Sup kid

Niet weer! Het was niet de bedoeling dat Bluejay's lijf zíjn kant op donderde. Nee, de poten onderuit halen naar zijn kant en dan neervallen naar de vrije kant. Maar goed, daar lag hij dus. Opnieuw geplet tussen de grond en de wirwar van Bluejay's vacht. "Dit doe je gewoon expres." Bromde Rudekit en blies wat van Bluejays haar uit zijn ogen. Hoewel de kitten als wat groter was sinds zijn vorige ervaring met het plet-talent van Bluejay, was het nog steeds een hoop gewicht. "Zo niet eerlijk!" Mauwde de kittetn nog eens duidelijk. Terwijl hij de woorden tussen zijn kaken liet ontsnappen, schopte hij met zijn poten naar de kater. Een paar schoppen waren raak maar het merendeel raakte gewoon de lucht of de grond. Echt mikken was niet mogelijk, laat staan vrij bewegen. Maar oh, die glimlach op Bluejay's snoet moest echt eens verdwijnen!

"Dit doe je gewoon expres." bromde de kitten tussen zijn vacht door. Bluejay greens, blijkbaar trots op zijn overwinning op een kitten vele malen jonger dan hem, best wel zielig eigenlijk. "Duhu, jij denkt dat ik je per ongeluk versla?" antwoordde hij dan ook met flink genot, een genot alleen maar groter wordend door de kittens laatste woorden. Niet eerlijk? Ach jonge hetl even was niet eerlijk. Trots deze les te mogen hebben mee gegeven aan de kitten rolde de kater zich op zijn rug toen hij het kleine rebelletje onder hem hopeloos voelde schoppen, een lach zijn bek ontsnappend terwijl hij zo de kitten eens kans bood  onder hem uit te kruipen "Ach jochie toch, ik heb bijna medelijden" snorde hij geamuseerd "Zet nog is een bozer gezicht op en misschien word et echte medelijden"

Rudekit moest niet eens kijken om te weten dat Bluejay nog aan het grijnzen was. Het puntje van de kitten zijn staart zwiepte gefrustreerd en hij begon nijdig te worden. "GA.VAN.ME.AF!" Verhief hij boos zijn stemmetje. Dit was echt niet om mee te lachen. Hij had bijna een goede truc uitgevoerd en ging Bluejay er gewoon bij liggen. Of ja óp liggen! Zijn stomme aanval was echt geen vechttechniek hoor! Maar uiteindelijk voelde Rudekit het gewicht op zijn rug afnemen en kroop hij bij Bluejay vandaan. "Hmf. Vlooienbrein." Boos mompelend schudde hij zijn vacht en keek de Warrior vurig aan. Deze snorde alleen maar geamuseerd en zei iets over medelijden. De kitten luisterde niet eens echt naar zijn woorden. Hij was zo boos omdat er niks was dat Bluejay bang of boos leek te maken. Alleen die eeuwige grijns. "Als jij oud en versleten bent en ik sterk en groot, dan kom ik om de haverklap op je krakkende botten zitten hoor" Bromde hij en hoe sloeg met zijn voorpoot, zachtjes deze keer, naar Jay's snoet.

"Als jij oud en versleten bent en ik sterk en groot, dan kom ik om de haverklap op je krakkende botten zitten hoor" bromde de kitten woest, ach gossie wat was hij boos. Bluejay keek op naar het kleintje, nu van onder hem uitgekropen, daar staand alsof hij heel wat was. Bluejay greens "Ach ik word niet ou-" plots haalde de mug uit naar zijn snuit, een aanval die zelfs een kater zo slim als hij niet aan had zien komen. Echt hard was het gelukkig niet maar verschieten van schrik deed de kater wel, zijn vacht alle kanten uitschietend toen de onverwachte pijn door zijn grote lihaam gierde. "Rudekit!" slaakte hij verrast, bijna beledigd alsof hij dit niet verdiend had "Au!" Met half dichtgeknepen ogen keek hij de kitten aan "ben je trots op je zelf? Zo maar vals spelen tskkk" de kater schudde zijn grote kop, echter een kleine trotse glimlach wist zelfs deze sterke man niet te onderdrukken.

Bluejay wou beweren dat hij niet oud zou worden maar kon zijn woorden niet afmaken. Zijn tik kwam aan bij de grote kater. "Rudekit! Au!" Verklaarde deze verrast. Rudekit trok zijn poot terug en maakte een sprongetje naar achter, uit de directe pootruimte van Jay. Ha! Nou, dat was even recht gezet. Bluejay schudde zijn kop en beschuldigde hem van vals spelen. Of hij trots was op zichzelf? Eigenlijk wel. Zijn eerste techniek vond hij best geslaagd maar toen werd het door het grote monster voor hem verpest. "Zie je wel, je bent al sloom." Zei de kitten luchtig en nog wat nijdig. "Ik speel niet vals. Jij speelde eerst vals." Kaatste hij terug. "Op kittens gaan zitten is geen vechttechniek." Het laatste kwam er stellig uit. Alsof de rebelse kitten wist wat echte vechttechnieken wel waren.

"Zie je wel, je bent al sloom." beet de kitten hem toe waarop Bluejays bekje zowat openviel, wat zij die smiecht nou? "Ik speel niet vals. Jij speelde eerst vals." beweerde hij toen ook is, wat een gek joch was het ook "Op kittens gaan zitten is geen vechttechniek." Kop schuddend hief het monster zichzelf op, strekte en spande hij even zijn grote spieren, hopend nog groter te lijken dan hij daad werkelijk was, de jeugd van tegenwoordig zou het bestempelen als flexen. "Ik sloom? " kort haalde de kater zijn wenkbrauwen op, het litteken over zijn snuitje kloppend na de oneerlijke en zeer barbaarse aanval van de kleine doperwt . Nogmaals schudde hij zijn kop "Ten eerste ben ik sneller dan alle windclanners bij elkaar, ten tweede, kleine dop erwt, is alles een vechttechniek als je slim genoeg bent" tevreden knikte de kater trots, zijn grijns als zou gouw teruggekomen als deze hem verlaten had "Neem het maar van mij aan kleine vriend" zachtjes gaf hij de kitten een zacht duwtje "Maar okay okay, et was een goeie aanval kid" met een trotse glans over zijn blauwe ogen keek hij de kitten aan, hij kon het niet langer verbergen.

Bluejay begon plots nog wat groter te lijken. De spieren die anders wat verborgen lagen onder zijn pluizige vacht werden eens zo duidelijk. "Ik sloom?" Vroeg de kater met opgetrokken wenkbrauwen. Rudekit snoof nog boos. Oke, de kater voor hem was sterker en groter, maar wel nog altijd een beetje een valsspeler! "Ten eerste ben ik sneller dan alle windclanners bij elkaar, ten tweede, kleine dop erwt, is alles een vechttechniek als je slim genoeg bent"  Rude legde zijn oortjes in zijn nek. Pfft. Met dat laatste was hij het nog steeds niet mee eens. "Echt niet.." Ging hij in de verdediging maar zijn woorden kwamen er slechts stilletjes uit. Iets meer afgekoeld onder de autoritaire aanpak van Bluejay, liet de kitten zijn kopje iets zakken. Toen richtte hij zijn ambere ogen weer op Bluejay en zag een bekende grijns. "Neem het maar van mij aan kleine vriend" Een zacht duwtje kwam zijn kant op. "Maar okay okay, et was een goeie aanval kid" Zei Bluejay. Rudekit trok een mondhoek op, het complimentje toch nog op prijs stellend. De poot die het duwtje had uitgedeeld, duwde hij nog wat grumpy weg. Het was wapenstilstand, meer niet.

Mood:

Koppig als het ettertje was duwde hij zijn grote poot weg, zijn gezichtje, hoewel de glimlach hem niet ontsnapt was, op donderen. Een kleine grens danste om de katers lippen terwijl hij op zijn zij viel om zijn gezichtje beter te kunnen zien "Oooooh Rudeyrudeeeeee" mauwde hij iets wat uitdagend "Waar is die glimlach van net nou weer heeeen doperwt" speels gaf hij de kitten een klein duwtje "Ik zag hem wel hoor grumpy" snorde de grote kater geamuseerd door het boze boze, maar toch schattige, houding van de gevlekte kitten

"Oooooh Rudeyrudeeeeee" Begon Bluejay. Rudekit rolde met zijn ogen. Bluejay behandelde hem als een pasgeboren kitten. En die bijnaam weer! Oh distels en doorns, wat hij had daar een pesthekel aan. Maar Bluejay nu eenmaal kennende, ging hij er niet op in. Hij pakte hem een andere keer wel eens terug. "Ja het is al goed" Bromde Rudekit. Geforceerd krulde zich een klein lachje op zijn snoet. Bluejay kon sóms wel grappig zijn. "Moet jij niks nuttiger doen dan kittens pesten?" Vroeg hij een tikje speels. Ondanks hun kleine discussie van daarnet, hoopte hij van niet. Met de Warrior in de buurt was er altijd wel iets te doen en dat was fijn in tegenstelling tot de saaie boel die de Bloodclanners van het kamp maakte.

"Ja het is al goed" bromde rudekit, echter kon de grote kater het kleine lachje op de kitten zijn kop echt wel bespeuren. "Moet jij niks nuttiger doen dan kittens pesten?" de speelse toon waarop de kitten had gesproken deed kort even iets oplichten in de kater's blauwe ogen, deed even zijn wenkbrauwen omhoog glijden, nou zeg. "Hmm" kort in gedachten verzonken keek de kater op naar de kitten, nog altijd op zijn rug liggend "Vind jij een gesprek met mij aangaan niet nuttig dan?" hapte hij lichtjes terug "Vermaak is ook zeer belangrijk hoor, beetje de sfeer d'r in houden Rudekit c'mon" na de kitten een speels zetje te hebben gegeven hief de grote kater zich weer op zijn grote poten, schudde hij het losse zand uit zijn dikke pels, een glimlach dansend op zijn lippen.

Rudekit's ambere ogen rusten op Bluejay die languit op zijn rug lag. De Warrior vroeg of dit gesprek met hem niet nuttig was. Rudekit hief zijn kop op. Praten was niet het allernuttigste, was het? Die alledaagse praatjes over het weer, wat een hekel had Rude daaraan. Gelukkig weerhield Bluejay zich van het weer en andere small talk. "Vermaak is ook zeer belangrijk hoor, beetje de sfeer d'r in houden Rudekit c'mon" Vervolgde Bluejay met een kort tikje. De kater rolde zich weer op zijn poten, zijn vacht uitschuddend. Wat een luilak. Maar een glimlach speelde wel op Rudekit's gezicht. Hun discussietje van daarnet alweer vergeten. "Oh deze sfeer?" Grijnsde hij en met zijn poot gaf hij een por terug, recht in Bluejay's zij. De kitten sprong speels opzij.

Hij had zich wat veiliger gesteld door naar achter te springen. Zijn staart zwiepte speels in de lucht en hij was zich bewust van de positie van zijn poten op de modderige grond. Bluejay kwam ook naar voren en in een vlaag van een hartslag haalde hij uit. Rudekit kon de klap niet ontwijken, zo snel dat het was, en incasseerde de mep. Het was niet al te hard maar wel genoeg om even zijn evenwicht kwijt te raken en op zijn achterste te belanden. Vlug krabbelde hij overeind en met een vurige snelheid wierp hij zich op Bluejay. "Je gaat eraan!" Klonk zijn speelse strijdkreet en met zijn poten (zonder uitgetrokken nagels) klauwde hij zich vast aan Bluejay schouder. Hij had al een plan voor moest de grote haarbal zich op zijn rug werpen. Hij ging niet nog eens geplet worden!