The Softest Breeze

Onderwerp: The Softest Breeze wo 27 mei 2020 - 18:09

De zon was nog net niet op maar ze voelde het niet meer. De grijze poes liet een kleine geeuw uit en keek rond, naar alle slapende apprentices. De jonge apprentice was een sociale kat. Liefst wilde ze samen met iemand naar buiten in plaats van in haar eentje, anders was het zo saai. De grijze poes hield van praatjes en vrienden, jammer dat je er alleen niet zo veel nut aan hebt in de vroege ochtend. De lucht die je kon zien door de uitgang van de den was oranje gekleurd, en daar kon je al een tipje van de zon zien. Even schrok ze toen de apprentice die naast haar lag zich omdraaide in zijn slaap. Haar felgroene ogen richtten er even naar voordat de poes weer naar de uitgang keek. Haar kop rustend op haar voorpoten, en haar ogen halfdicht starend naar de lucht die je vanaf daar kon zien. Ze zat vrij dicht bij de uitgang, maar ze hield wel van een beetje licht 's nachts. De bomen zagen er zwart uit en alles was nog donker, maar de oranje gloei die werd langzaam meer.

[+Dustpaw]

Onderwerp: Re: The Softest Breeze do 28 mei 2020 - 21:43

Dustpaw voelde de zon langzaamaan haar vacht meer en meer verwarmen terwijl ze opkwam. De apprentice gromde even geïrriteerde in haar slaap en draaide zich wat rond in haar nest, zodat ze haar neus onder haar staart kon verstoppen en zo hopelijk de zon nog wat langer buiten kon houden. Maar natuurlijk hielp dat zo veel niet - zo dik en pluizig was haar staar niet. Uiteindelijk gaf de jonge kattin op en zuchtte ze even lichtjes, waarna ze haar blauwe ogen lichtjes opendeed en naar buiten keek. Tuurlijk, de zonsopkomst was mooi enzo - maar eigenlijk hield ze wel van lang slapen. Al had ze zich ook bewust kort bij de uitgang geplaatst, omdat ze wist dat ze vroeg op zou moeten voor haar training en omdat ze ook wist dat de zon haar op tijd wakker zou maken. Het was niet fijn, maar het was noodzakelijk. In ieder geval was het nog te vroeg en had ze dus nog even tijd. Dustpaw geeuwde en rekte zich even uit in haar nest. Ze zou zo meteen wel opstaan.

Onderwerp: Re: The Softest Breeze vr 29 mei 2020 - 12:05

De jonge poes bleef gewoon saai liggen tot ze een zachte zucht hoorde. Ze draaide haar kop richting het geluid en fluisterde. "Goedemorgen!". Het was erg stil, maar luid genoeg voor de ander om het te kunnen horen. De zon was al ietsje hoger en het raakte haar vacht al waardoor het even een grijzige oranje kleur begon te krijgen. De donkergrijze apprentice liet een stille gaap uit en bleef haar blik behouden op de andere apprentice die ze niet zo goed kon zien. Zo'n zin om iets te zeggen, maar ze wilde de anderen niet wekken op dit uur. Het was zo vroeg. Er bekende geen andere geluid dan zij die zat te wurmelen om wat warmte te vinden op de grond voordat ze zou wakker worden.

Onderwerp: Re: The Softest Breeze di 9 jun 2020 - 16:43

Dustpaw draaide haar kopje om toen ze een gefluisterde goedemorgen hoorde. Haar blauwe oogjes vielen op Hollypaw, die schijnbaar ook al wakker was op dit goddeloze uur. De jonge tabby geeuwde opnieuw even en legde zich een beetje anders, zodat haar kopje wat beter lag en haar nek minder gestrekt was. "Goeiemorgen.", fluisterde ze terug, zo zachtjes mogelijk. Het zou maar erg zijn als ze iemand anders zou wekken, dan zou ze zich nogal schuldig voelen! Ergens wou ze wel een gesprek beginnen, maar ze wist niet goed wat ze zou zeggen en ze durfde eigenlijk ook niets meer te zeggen, uit angst om de rest wakker te maken. Ze was sowieso al niet goed in small talk..

Onderwerp: Re: The Softest Breeze do 11 jun 2020 - 12:27

De poes fluisterde ook een goedemorgen terug. "Misschien kunnen we naar al naar buiten om wat te praten?", vroeg de donkergrijze apprentice met een zachte, fluisterende stem. Alhoewel ze even schrok wanneer een apprentice naast haar zich omdraaide, werd die niet wakker. Haar blik was daarna weer gericht naar de bruine apprentice. Haar poten zaten onder haar lichaam verstopt en haar staart was om haar lichaam gewikkeld, terwijl de poes een kleine glimlach op haar mond zette. Ze had teveel zin om te praten, niet om in stilte in de den te blijven tot de zon hoger was zodat de anderen zouden wakker worden.

Onderwerp: Re: The Softest Breeze do 9 jul 2020 - 13:24

Hollypaw stelde naar voren om al naar buiten te gaan, om wat te praten. Hoewel Dustpaw geen heel spraakzame kattin was, maakte het haar blij dat Hollypaw haar blijkbaar goed genoeg gezelschap vond om wat tijd mee te spenderen. Ze wierp de kattin een opgetogen glimlach en knikte lichtjes. Haar hart werd er warm van, ze voelde zich alsof ze ergens bijhoorde en dat was het beste gevoel in de wereld. Voorzichtig kroop de jonge bruine tabby de apprentice den uit, proberend om niet op staarten of oren of andere onderdelen te gaan staan.

Onderwerp: Re: The Softest Breeze vr 24 jul 2020 - 12:13

De lichtbruine apprentice stapte al naar buiten nadat ze een vriendelijke glimlach meedeelde. Ook zij volgde al snel, proberend de staarten en alles van de anderen te vermijden. Want de donkergrijze poes wist nog goed hoe ze per ongeluk op iemands staart ging staan. Die was niet zo blij… Ze bereikte succesvol de uitgang en haar groene ogen gleden van de oranje met paars gekleurde lucht naar de ander. “Kijk, de lucht is nu zo mooi gekleurd”, mauwde de jonge apprentice, niet direct te luid, maar ook niet meer zo fluisterend als in de den. Ertussen.

Onderwerp: Re: The Softest Breeze