still I call it magic such a precious truth

Langzaam slenterde de zwarte poes terug naar het kamp. Het was akelig stil geweest bij de grenzen, te stil voor haar gevoel. Het maakte haar onrustig. Ze wilde gewoon dat alles weer terug ging naar eedere situatie, naar normaal. Want ze werd gek van deze onbekende en onstabiele vijand. Ze had dan nog liever riverclan, niet dat hun zulke heilige boontjes waren. Maar alles en iedereen was beter dan de parasieten dat de Elite was. De zwarte poes kwam voorzichtig tot een halt toen ze merkte dat een andere kat naderde, Wolfhunt kende haar wel. Al dan wel van een afstand. 'Goedendag.' snorde ze als begroeting.

De poes liep het kamp uit met als doel even haar kop leeg te maken. Een flinke wandeling over de vlakte zou haar misschien wel goed doen. De dreigingen hielden niet op en alles was gespannen. Breezesong was best goed in haar zorgen verbergen, of in ieder geval ze niet in de weg te laten staan. Maar ze maakte zich wel degelijk zorgen en soms moest ze dus eventjes weg. Ze had pas door dat ze op hetzelfde pad liep als iemand anders toen opeens de zwarte vacht van Wolfhunt voor haar opdoemde. De poes begroette haar en Breeze knikte beleefd terug. 'Goedendag, Wolfhunt,' miauwde ze met een klein glimlachje. 'Gaat alles goed met je?'

De oudere poes beantwoorde haar groet met een klein glimlachje. Die erg aanstekelijk was; Wolfhunt moest haar best doen om haar mondhoeken naar beneden te houden. 'Gaat alles goed met je?' Klonk er, de standaard vraag. Daarom was ze er niet helemaal van overtuigd dat het een werkelijke interesse was van de gevlekte poes haar kant. Of enkel een form van netheid. Iets wat erg aanwezig was in de oudere leden van Windclan. 'Het gaat, bedankt.'

Wolfhunt begroette haar glimlachje niet, maar Breeze kon wel merken dat ze ergens moeite mee had. Ach, de jeugd van tegenwoordig. 'Het gaat, bedankt,' sprak de zwarte poes. Breeze knikte met hetzelfde glimlachje. 'Dat is mooi.' Haar ogen gleden even naar boven en ze snoof de lucht op. 'Het gaat zo regenen, ik vermoed dat er veel vogels komen om naar wormen te zoeken. Heb je zin om mee te gaan?' miauwde ze en ze richtte haar blauwe blik weer naar de poes tegenover haar.

Onderwerp: Re: still I call it magic such a precious truth