood om nog bij Pepperpaw op bezoek te gaan. Haar gifgroene ogen hield ze vernauwd terwijl ze het kamp overstak, richting de medicine cat's den. Het duurde dan ook niet lang vooraleer de eerste beste Bloodclanner haar tegenhield. "Ik heb een hoest en ga wat kruiden pakken. Jullie hebben sterke katten nodig, of niet?" miauwde ze kil wanneer haar gevraagd werd wat haar zaken waren. Na een twijfelachtige blik werd ze dan toch doorgelaten, waarna de grote kattin hem bruusk voorbij liep. Ze kon het niet laten om met haar schouder 'perongeluk' tegen de zijne te stompen. Een onschuldige blik werd diens kant opgeworpen, waarna ze haar kopje terug naar voren richtte en de den betrad.
Het was donker. Poisonivy had het nooit gehad met deze den en bleef er dan ook liefst zo ver mogelijk van weg. Maar ze kon het niet laten. Ze wou weten hoe het met de jonge poes ging, zeker nu bijna niemand nog langskwam. Nouja, ze mochten gewoon niet meer langskomen. Voorzichtig liep ze verder. Het duurde niet lang of ze was gewend aan de donkerte. Haar vernauwde ogen keken in het rond, zoekende naar de bekende vacht die ze al zo vaak in het kamp had gezien. Ze hield zich niet zo bezig met de jongere generatie, maar dat wou niet zeggen dat ze zich geen zorgen maakte om haar Clangenoten. Voorzichtig benaderde ze Pepperpaw. Ze was geen kleine kat en kon er inkomen dat ze misschien in eerste instantie verward zou worden met Bloodclan. Haar zachte blik sprak dat echter tegen. "Hey Pepperpaw," begon ze voorzichtig, haar neus tegen diens flank tikkende. Haar groene ogen keken nog snel om zich heen, hopende dat niemand haar in de gaten zou krijgen. "Het is een stomme vraag maar... gaat het een beetje?" vervolgde ze, haar blik zorgelijk op de jongere poes richtende.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} ma 8 jun 2020 - 22:00
Pepperpaw had zich opgekruld in haar nest en ondanks dat ze een felle vachtkleur had, wenste ze elke dag dat ze meer onzichtbaar kon worden dan de dag ervoor zolang Bloodclan nog in het kamp rondwaarde. Waar ze eerst nog deze den als een soort veilige haven had ervaren, was die illusie bruut uiteen gerukt toen Shade haar aan haar nekvel naar buiten had gesleurd en bijna vermoord had. Nee, ze was als Tallstar's dochter nergens meer veilig. Zeker niet sinds haar vader haar opnieuw bruut in de steek had gelaten in het midden van het strijdgewoel. Ze schrok zich rot toen haar naam genoemd werd en schoot wat overeind in haar nest, ogen rond. Maar al snel herkende ze Poisonivy, een oudere warrior van de clan en ontspande ze weer wat. " Oh hey Poisonivy.. het gaat wel hoor.. wonden genezen langzaam maar zeker volgens Acefray. Ze probeerde optimistisch te klinken, ze wilde niet dat anderen zich te erg zorgen gingen maken. " Hoe.. Hoe is het in het kamp?"
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} wo 10 jun 2020 - 13:19
Haar groene ogen bekeken haar rustig. Ze had al veel verhalen gehoord, dat ze eigenlijk afkomstig was uit Windclan en op jonge leeftijd door Tallstar werd meegenomen. Voor Poisonivy maakte het eigenlijk niet veel uit. Normaliter was ze niet voor de Halfclanse hype die tegenwoordig rondging, maar Pepperpaw had zichzelf al bewezen als een loyale kat van Shadowclan. En dat betekende genoeg. Zolang ze maar wist waar haar hart lag. Al begreep ze langs de andere kant ook dat dit voor de jonge poes op deze moment niet zo voor de hand liggend was.
Ze trok even met haar mondhoeken toen ze haar hoorde praten. "Dat is goed om te horen. Over een paar manen merk je er vast niks meer van." miauwde ze, expres die woorden uitkiezende omdat ze wist dat deze situatie niet veel langer kon duren. Dat mocht gewoon niet. Iets vertelde haar dat er binnenkort een plottwist aan de deur kwam kloppen. De vraag die Pepperpaw vervolgens stelde deed haar even wiebelen met haar oren. "Nog altijd hetzelfde... Spijtig genoeg." zuchtte ze zachtjes. Haar gifgroene ogen vernauwden zich even. "Maar ik heb nog altijd hoop. Wij horen niet bij Bloodclan en dat zullen we ook nooit doen. Er zal verandering komen." Haar stem klonk verzekerd en ook haar blik straalde dit uit. Ze hoopte maar dat het overtuigend genoeg was en ze de jonge poes zo wat moed kon inspreken. Poison mocht van geluk spreken, haar situatie was niets vergeleken met die van Pepper.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} wo 10 jun 2020 - 20:36
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
De wonden aan haar buik waren aan het genezen. Dat was een zekerheid van het leven. Zolang er niet nog een geflipte Bloodclanner naar binnen kwam om haar naar buiten te sleuren en ze weer open te rijten, dan kwam ze een heel eind. De wonden in haar hoofd gingen veel dieper, samen met haar angsten. Maar daar sprak ze niet over, ze wilde niemand belasten. "Vast wel," reageerde ze dan ook, een poging om opgewekt te klinken. Maar deze opgewektheid verdween al snel bij het verhaal van Poisonivy met hoe het in het kamp ging. "Ik hoop het ook.." murmelde ze zachtjes. Maar hoe? Bloodclan vocht zo vies en gemeen. "Settleddust zei dat de andere clans ons kwamen helpen.. maar we hebben ze aangevallen.. Zullen ze ons nog steeds komen helpen?" vroeg ze zachtjes.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} wo 10 jun 2020 - 22:33
Haar groene ogen keken de apprentice zacht aan. Ze begreep het dat ze er niet dieper op in wou gaan. Haar vertrouwen was geschonden. Eerst door haar thuisclan, en nu door Tallstar. En wie weet door wie nog allemaal. Haar volgende woorden zorgden er echter voor dat ze wat verrast opkeek. Ze was nog jong, maar had toch al een goed overzicht van alles wat er gaande was in het woud. Poisonivy liet dan ook een zachte zucht over haar lippen rollen, even met haar oortjes wiebelende vooraleer ze een antwoord miauwde. Ze was voorzichtig met haar woorden. De warrior wist dat ze geen valse hoop mocht geven, maar wou haar langs de andere kant niet nog meer ontmoedigen. "Ik weet het niet. En zelfs al komen ze ons niet helpen, we vinden ons er wel een weg uit. Ik geloof niet dat dit zieke spelletje nog veel langer kan duren. Dat bestaat gewoon niet." Poisonivy voelde woede in haar opkomen en klauwde daarom even met haar nagels in de grond. "Plus, hoe langer dit duurt, hoe meer last de andere Clans van ons gaan hebben. Vroeg of laat gaan ze zich toch genoodzaakt voelen om in te grijpen." voegde ze er nog aan toe, haar gifgroene blik in de helderblauwe van Pepperpaw richtende. Vervolgens kroop er een zachte lach om haar lippen. "We moeten nog even volhouden dus. Ons nog even sterk houden." klonk ze zachtjes.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} wo 10 jun 2020 - 22:49
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Ze voelde zich ongerust, ze lag alleen maar in haar nest te piekeren, over Settleddust zijn woorden te malen, over Acorndust na te denken, over Tallstar na te denken. Maar ze kwam er niet uit, ze verzoop er in. Het was teveel voor haar, zeker met de continue druk van Bloodclan hier nog boven. "Ik hoop het.. Orchis, Satsui en Brat zijn zo eng.. en hun apprentices ook.." prevelde Pepperpaw met achteruit gelegde oren. Orchis en Satsui hadden haar geprobeerd haar op te eten. Brat was de commander en had het gemunt op Settleddust. Ze waren allemaal eng. Ze kon het toch niet helpen om zachtjes mee te lachen bij de conclusie van Poisonivy. "Misschien moeten we de andere clans maar wat meer gaan pesten dan.." snorde ze zachtjes.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} do 11 jun 2020 - 21:00
Ze begreep de ongerustheid van de jonge poes. Ze had zelf ook al liggen piekeren over de hele situatie, alles wat er op zo'n korte tijd gebeurd was. Shadowclan was verscheurd. Maar langs de andere kant ook niet. Ergens had ze het gevoel dat ze er sterker uit zouden komen. In ieder geval, dat hoopte ze toch. Ze knikte op haar woorden. "Die Bloodclanners sporen niet in hun kop. Zelfs ik vind ze eng." miauwde ze tegen de poes, zodat de ander wist dat ze zeker niet alleen was die dat dacht. Poisonivy grinnikte zachtjes om haar volgende woorden en richtte haar gifgroene blik op de flame-pointed apprentice. "Strak plan. Nu weet ik wat ik morgen kan gaan doen." grapte ze tegen de ander, proberende de situatie wat te verlichten van sfeer.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} vr 12 jun 2020 - 11:58
Het werd bijna gewoon dat de Bloodclanners hier waren, 'het nieuwe normaal'. Maar het was niet een normaal waar Pepperpaw aan wilde wennen. Sterker nog, ze was doodsbenauwd voor de Bloodclanners. Ze waren onvoorspelbaar en doedlijk. "Ze zijn ook eng.." prevelde Pepperpaw als reactie, haar oren wat naar achteren leggend. Ze plukte wat gefrustreerd aan het mos van haar nest. "Juist omdat ze niet sporen doen ze alles wat niet kan en mag volgens de code.." Gelukkig wisten ze de sfeer nog wat te verlichten en voor het eerst sinds tijden kwam er een oprechte lach uit Pepperpaw. "Laat me weten hoe het gaat he?" snorde ze zachtjes.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} za 20 jun 2020 - 10:53
Ze hoorde de woorden van de jonge poes en liet haar kopje wat hangen. Niet als teken dat ze opgaf, maar omdat ze haar gifgroene ogen voor een tel op haar witte pootjes gericht hield. Ze wist maar al te goed wat Pepper bedoelde. "Ze weten niet wat kan en wat niet kan, dat maakt ze eng. Omdat ze geen grenzen kennen, grenzen die wij normale katten wél kennen." miauwde ze, haar kopje schuddende terwijl ze hieraan dacht. Ze begreep niet hoe een Clan kon draaien op zo'n stelletje gekken. Hoe vonden ze elkaar zelfs op en wie had de Bloodclan toenertijd opgestart? Poisonivy zuchtte onopvallend en keek weer op toen ze de apprentice hoorde snorren. Een kleine grijns speelde met haar lippen terwijl ze knikte. "Dat zal ik zeker komen doen." miauwde ze terug, de scheve grijns op haar gelaat behoudende.
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw} do 25 jun 2020 - 19:35
Pepperpaw plukte wat met haar pootjes aan haar nest, kleine stukjes mos lostrekkend en versnipperend. Een licht zenuwtrekje, iets om haar pootjes bezig te houden terwijl de spanning in haar lichaam wat steeg. Een vraag lag op haar tong, maar ze durfde hem niet helemaal te stellen, totdat ze de moed bijeen geraapt had na een korte stilte. ”Denk je.. dat wij ook zo geweest zouden zijn als we daar geboren waren..?” vroeg ze stilletjes, of.. enger.. dat ze nog steeds zo konden worden? Pepperpaw hoopte van niet.. maar Cobra dacht het duidelijk wel. Een huivering ging over haar ruggengraat heen. Ze was nooit heel goed geweest in barbaarsheid.
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: She gives but never receives {Pepperpaw}