Here comes the sun

Het was weer eens een mooie dag, typisch voor Newleaf. De zon stond hoog en scheen fel en af en toe passeerde een klein wolkje dat voor even het landschap in de schaduw bracht.  De wind waaide hard, maar niet harder dan ze gewoon waren hier op het Windclanterritorium. Het was dus echt een mooie dag. Maar niet voor haar, nee hoor. Roseflame had rustig liggen zonnen in hun kamp. Ze was al gaan jagen die dag en ze was al op patrouille geweest. Ze had haar taakjes voor de clan mooi afgerond en toen had ze besloten om zichzelf te belonen. Ze zou een lekkere prooi van de stapel pakken, de stapel waaraan zij ook een flinke bijdrage had geleverd (twee flinke konijnen, een duif en een muis, daarbij was geen pretje geweest om die vier zware beesten in haar bek mee te nemen naar het kamp) en dan zou ze gaan rusten en genieten van het warm weertje. Maar nee, de kittens dachten daar anders over. Één van die blinde ratten had haar aangezien voor een rots, hoe dat mogelijk was snapte ze nog steeds niet, en sprong stoeiend met andere kittens vol overtuiging op haar volle buik. Rose had een luid 'Oempf'-geluid gemaakt en kwam onmiddellijk recht. Ze was razend. Na de kitten een preek te hebben gegeven had ze besloten het kamp te verlaten om te vermijden dat zo'n voorval opnieuw zou gebeuren. Dus nu bevond ze zich hier, al zittend ergens in het midden op de heide, met nog steeds die kwade blik in haar groene ogen.

-Shadefeather

Shadefeather was in een top bui, maar wanneer was hij dat niet. Vrolijk trippelde hij over de vlaktes. Hij was al zo'n beetje heel de dag buiten. Dat was overigens niet vreemd voor hem. Het zou pas raar zijn als hij heel de dag in het kamp rondhing. Nee, hij was vooral buiten en kwam meestal alleen het kamp in als het bedtijd was, hij honger had, of met kittens wilde spelen. Want kittens waren uber cute. De kater zag een poes zitten en besloot een praatje te maken, want praatjes maken is ook een favoriete bezigheid voor hem. Hij kwam naar haar toe en knikte haar vriendelijk gedag. De brede glimlach op zijn gezicht was niet te missen. 'Hallo Roseflame, hoe gaat het met jou?' mauwde hij opgewekt.

Het dorre gras prikte onder haar zitvlak, terwijl Roseflame boos zat te zitten. Als ze die kittens straks maar niet terug tegen kwam, ze had er even echt genoeg van. Plots verscheen er een zwarte kater in haar zichtbeeld. Rose, die ondertussen haar pootjes was aan het likken, keek er verstoord van op. Shadefeather stond bij haar, vragend hoe het met haar ging, met een brede glimlach op zijn gezicht. Zoals gewoonlijk bekeek ze de kater zijdelings, zonder de glimlach te beantwoorden, en ging verder met zich te wassen. "Goed, nu ik niet meer in dat overbevolkte kamp zit," zuchtte ze, terwijl ze met een pootje over haar oor heen ging. Ze zou eigenlijk moeten vragen hoe het met de kater was, maar ze kende hem niet zo goed, en hield niet van small talk. De bruine poes hoorde haar moeder al zuchten, zeurend dat ze haar dochter wel manieren had geleerd. Ach ja, beleefd zijn was te vermoeiend op dagen zoals deze. Ze deed liever gewoon lekker waar ze zin in had, en dat was dus geen small talk.

De poes glimlachte niet terug en ging onverstoord door met wassen. Gelukkig antwoordde ze nog wel op zijn vraag. 'Goed, nu ik niet meer in dat overbevolkte kamp zit,' zuchtte ze en ze ging verder met wassen. De kater knikte een beetje. Tja, het was soms wel druk ja. Hij vond het gezellig, hij hield juist niet van stil. Toch was hij vaak buiten te vinden. Beetje tegenstrijdig dus, maar goed, jagen kon ook prima alleen. Toch vond hij samen jagen leuker. En aangezien Roseflame niet verder ging met praten dacht hij dat dat misschien wel iets leuks kon zijn voor hen beiden. 'Heb je anders zin om mee te jagen?'

De kater leek niet op te geven. Ach ja, kon ze evengoed iets nuttig gaan doen. "Ja hoor," mauwde Rose. Ze likte haar pootjes nog even schoon en stond vervolgens op haar gemakje op. Het kon geen kwaad de kater even te laten wachten. Grijnzend bekeek ze hem van kop tot teen. Het was wel een knappe kater, moest ze toegeven. Als ze dan toch gezelschap had, het liefst iemand die er goed uit zag, dat was gelukkig het geval. Ze wist niet goed hoe het kwam, maar ze vond dat iemands uiterlijk veel zei over de kat. De kattin had veel liever het gezelschap van een verzorgd iemand dan iemand die precies net uit zijn nest kwam. "Nou," zei ze met een spottende blik in haar ogen. "Waar wacht je op?" Zonder op zijn reactie te wachten draaide Rose zich weg van Shadefeather en begon te lopen. Haar ogen speurden de heides af naar beweging en ze zocht met haar neus naar verse geuren.

'Ja hoor,' mauwde de poes en Shade's glimlach werd nog wat breder. Hij was er al helemaal klaar voor, maar Roseflame nam nog even de tijd om haar pootje te likken. Een klein beetje ongeduldig wachtte hij tot ze klaar was, maar hij wilde haar natuurlijk ook niet opjagen. Hij glimlachte maar vriendelijk naar haar toen ze hem aankeek. 'Nou,' zei ze uiteindelijk. 'Waar wacht je op?' En nog voor ze zijn reactie afwachtte stond ze al op en liep weg. Shade knipperde verbaasd met zijn ogen maar draaide al snel naar haar om. Hij draafde even snel om haar in te halen waarna hij net als haar zijn neusje in de lucht hield, zijn oortjes gespitst had en de horizon af speurde.

Shadefeather haalde haar snel weer in, waarna ze samen door het terrein liepen, op zoek naar prooi. Na niet lang te lopen ving Rose de geur op van een konijn. De geur was vers, het konijn kon dus niet te ver zijn. Ze spitste haar oren terwijl ze de geur volgde. Naarmate die sterker werd, vertraagde ze haar pas. Ze hoorde geritsel, waardoor ze meteen stopte met lopen. Een bruin konijn liep niet vel verder door de heiden. Ze keek even opzij naar Shadefeather, om te zien of hij aanstalten maakte om het konijn te besluipen. Zo niet, zou zij de prooi wel gaan vangen.

De kater trippelde met een geopend bekje door het gras. Zijn oortjes schoten alle kanten op, hopend een signaal van een prooidier op te vangen. Gelukkig kwam er al snel een geur zijn neus binnen en na een snelle blik opzij geworpen te hebben naar Roseflame zag hij dat zij het ook opgemerkt had. De kater vertraagde zijn pas en zakte in de sluiphouding. De poes naast hem was gestopt met lopen en de kater keek naar haar om. Hij glimlachte en knikte naar het konijn, aangevend dat zij de eer mocht hebben om het dier te vangen.