C'est la vie mon amie

De grote kater snorde zachtjes terwijl hij wakker werd. Het was warm. De ochtendzon verwarmde hun Den langzaam en Cedar doezelde af en toe nog eventjes weg. Hij had zijn pluizige staart om zijn mate en zoon gekruld. Hij merkte dat Coco ook wakker werd en hij draaide met zijn oortjes. Hmm, nog even. Coco deed het gelukkig ook rustig aan. Toch keek hij op toen hij haar hoorde niezen. Een zachte grinnik verliet zijn bekje. 'Goedemorgen schoonheid,' murmelde hij, zijn ochtend stem klonk zwaar. Hij liet zijn tong liefkozend over haar kopje gaan, genietend van deze prachtige ochtend.

Hij hoorde het wel hoor, de kleine smiecht mocht dan wel jong zijn maar hij had zeker wel door dat zijn ouders, zijn kleine wereldje wakker werd. Zijn wereldje dat nog niet verder dan zijn den en de directie omgeving uitstrekte, zijn  wereld het parkje. Maar zin om zijn oogjes te openen had de kleine beer nog niet, daar was het veel te warm voor, veel te zacht. Voor nu stond zijn wereldje eventjes stil en hoewel zijn ouders gewekt waren, hoewel de vogeltjes buiten vrolijk chirpte, voor hem stond alles nog eventjes stil. Zolang hij zijn ogen dicht kon houden zou alles blijven zoals het was, mama zou hem dicht bij haar houden, papa zou dicht bij hem blijven, nog heel eventjes. "Nog heel eventjes" dacht het jonkie terwijl hij zijn  ogen dicht hield, hoe langer hij in slaap kon blijven, nep of niet, hoe langer hij in deze warme wereld kon blijven, hoe langer het zou duren voor één van zijn ouders zou gaan zoeken naar eten...hij kon ze nog even dicht bij zich houden, nog héél even.

De kater bromde goed gehumeurd toen zijn mate weer een niesje liet ontsnappen. Haar niesjes waren toch altijd zo cute. Ze wreef tegen zijn wang aan met haar kaak en snorde toen hij haar likte. 'Goedemorgen, mon amour,' sprak ze. De kater greens lichtjes bij haar speelse stem. Het was zeker iets wat hem helemaal gek kon maken, en hij hield er ook zielsveel van. 'Goed geslapen?' Cedar snorde in haar oor en gaf haar nog een lik. 'Mhmm,' humde hij als teken dat hij goed geslapen had. 'Altijd met jou. En dit kleine beertje hier,' murmelde hij met een zachte grinnik. Zijn groene ogen gleden naar het dreumesje dat opgerold tegen zijn moeder aan lag. Zijn twee liefdes. Hij zou zijn leven voor hen geven.

De poes nieste maar daar trapte het katertje niet in hoor, mooi niet, daar lag hij veel te lekker voor. Hij zou gewoon zijn ogen gesloten houden, genieten van de lieve woordjes van zijn moeder, haar stem was als suiker zo zoet, zo lief. Zijn vaders woorden daar in tegen deden zijn hart sneller kloppen, niet van angst oh neuh, nee het ging kloppen op pure irritatie. Klein? Hij was niet klein? Hij was een grote beer! Hij had gisteren immers met succes het veertje gevangen dat z o maar uit de lucht viel! Even had hij gedacht dat het veertjes zou gaan regenen maar jammer genoeg leek het op te houden na één enkele druppel. Een druppel die hij gewoon ving dus wat nou Kleine beer vader? Langzaam en nog altijd slaperig in zijn koppie hief de kater zijn kop op en keek zijn vader strak aan, zijn oogjes tot kleine spleetjes geknepen. "Ik ben een grote beer hoor papa" mauwde hij met zijn kleine pieperige stem voor hij zijn kaken nogmaals openende voor een grote machtige gaap, helaas, daar ging zijn cover. De smiecht was betrapt.

Zijn liefde murmelde wat in een andere taal, Frans was wat ze het noemde. Hij had onderhand wel het één en ander geleerd van haar, maar het was nog erg gebrekkig. Toch wist ze nu wel wat ze zei, dat was wel te verwachten nu. Hij grinnikte zachtjes en werd toen afgeleid door hun zoontje die nu overeind kwam. Cedar keek hem aan met opgetrokken wenkbrauwen toen hij zei dat hij een grote beer was. Vervolgens kreeg hij het witte pootje van zijn mate tegen hem aangeduwd. 'Je hebt gelijk hoor Coda, papa liegt.' Cedar keek haar lichtelijk verontwaardigd aan, maar moest toen wel zachtjes lachen. 'Oké, sorry hoor slaapkop,' mauwde hij toen hij weer richting de kleine beer keek en hem lichtjes een duwtje gaf.

Een grijns verscheen op zijn snoetje toen zijn mama hem gelijk gaf, net goed papa. Hij had immers altijd gelijk, iets wat papa door bleek te hebben toen deze hem vertelde dat het hem veel speet. En de kitten had helemaal prima gevonden als de grote dikzak er niet aan toevoegde dat hij, de grote beer, een slaapkop was. Beledigd hief het kleintje zijn kop op voor hij met enige moeite de rest van zijn slaperige lichaampje omhoog bracht, zijn ogen tot twee kleine spleetjes geknepen "Ik ben geen slaapkop oude dikkert! ik ben gewoon wakker hoor!" piepte hij maar een grijns was op zijn snoeterd komen te staan, wat was het ook een durfal, zomaar papa een dikkerd noemen, oh hij had heus wel door dat hij een stouterd was hoor, maar hij was schattig, dus hij mocht dat.