Could this one be my last?

Hij vond het nog steeds een raar idee dat wanneer je een leven verloor de wond die dodelijk was gewoon geheeld werd. Het had misschien wel een litteken achtergelaten, maar het zat hem niet meer in de weg. Net zoals dat zijn buikwond van de eerste keer ook gewoon volledig geheeld was. Anders had hij nooit zo snel terug kunnen komen om Cobra uit te dagen, dan had het hem zijn leven gekost of had hij langer moeten wachten. Met hoe de clan nu al was, was hij er vrij zeker van dat langer wachten niet echt op een optie geweest was. Dan was er mogelijk nog niks over van de clan dat er nu was. Natuurlijk merkte hij dat niet iedereen het eens leek te zijn met wat hij verandert had, maar het zou voor het beste van de clan en het beste voor hemzelf zijn.


[Amberhunt]

Terwijl hij aan het jagen was ving hij een bekende geur op, de geur die een tijdlang absent was geweest in het kamp. Amberhunt kon nooit uitleggen wat nou precies het verschil tussen al die kattengeuren was; iedereen rook als Shadowclan, maar er was toch iets anders aan ze. Het was niet zoals het verschil tussen een muis en een duif, dit verschil was subtieler, en soms moeilijk te herkennen. Maar Acornstar was makkelijk te herkennen, het was een geur die hij móést weten. De kleine rode kater veranderde wat van koers en liep richting hun nieuwe leider. Al gauw kreeg hij de massieve schouders en bruine vacht in zicht. Hij versnelde wat en haalde Acorn in. "Hey, dat is lang geleden." Mauwde hij, doelend op hun laatste gesprek. Sindsdien was er een jaar en een heleboel gebeurtenissen voorbij gegaan.

Het was misschien wat vreemd om begroet te worden door een clangenoot met dat het lang geleden was, maar hij begreep wat de ander ermee bedoelde. Hij kon tenslotte niet met iedereen steeds een gewoon gesprek voeren. Merendeel van de tijd ging het over dingen die gedaan moesten worden of wanneer er iets gebeurd was waar hij vanaf moest weten. Dit was anders. "Inderdaad lang geleden sinds we een normaal gesprek hebben gehad." Hij had het gevoel dat het de laatste tijd alleen maar zakelijk was dat moest gebeuren en daarvoor was hij niet eens in het shadowclan kamp geweest voro een halve moon. Alles begon misschien weer wat terug te keren naar normaal, maar de verantwoordelijkheid van een leader was anders dan die van een deputy. Als deputy had je nog een leader boven je, maar dat was niet het geval wanneer je zelf de leader was. Dan was jij degene waar iedereen naartoe kwam met zaken.

Zijn relatie ten opzichte van de nieuwe leader was al tijden een vreemde geweest. Hij had hem gehaat vanwege zijn verbanning van Skullpaw, maar had hem kunnen vergeven en beseft dat het niet zijn schuld was geweest. Niemand had kunnen voorspellen dat dat soort kwaad de jonge kat in zou kruipen, en elke goede leider zou zo gehandeld hebben. "Jij bent leader geworden en ik ben gewoon ik gebleven." Hij glimlachte een beetje en schudde even zijn kop. "Ik ben blij dat je terug bent." Hij zei niks bijzonders, sowieso niets wat de leader niet al tien keer had gehoord. Maar hij meende elk woord en vond dat het gezegd mocht worden.

Natuurlijk waren er dingen verandert, hij was tenslotte van rang verandert, maar daarnaast was er ook zoveel hetzelfde gebleven. "En toch zijn er ook dingen die niet verandert zijn." Het territorium was tenslotte niet echt verandert. Hij kon er nog steeds zijn weg vinden en kende elke boom en struik wel die er stond. De warrior gaf aan blij te zijn dat hij terug was en hij knikte even. Hij was er zelf nog steeds niet over uit of hij er volledig blij mee moest zijn, maar hij zou zijn taak vervullen als leader, dat was nodig tenslotte. Shadowclan had een ander leiderschap dan dat van Tall nodig. "Het is ook goed om terug te zijn." Het was niet de volledige waarheid, maar het was ook niet helemaal een leugen. Om sommige dingen was hij blij om terug te zijn, om andere niet.

Er was inderdaad ook veel niet veranderd, waar Amberhunt erg blij mee was. Hij hield van zijn vertrouwde Shadowclan, zelfs als hij niet altijd wist wat zijn plek was, zou hij haar nooit ruilen voor een andere groep of clan. Acornstar verkondigde dat het goed was om teurg te zijn en de rosse kater knikte, hoewel hij dacht wat twijfel in de toon van de leader te detecteren. "Het zal niet de makkelijkste periode zijn die we gehad hebben." Begon hij bedachtzaam terwijl hij met zijn oren draaide. "Denk je dat de verdeeldheid erger zal worden?" Misschien een gevoelig onderwerp, maar hij was oud en misschien wijs genoeg om erover te praten.

Het was inderdaad niet de makkelijkste periode geweest, dat was zeker. En voorlopig zou het voor hem ook niet makkelijker worden. Een clan die niet te vertrouwen was zou zwaar op hem wegen. Hij sliep al amper, maar dat was iets dat hij niet probeerde te laten merken. Tenslotte zou de clan hem dan als zwak kunnen zien en dat kon hij niet hebben. De vraag kwam of de verdeeldheid erger zou worden en kort fronste hij. Natuurlijk had hij de verdeeldheid gemerkt, waarschijnlijk was dat ook door hemzelf veroorzaakt. "Dat is afwachten, ik hoop het niet." Want als een deel voor hem zou zijn en een deel tegen hem, dan was het maar de vraag of het deel tegen hem te vertrouwen zou zijn.