Owlcity

Onderwerp: Owlcity ma 8 jun 2020 - 16:23

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

De rood-witte poes had zich een weg naar de owltree gebaand. Ze had opgevangen in het kamp dat er hier veel prooi te vinden was en had daarom niet getwijfeld toen ze deze ochtend ging jagen. Zodra de grote boom in zicht verscheen, hield ze even halt. Haar amberkleurige blik gleed helemaal naar boven, tot de toppen van de boom. Vervolgens keek ze om zich heen. Als kitten had ze altijd te horen gekregen dat ze hier moest wegblijven. Uilen namen 's nachts verdwaalde kittens mee als voedsel. Lionpaw kon zich wel inbeelden dat eens je je boven in dat nest bevond, er geen weg meer uit was. Een koude rilling ging door haar lijf bij die gedachte. Gelukkig was ze intussen oud genoeg om alleen naar hier te komen. Maar toch vond ze het een onaangename plek. Best gek, hoe zo'n kittenverhalen toch nog invloed op haar konden hebben.

Flintpaw first

Onderwerp: Re: Owlcity vr 12 jun 2020 - 17:54

De Owltree was niet de beste plek om naar toe te gaan, maar hij wilde kijken of hij kon jagen met de constante pressure van een uil in de buurt. Flintpaw's helder blauwe ogen gleden over de boom heen, terwijl hij dichterbij was gekomen. Hij huiverde eventjes. Uilen waren niet zijn lievelings dieren, maar het was niet de meest overheersende angst die hij had. Dat was nog altijd onweer, al was het minder geworden sinds hij apprentice was geworden. De grijze apprentice keek eventjes om zich heen, maar hij leek alleen te zijn hier. Of tenminste, dat dacht hij totdat hij in een andere richting van de wind ging lopen en merkte dat er nog iemand was. De geur herkende hij als Lionpaw, een iets oudere apprentice. Nieuwsgierig volgde hij de geur en zag in de verte de rode vacht van de kattin opdoemen. "Lionpaw," sprak hij kalmpjes, maar ergens ook wel vrolijk. Hij wilde meer contact krijgen met de andere apprentices, zolang ze dat wilde tenminste. Immers had hij nog altijd het idee dat niemand hem mocht.

Onderwerp: Re: Owlcity vr 12 jun 2020 - 22:34

De rood-witte poes was zodanig gefocust op de grote boom, dat ze de arriverende aanwezigheid niet opgemerkt had. Ze keek dan ook deels verrast om toen ze een stem hoorde. Haar naam werd genoemd en verbaasd draaide ze haar kopje in de richting van de afkomst. Een kleine glimlach spreidde zich op haar snoet bij het zien van Flintpaw. Hij was net iets jonger dan haar. Het was best gek, ze kwam bijna alleen maar apprentice's tegen die jonger waren dan haar. Kwam het warriorschap dan echt zó dicht in de buur? Lionpaw onderdrukte die gedachte en richtte haar aandacht op jonge kater. "Hey Flintpaw," miauwde ze helder, haar amberkleurige ogen op hem gericht. "Ben je ook aan het jagen?" vervolgde ze toen, ergens wel nieuwsgierig zijnde naar de reden waarom de kater naar hier was gekomen.

Onderwerp: Re: Owlcity ma 22 jun 2020 - 16:55

De rode kattin schrok gelukkig niet van hem. Hij had eventjes het idee gehad dat hij iets te voorzichtig was geweest toen hij naar haar toe was gelopen. Niet met de intentie dat hij iets fout zou doen ofzo, maar gewoon .. dat het gebeurde. De grijze kater schudde zijn kop, zijn gedachten waren verwarrend de laatste tijd. Hij keek op toen hij haar stem hoorde en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. ”Dat was het plan ja.” Miauwde hij rustig terug. ”Denk je dat ‘ie aanwezig is momenteel?” vroeg hij daarna, terwijl zijn helder blauwe ogen in de richting van de boom ging. Als kitten waren ze bang gemaakt met de verhalen van de uil in de boom, maar nu de zon hoog aan de hemel stond, had hij geen idee of ze zo’n gevaar zouden lopen hier. ”Hoeveel warriors zouden er nodig zijn om de uil hier te verdrijven?” Zijn blauwe ogen schoten terug naar Lionpaw. Zou hij eindelijk respect kunnen verdienen als hij dat zou doen?

Onderwerp: Re: Owlcity vr 26 jun 2020 - 15:53

De kater gaf toe dat dat het plan was geweest. Lionpaw gunde hem een korte glimlach en keek vervolgens weer in het rond. Toen ze zijn stem opnieuw hoorde, gleed haar blik terug richting hem. Voor een tel wiebelde ze met haar oortjes, de boom even bekijkende en haar schouders ophalende. "Geen idee... Komen ze meestal niet 's nachts naar buiten?" miauwde ze, al was het meer een vraag dat ze terugkaatste. Een grijns speelde met haar lippen toen hij vroeg hoeveel warriors er nodig zouden zijn hem te verdrijven. "Geen idee," miauwde ze opnieuw, haar amberkleurige blik in de zijne gepriemd. "Maar ik denk dat we hem sowieso niet eens uit z'n nest zullen krijgen." vervolgde ze, doelende op het feit dat de uil zich hoog in de boom bevond en een kat niet tot daar zou kunnen klimmen. Of, misschien wel. Maar om er dan nog terug uit te geraken zonder ter pletter te storten als de uil op je af kwam gevlogen..? Lionpaw verdreef die gedachte, een rilling voelende bij het beeld alleen al. Het feit dat ze niet van hoogtes hield, speelde hier natuurlijk ook een rol blij. Nee, zij stond liever met alle poten stevig op de grond.

Onderwerp: Re: Owlcity