[Newtpaw] Ticking Bomb

Onderwerp: [Newtpaw] Ticking Bomb za 25 apr 2020 - 19:19

Pepperpaw had het er zwaar mee, de Bloodclan overname. Ze vermeed de Bloodclanners zo goed en wel als ze kon, maar nog altijd was ze bang. Ook haar vader vermeed ze enigszins, sinds hij deze dreiging het kamp in had gebracht. Ze nam het hem ontzettend kwalijk en ergens was ze ook bang dat Acorndust, Settleddust, iedereen gelijk had gehad. Dat haar vader geen held was. Dat hij de clan verraden was. En die gedachte maakte haar misselijk. Ze bracht nu ook veel tijd door in de medicine cat den bij Bloodpaw, om de situatie in het kamp een beetje te vermijden. Maar ja, ze moest ook eten.. een beetje miserabel had ze een kleine muis van de stapel gepakt en plukte er wat aan in de buurt van de apprentice den, haar best doende om zo min mogelijk op te vallen voor Bloodclanners.

[Eerste post voor Newtpaw]

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Nog steeds voelde alles gewoon als een slechte droom, maar ergens wist ze dat dat helemaal niet het geval was. Ze hadden geen medicine katten want Bloodpaw lag gewond daar en Acorndust was dood. Meer tijd dan nodig had de wit met rode poes niet buiten haar nest besteed. Haar nest was haar veilige coconnetje waar ze kon slapen en kon dromen over vrolijke dringen, maar slapen ging bijna niet. De kleine poes lag altijd met één oog open te slapen naar haar idee, maar dat haalde haar stemming niet naar beneden. Ze wilde het zonnetje zijn wat ervoor zou zorgen dat niet iedereen helemaal in de put zou raken hoewel ze het gevoel had dat ze zelf al best diep in de put geraakt was.

De flame point trippelde naar de prooistapel en pakte er een redelijk kleine prooi vanaf, maar erg veel meer zou ze niet door haar keel krijgen. Haar blauwe focuste zich op een andere apprentice en al snel liep ze naar haar toe. "Pepperpaw" miauwde ze zachtjes naar de andere flame-point toen ze naast haar stond, haar blik op haar gericht met een kleine en vriendelijke glimlach. Erg veel hadden de twee nog niet gesproken met elkaar, maar dat maakte niet uit.

Pepperpaw gaf haar muisje nog een tikje, afgeleid en totaal niet hongerig als ze eerlijk was. Ze wist dat ze moest eten, maar daar bleef het ook bij, enkel dat vage besef. Behoedzaam hief Pepperpaw haar kop toen een kat haar naderde en eventjes flitste angst in haar ogen tot ze de kat herkende, Newtpaw, een mede apprentice. Pure opluchting vloeide door haar aderen, maar haar waakzaamheid bleef. De woorden van Brat spookten door haar hoofd. Achter je rug om haten ze je allemaal door je vader... zou dat voor Newtpaw ook gelden? Pepperpaw kon alleen maar gissen in haar vermoeide kopje. Ze glimlachte echter wel vriendelijk naar de mede flame point want ze was niet haatdragend naar clangenoten. Misschien was ze zelfs wel naïef in haar vertrouwen. "Hey Newtpaw.." groette ze terug, zachtjes. Het was alsof als ze te hard sprak, Bloodclan haar wellicht zou kunnen horen. "Eetsmakelijk, hopelijk smaakt de prooi jou beter dan dat het mij smaakt.. Met dit alles. Ze gaf nog een keer een miserabel tikje tegen de muis, alsof deze zo vanzelf naar haar maag ging.

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

"Hey Newtpaw.." groette de poes zachtjes terug en Newt keek naar hun prooien. Zelf was ze nooit een erg goede eter geweest (vooral omdat haar zus altijd haar eten jatten) en dat was dan ook goed te zien aan haar lichaam. Haar poten waren net iets te lang, maar ook met haar in verhouding lange poten was ze nog erg klein. "Eetsmakelijk, hopelijk smaakt de prooi jou beter dan dat het mij smaakt.. Met dit alles." De ander gaf een tik tegen de muis voor haar poten en ze zuchtte zachtjes. "Eetsmakelijk, ja." Mompelde ze zacht. "We kunnen anders jou muisje delen? Dan leg ik die van mij weer terug op de prooistapel" bood ze aan. Het was overduidelijk dat de andere poes geen trek had en met alles wat er aan de hand was verbaasde dat haar eigenlijk niks. "Ik heb toch niet zo'n trek"

Pepperpaw wist nog wel een vriendelijke glimlach naar Newtpaw te brengen, maar tegelijkertijd voelde zichzelf diep ongelukkig en misselijk van de stress. Op Newtpaw's woorden keek ze eventjes kort naar haar muisje. "Misschien is dat beter ja.." reageerde Pepperpaw zachtjes met een zuchtje. Ze duwde haar muisje iets naar Newtpaw. " Ik heb ook niet zo honger met al dit.. gedoe. En we moeten nu ook veel meer katten voeden.." Haar blik gleed even rond. Hoe gingen ze ooit zoveel katten te eten geven met de prooi van Shadowclan territorium? Zeker aangezien ze in Lockdown zaten in het kamp? Pepperpaw had er een hard hoofd in en het gaf haar alleen maar meer stress. Maar goed, daar hadden ze op het moment niks aan. Beter konden ze zo min mogelijk opvallen.

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Hoewel Newt maar al te goed snapte hoe zwaar dit alles nu voor de poes naast haar was probeerde ze toch zo nu en dan naar haar te glimlachen hoewel dit soms ook gewoon als toneelspel voelde. Haar mondhoeken gingen omhoog en er was een twinkeling in haar ogen, maar het was bijna alsof ze als een soort poppenspeler die de alles onder controle had en vanaf een afstandje alles kon regelen, maar diep van binnen gewoon niet wist wie ze zelf was. "Misschien is dat beter ja.." Het muisje werd naar haar toe geschoven en Newtpaw staarde in de lege kraaloogjes van het dode dier. Normaal gesproken had ze er geen last van maar deze keer voelde ze haar maag draaien en wendde ze haar blik van het knaagdier af. "Ik heb ook niet zo honger met al dit.. gedoe. En we moeten nu ook veel meer katten voeden.." De woorden raakte haar vacht, maar gleden van haar af alsof het regendruppels waren. Ze hoorde ze maar ze waren niet bij haar binnengekomen, niet echt.

Pepperpaw keek naar Newtpaw, kort de jongere apprentice observerend. De blauwe oogjes van de kattin waren als een weerspiegeling van de hare, net zo verdrietig en leeg. Ze volgde haar blik kort naar de muis, om vervolgens haar blik af te wenden van het tafereel. Secondes tikten voorbij met elke hartslag, tot de stilte ondraaglijk werd voor Pepperpaw. Vandaar ook dat Pepperpaw haar blik weer op Newtpaw richtte. "G..gaat het..? Wil je de eerste hap of zal ik?" vroeg de kattin erg zachtjes, haar oren naar achter gedraaid in een onzekere houding terwijl ze voorzichtig probeerde te glimlachen naar de kattin. Het voelde fake, maar beter dan in een halve depressie hangen.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:00

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Ze wist niet zeker wat ervoor gezorgd had dat de vrolijke, opgewekte twinkeling uit haar blauwe ogen verdween. Ze wist alleen dat de levenloze ogen van het knaagdier het niet beter gemaakt hadden. Alsof ze ineens, nadat ze in die kraaloogjes gekeken had, het gevoel had dat ze oog in oog stond met een bloodclanner, met Brat. Met haar oortjes naar achteren gevouwen dacht ze terug aan de rode poes die haar wilde slaan met een steen en haar tegen de grond gewerkt had totdat Pepperpaw de stilte verbrak. "G..gaat het..? Wil je de eerste hap of zal ik?" Newt draaide haar kop weg van het zand waar ze naar aan het staren was en haalde haar schoudertjes op naar Pepper, hoewel haar glimlach weer op haar snuit zat alsof er niks gebeurd was en ze nog steeds net zo vrolijk was als eerst. "Oh" zei ze zachtjes terwijl ze uitademde en glimlachte voorzichtig naar haar. "Als jij eerst wilt, ga je gang. Ik heb niet zo'n trek" haar stem was niet veel meer dan een fluistering en werd meegedragen met de wind, maar Pepperpaw had het vast wel opgevangen. Voorzichtig duwde ze het muisje dan ook weer terug naar de poes om daarna haar dunne rattenstaartje om haar pootjes heen te slaan.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:05

Newtpaw leek op te schrikken uit haar trance en zette weer een glimlach op haar snoet. Nu geloofde Pepperpaw het al helemaal niet meer daarentegen. De muis werd weer terug naar haar voetjes gerold en voor een paar hartslagen keek Pepperpaw ernaar. Maar hoe erg ze het ook probeerde, ze kon geen honger opwekken. Terwijl ze naar de muis keek voelde ze enkel meer misselijkheid opkomen. Uiteindelijk moest ook zij wegkijken van het prooidier. De stress van dit gedoe binnen het kamp was genoeg om haar eetlust totaal te vernietigen. Ze schoof de muis aan de kant met haar pootje en ging tegen de jongere apprentice aanliggen. Ze had het gevoel dat Newtpaw wel wat troost kon gebruiken. "Zullen we anders maar gewoon.. niet eten..? murmelde Pepperpaw, voor zich uit starend.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:16

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Misschien was ze wel gewoon een beetje te vriendelijk voor de wereld. Een naïef klein kind wat deed wat zij dacht dat goed was, maar geen idee had van goed of fout. Als je altijd in je oor fluistert word dat de een goed is en de ander fout dan ga je dat vanzelf geloven. Alsof er gewoon iets in je hersenen werd gezet waardoor je alles maar gewoon zou gaan geloven en er niet meer aan zou twijfelen. Of misschien was dat alleen Newt. Gewoon een dom schaapje die de kudde volgde en geen regels zou breken. Pepperpaw schoof de muis aan de kant en kwam tegen de jongere apprentice aanliggen. "Zullen we anders maar gewoon.. niet eten..?" mompelde Pepperpaw terwijl ze voor zich uit staarde en Newt knikte. "Dat vind ik een goed idee" reageerde ze zacht en gaf haar even een likje over haar wang om daarna haar kop maar op de poes naast haar neer te leggen. De muisjes zouden vanzelf wel door een bloodclanner meegenomen worden.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:23

Het was wellicht beter om nu even niet te eten, al moesten ze wel sterk zijn en blijven om nu te overleven en later te leven. Maar voor nu, vandaag, op dit moment was het genoeg om in deze enge tijden troost te zoeken bij een clangenoot. Pepperpaw wist een zacht gespin uit te stoten toen de kattin haar kop op Pepperpaw neerlegde. Voorzichtig draaide Pepperpaw bij en begon ze zachtjes het achterhoofd van de kattin schoon te likken. Woorden waren voor nu even niet nodig. Het was genoeg om eventjes hier samen te zitten, in rust te midden van al deze doodenge chaos wat Pepperpaw betrof.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:40

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Er was teveel aan de hand nu, zoveel dat het gewoon een soort slechte droom leek te zijn, maar de pijn die ze in haar lichaam had gevoeld toen Brat haar tegen de grond geduwd had had het pijnlijk duidelijk gemaakt dat dit echt was. Het was echt en bloodclan was hier. In hun huis. Een zacht gespin kwam uit de kattin onder haar kop en al snel voelde ze haar tong over haar achterhoofd gaan wat Newt maar een beetje vreemd vond. Waarom zou zij haar troosten terwijl het veel beter andersom kon zijn?

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:45

Rustig besloot Pepperpaw de kop van Newtpaw verder te wassen, voorzichtig losse zandkorreltjes uit haar witte vacht loshalend met haar tong en de vacht weer op de plek strijkend. Het gaf haar zelf ook troost, door sharing tongues uit te voeren met andere katten voelde het bijna weer een beetje normaal, maar Newtpaw reageerde niet. Langzaam stopte Pepperpaw met haar tong over de kop van Newtpaw heen te raspen en bleef ze eventjes twijfelachtig stil. Misschien was ze te vrijpostig, misschien wilde Newtpaw wel helemaal niks te maken hebben met een dochter van een verrader. "Wil je.. liever dat ik.. dat ik stop?" vroeg Pepperpaw voorzichtig, plotseling onzeker. Ze moest de neiging weerstaan om meteen weer een afstandje te zoeken, maar als Newtpaw dat wilde zou ze meteen weer weggaan.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb zo 26 apr 2020 - 0:58

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Even leek de poes weer van de wereld te zijn te zijn terwijl de ander verder haar vacht likte. Haar gedachten leken nu steeds weer ergens anders naartoe te schieten. "Wil je.. liever dat ik.. dat ik stop?" vroeg Pepperpaw haar voorzichtig en Newt schudde met haar kopje. "Nee, sorry" met een opgetrokken mondhoek begon ze daarna ook het achterhoofd van de andere poes te likken. Het feit dat ze bijna niet on slapen 's nachts hielp ook niet erg mee met haar concentratie en focus, maar om niet hetzelfde voor haar terug te doen was een no go in haar boekje.

Pepperpaw was bang geweest dat Newtpaw haar gewas vervelend had gevonden, maar toen ze erover vroeg herpakte Newtpaw zich meteen, om vervolgens ook Pepperpaw's vacht schoon te likken. Voor een moment voelde Pepper zich ongemakkelijk, bang dat Newtpaw zich opgelaten had gevoeld door haar vraag. Ze had Newtpaw tot niks willen forceren immers. Maar vervolgens besloot Ze dat los te laten en ging ze verder met haar tong over de vacht van de andere flame point te raspen. " Ik hoop dat dit allemaal snel over is.." murmelde Pepperpaw tussen het wassen door. Ze wilde Bloodclan hier weg hebben. Ze wilde dat alles weer normaal was met haar vader als leider en Acorndust als deputy. Zoals het hoorde...

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

"Ik hoop dat dit allemaal snel over is.." murmelde Pepperpaw tussen het wassen door en de jongere apprentice knikte. "Ik hoop het ook" sprak ze zachtjes met haar tong die over de crème kleurige vacht van de poes gleed. "Hey Pep?" Mompelde Newt na een korte stilte tussen de twee en draaide haar kop om de blik van de ander te zoeken. "Ik weet dat we niet vaak gepraat hebben enzo, maar als je iemand nodig hebt dan uh ben ik er" nerveus trok ze met een oortje en wendde haar blik van haar af. Misschien wilde ze dat wel helemaal niet en zou ze boos worden? "En mijn nest is groot genoeg voor twee dus als je niet alleen wilt slapen..." Ze voelde haar wangen warm worden. Het was een stom offer. Ze had gewoon haar mond moeten houden. Er waren vast zat katten die haar hetzelfde aangeboden hadden als zij net had gedaan.

Pepperpaw had haar stem expres gedempt gehouden om er zeker van te zijn dat geen enkele Bloodclanner ze zou horen. Ze wist zeker dat deze praat op het moment opgevat zou worden als hoogverraad. En ze wilde, ondanks dat alles eng, nog graag de volgende morgen meemaken. Newtpaw deed vervolgens een lief voorstel, waarop Pepperpaw zachtjes glimlachte. Gelukkig waren e nog steeds Shadowclan en stonden ze, ondanks deze enorme dreiging, nog steeds allemaal voor elkaar klaar... " Dat is heel lief van je.. Ik slaap op het moment zoveel mogelijk bij Bloodpaw.. Maar ik zal zeker van je aanbod gebruik maken."

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

Beide hielden ze hun stem zacht, alsof ze iedereen wakker zouden maken en op hun af zouden krijgen als ze dat niet deden. "Dat is heel lief van je.. Ik slaap op het moment zoveel mogelijk bij Bloodpaw.. Maar ik zal zeker van je aanbod gebruik maken." Newtpaw draaide voorzichtig haar kopje weer in haar richting en schoot een glimlach in haar richting. "Zolang je maar weet dat het offer staat" sprak ze zacht en ergens wilde ze haar vragen naar Bloodpaw, maar ze kon zien aan haar dat het zwaar was en besloot dus maar haar lippen op elkaar te houden.

Pepperpaw raspte voorzichtig het laatste plukje vacht van het achterhoofd van Newtpaw schoon, waarna ze haar fijn gebouwde hoofdje weer terugtrok. Kort, scannend, liet ze haar blik over het kamp heen glijden, maar gelukkig leek er geen enkele Bloodclanner op hun te letten. Ze had een boel van de ellende van de laatste tijd al gezien. De pesterijen, de vernederingen. En je kon er niks tegen. En haar vader deed er niks tegen. Ze vond het doodeng. Ze boog haar kopje met een oprechte lach naar Newtpaw. In ieder geval leek ze vandaag een nieuwe vriendin gemaakt te hebben. "Dank je. In ieder geval zijn we met z'n allen nog steeds Shadowclan, ondanks al dit.."

how am I supposed to make you feel okay
when all you do is walk the other way

"Dank je. In ieder geval zijn we met z'n allen nog steeds Shadowclan, ondanks al dit.." Newtpaw beantwoorde de glimlach die ze kreeg met een glimlach en een knik. "Ja. We blijven altijd Shadowclan. Geen andere clan die ertussen kan komen" zei ze zacht en gaf de andere flame point nog een lik tussen haar oortjes zoals haar moeder ook altijd bij haar deed om haar gerust te stellen. Het was een enge tijd, maar tegelijkertijd ook een geruststellend gevoel dat ze een nieuwe vriendin had gemaakt.

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Ticking Bomb