Holy Banana

Kijk eens aan. Hij had twee muisjes gevangen hoor, dat verdiende wel een ronde applaus. Eigenlijk vond hij eentje ook wel goed, maar hij kwam die tweede toevallig tegen. Een beetje extra moeite voor zijn clannetje, dat gaf niks hoor. De roodwitte kater gooide zijn prachtige vangst bij de rest neer en zag dat sommige katten wel hun best hadden gedaan. Kijk, dat was mooi. Katten die zich uitsloofde voor de clan, hoefde hij het tenminste niet te doen. Zo had iedereen zijn talenten en was iedereen tot nut. Of hij nou tot nut was, daar viel volgens menig clangenoot over te twijfelen. Hey, hij deed zijn best. Soms. Nu hij dus die best gedaan had, kon hij eens zijn hobby uitvoeren. Tot last zijn. Nou wie kon hij eens tot last zijn?Wie oh wie verdiende de aanwezigheid van Smouldertongue. Zijn ogen vielen op een poes, bij de naam Silverwish. Een trotse moeder en helaas ziek geweest of nog ziek. Hij wist het niet precies. De kater begaf zich toch maar naar haar. Wie weet kon ze wel zijn gezelschap gebruiken dan, maar misschien ook niet. ''Goedendag Silverwish''groette hij haar in een deftige toon, niet dat hij echt deftig was hoor. Zulke tonen waren gewoon leuk om te gebruiken.

-Silverwish

Silver genoot er van om weer wat frisse lucht en een warm zonnetje op haar snoetje te hebben. Niet dat dat er niet was in de Medicine Cat Den, maar het voelde toch anders nu ze er even buiten zat. Ze was gelukkig weer goed aan het genezen, ze had nog wat verschijnselen, maar er was niks meer te vrezen. Gelukkig knapte haar kittens ook goed op, al had Eggkit wel wat meer tijd nodig. Maar die was ook niet in levensgevaar. Vandaar dat ze besloten had even de poten te strekken en een kijkje te nemen in het kamp. Een kater kwam dan ook al vrij snel op haar af. Silverwish glimlachte vriendelijke en knikte terug na zijn begroeting. 'Hallo Smouldertongue, lekker weertje hè?' miauwde ze zachtjes snorrend. 'Hoe gaat het ermee?'

Gelukkig leek Silverwish zijn gezelschap te waarderen, anders dan sommige andere katten hier in de clan. Het was fijn om gewild te zijn en geen blikken van irritatie en wantrouwen je kant op te krijgen. Ja, het was een heerlijk weertje zelfs. Mooie zon, nauwelijks wind. Al had je daar nooit echt last van hier. Blauwe hemel, zo ver als je kon kijken. Ook niet te warm trouwens, want dan was het geen lekker weertje meer. Dan was het stikweer. Je krijgt me niet uit deze schaduw weer. ''Inderdaad, zulke dagen moeten we koesteren''zei de optimische kater. Daarna kwam de vraag hoe het ermee ging. Smouldertongue antwoord daarop was meestal hetzelfde, al dan in een ander jasje hooguit. ''Deze vent doet het uitstekend hoor!'' beantwoorde hij de vraag altijd zo vrolijk. Want waarom zou hij zich niet goed voelen. Bloodclan zat in hun woud, giftige konijnen, maar hey. That's life. Onzekere toekomsten waren niet goed om over na te denken, beter was om het licht wat je nog had te behouden en sterker proberen te maken.