Twee apprentices samen

Winterpaw werd wakker en keek rustig om haar heen. Haar broertje Cloudpaw was nu ook een apprentice en dat betekende dat ze nu dingen samen konden doen. Ze rekte zich even uit en liep naar Cloudpaw toe. Ze gaf hem een kleine por in zijn zij. “Kom je mee? Dan zal ik je wat van het territorium laten zien.” Zei ze “Ik wacht buiten het kamp.” Zei ze er nog even vlug achteraan. Ze rekte zich nog een keer uit en liep de apprentice den uit. De zonnestralen kwamen op haar vacht terecht en het gaf een heerlijk gevoel. De zon warmde haar vacht op en ze knipperde even met haar ogen. Ze moest nu niet vergeten dat ze buiten het kamp zou wachten. Ze liep door naar de kampuitgang en liep door de doorntunnel heen. Eenmaal buiten het kamp aangekomen ademde ze de lucht in en de heerlijke geuren van het bos kwamen haar neus binnen en het ontspande haar. Ze ging zitten en krulde haar staart om haar poten. Ze wist niet of Cloudpaw al een keer eerder buiten het kamp was geweest, maar daar kwam ze wel achter en anders zou ze hem vandaag gewoon een gedeelte van het territorium laten zien en de geuren die hij rook verklaren. Ze deed even haar ogen dicht om de lucht een keer goed te ruiken en de geuren van veel verschillende prooidieren kwamen haar neus binnen. Ze zou ook wel willen gaan jagen, maar daar was straks ook nog wel tijd voor. Nu zou ze eerst Cloudpaw wat van het territorium laten zien. Ze konden naar de zonnerotsen gaan en daarna door het bos terug en op de terugweg nog wat jagen. Dat was een goed idee, maar als ze lang bij de zonnerotsen zouden blijven dan zouden ze op de terugweg niet meer gaan jagen, maar dat was allemaal zorg voor later. Eerst zouden ze gewoon naar de zonnerotsen teruggaan en dan zou ze het daar wel aan Cloudpaw voorstellen. Ze moest nu gewoon even de gedachte aan prooi opzij schuiven en zich gaan concentreren op wat ze gingen doen. Ze snoof de geur nog een keer op, maar deze keer niet om de geur van prooi te zoeken, maar om te proberen de geur van Cloudpaw te ruiken. Ze rook te veel katten uit het kamp waardoor ze niet echt de geur van Cloudpaw kon onderscheidden, dus hij was ook nog niet in de buurt bij haar, want anders had ze hem wel geroken. Waarschijnlijk was er nog helemaal niet veel tijd voorbij gegaan en leek het voor haar alleen maar lang. Ze moest gewoon het geduld hebben om te wachten. Ze kalmeerde even en dwong haarzelf om geen lucht meer op te gaan snuiven, want dan ging ze alleen maar aan allerlei dingen denken. Ze spitste alleen haar oren en luisterde of ze een geluid zou horen uit de doorntunnel. Zo bleef ze afwachtend zitten.

Cloudpaw was heerlijk aan het dromen, over zijn eerste training met Steelfang en...en...Hij hoorde Steelfang iets zeggen: 'Kom je mee? Dan zal ik je wat van het territorium laten zien. ' Maar de stem leek helemaal niet op die van Steelfang. Hij opende zijn ogen en zag dat Winterpaw in de ingang van de apprentice den stond. 'Ik wacht buiten het kamp.' Zei Winterpaw, voordat ze verder liep. Cloudpaw bleef even liggen, hij was nog moe. Maar toen Cloudpaw zag dat Winterpaw het echt meende; omdat ze al buiten de doorntunnel stond te wachten, rekte hij zich uit en begon zich even schoon te likken. Daarna sprintte hij naar de doorntunnel, onderweg proefde hij de lucht met zijn mond. Cloudpaw zag dat Winterpaw er zat met haar staart rond haar poten gekruld. Hij zou Winterpaw eens laten schrikken. Hij sloop naar zijn zus, zette poot voor poot vooruit zodat ze hem niet zou kunnen horen. Toen hij uiteindelijk achter Winter stond, miauwde hij een luide kreet en sprong speels op Winterpaws rug. Hij wou wel eens zien wat de reactie was.

Winterpaw hoorde een kat door de doorntunnel gaan en wilde zich net omdraaien toen ze voelde dat er een kat op haar rug sprong. Ze schudde de kat van haar rug af. Niet wetend dat he Cloudpaw was. Ze wilde net gaan springen naar de kat toen ze zag dat Cloudpaw het was. "Je liet me schrikken, maar nu even serieus. Ik ga je wat van het territorium laten zien." Zei ze en draaide zich om en rende voor Cloudpaw uit naar de zonnerotsen toe. Ze vond het heerlijk om door het bos te kunnen rennen. Ze was nog een beetje stijf van het slapen, maar dat maakte haar niet uit. Ze keek even achterom of Cloudpaw haar volgde en sprong daarna snel een boom in. Zo te zien had Cloudpaw haar niet gezien. Dat was ook juist de bedoeling. Als Cloudpaw haar laat schrikken krijgt hij het ook terug. Ze wachtte tot Cloudpaw voorbij de boom was en sprong er toen uit. Ze landde zachtjes op haar poten en begon achter Cloudpaw aan te sluipen. Ze maakte nauwelijks geluid om hem niet te waarschuwen. De wind stond ook haar kant uit, dus dat was geen probleem. Ze ging een struik in en sloop erdoorheen naar Cloudpaw toe. Ze was nu dicht bij hem en ze sloop de struik weer uit en sprong. Ze landde op zijn rug, maar sprong er meteen weer vanaf. Ze was wat groter dan Cloudpaw, dus misschien zou hij haar niet kunnen dragen. Ze ging voor hem zitten en keek hem aan. "Die kreeg je nog terug." Zei ze met een klein glimlachje. "Nu gaan we weer verder." Zei ze en rende door naar de zonnerotsen. Eenmaal daar aangekomen scheen de zon heerlijk op haar vacht en nodigde haar uit om op de rots te gaan liggen en haar vacht op te laten warmen. Ze liep naar de rots toe en ging erop liggen. Ze draaide haar hoofd naar Cloudpaw en zei. "Kom je ook?" Altijd als ze hier lag liet ze de zon haar vacht verwarmen en luisterde ze ondertussen naar de geluiden om haar heen. Hier kwam ze altijd als ze even rust wilde en als ze aan het nadenken was over dingen. Nu kon ze eindelijk ook aan Cloudpaw laten zien waar ze heel vaak naartoe ging.

Toen hij op Winterpaws rug gesprongen was, schrok ze zo hard dat ze Cloudpaw er hard vanaf gooide en met een harde smak neerkwam. 'Auw..' piepte Cloud zachtjes. "Je liet me schrikken, maar nu even serieus. Ik ga je wat van het territorium laten zien."zei Winterpaw. Maar Cloudpaw wist eigenlijk niet of hij wel mee mocht. Eigenlijk kon het hem niets schelen en dus snelde hij achter Winterpaw aan. Maar al na een paar seconden zag hij Winterpaw niet meer. Cloudpaw dacht dat het een grap was van Winter, maar toen hij haar niet meer hoorde, begon hij bang te worden. 'Winterpaw? Winterpaw?' Zei hij terwijl hij bang rondliep. Hij besloot een beetje verder te lopen, misschien zat ze daar op hem te wachten. Opeens voelde hij vier kattenpoten op zijn rug. Instinctief gooide hij de kat er vanaf. Hij sprong blazend overeind. Toen zag hij pas dat het Winterpaw was, die met een geniepig glimlachje naar hem keek. "Die kreeg je nog terug." Zei ze. En ze rende verder, met Cloudpaw achter haar aan. Het was een heerlijke greenleafdag. De zon scheen fel, maar op de juiste temperatuur. De struiken ritselden van het verfrissende zuchtje koude wind dat langs de bladeren ging. Hij keek weer naar Winterpaw en zag dat ze op een rots lag te zonnen. "Kom je ook?" Hoorde hij haar murmelen. 'Ik kom!' Riep Cloudpaw. Hij spurtte naar de rotsen en ging net zoals Winterpaw op de rotsen liggen. 'Hoe noemen deze rotsen?' Vroeg Cloudpaw, en draaide zich naar Winterpaw.

Winterpaw staarde voor zich uit en luisterde naar de geluiden om haar heen. Het was hier altijd zo rustgevend. Ze merkte dat Cloudpaw ook op een rots ging liggen. "Hoe noemen deze rotsen?" Vroeg hij aan haar. Winterpaw hief haar kop op en keek hem aan. "Dit zijn de zonnerotsen. Ik ga hier wel vaker heen als ik rust zoek." Zei ze als antwoord. Ze zuchtte even en ging op haar zij liggen en liet de zon haar vacht verwarmen. Ze luisterde naar de geluiden om haar heen en ze hoorde dus ook geritsel. Ze ging zachtjes overeind zitten en rook in de lucht. De geur van muis kwam haar neus binnen. Ze kon het niet laten om de muis te gaan vangen, dus ze sprong van de rots af en landde zachtjes op de grond. Ze bepaalde de positie van de muis en sloop in die richting. Ze sloop steeds dichterbij en uiteindelijk sprong ze naar de muis toe. Ze pakte de muis beet en beet hem dood. Ze legde de muis tussen de wortels van een boom en liep terug naar de rotsen en ging er weer op liggen.

"Dit zijn de zonnerotsen. Ik ga hier wel vaker heen als ik rust zoek." Zei Winterpaw. 'Leuk, er is hier zon en er zijn rotsen.' Merkte Cloudpaw onnodig op. Winterpaw draaide zich om en bleef even liggen, en als de schaduw van Winterpaw deed Cloudpaw hetzelfde. Eigenlijk wel grappig, dacht Cloudpaw, er lagen 2 sneeuwwitte katten op een grijze rots. Winterpaw veerde ineens overeind toen er geritsel te horen was. Wat doet ze nu weer,dacht Cloudpaw. Winterpaw ging van de rots en sprong ergens op. Cloud had geen zin om te kijken wat het was, hij lag hier nu zo goed. Na enige tijd kwam Winterpaw terug. 'Wat was dat?' Vroeg Cloudpaw nieuwsgierig.

"Wat was dat?" Vroeg Cloudpaw. "Dat was een muis." Zei ze en ging weer op haar zij liggen. Meestal als ze hier naartoe ging kon ze het niet laten om één of twee prooidieren te vangen, maar die nam ze dan meestal mee terug naar het kamp. Het was in ieder geval prooi waarmee de clan gevoed kon worden. Ze deed haar ogen dicht en luisterde naar de geluiden om haar heen. Ze zou zich deze keer niet laten afleiden door geritsel van iets. Ze ging even op haar rug liggen en keek naar de lucht. Er waren gelukkig weinig wolken en dat betekende dat het een mooie dag zou zijn. Ze draaide zich weer terug op haar buik en staarde voor zich uit. Het gaf haar een rustgevend gevoel om hier te kunnen zijn zonder dat iemand haar stoorde. Ook al kon er elk moment iemand komen, maar daar wilde ze het liefst niet aan denken.