Good day to you, young man

Het had die nacht geregend en flink ook, met grote porties was het uit de hemel gestort. Nu was alles nog steeds nat, al scheen de zon inmiddels weer, druk bezig hun wereld te drogen. Het gaf niks, hoewel hij geen waterkat was en de River indook zoals de visvreters aan de overkant van die River deden, was wat nattigheid geen ramp. Druppels vielen op zijn vacht van de bladeren boven hem en gaven hem koude rillingen, maar hij was geen watje en liep gewoon door. Ditmaal naar Blooming Woods, een stukje bos door tweebeners gemaakt en ze hadden eens wat moois gemaakt. Hij hield wel van de pracht die je daar kon vinden en als het geregend had zoals nu, was het vaak nog wat mooier zelfs. De frisse geuren van bloemen en fruit gemengd met de geur van regen, hij vond het een genot. Bovendien trok het ook prooi aan, had hij wel eens gemerkt. Voornamelijk vogels meestal, maar dat was al iets. Zijn clan kon trouwens ook niet zeuren, want Smouldertongue was vandaag behoorlijk vroeg voor zijn doen. Ok, de zon was al eventjes op en de meesten waren er allang op uit geweest, het was een nieuwe mijlpaal voor hem hoor. De heerlijke geuren kwamen hem tegemoet, het gevoel van geluk bekroop hem. Je moest gewoon genieten van de kleine dingen in het leven en dit hoorde daar zeker bij. Lopend tussen de verschillende bomen, sommigen in bloei en sommigen niet, Smouldertongue genoot van zijn bestaan. Hij wist zeker dat het een stukje saaier was geweest zonder zijn aanwezigheid, een stukje maar, want hij wou zichzelf niet te veel prijzen. Wat was trouwens nou weer zijn plan hier? Het lied van een vogel gaf hem zijn antwoord, jagen natuurlijjk. Want dat moest. Eens kijken of hij ook wat prooigeuren kon opvangen. De roodwitte kater opende zijn bek om meer geuren te kunnen ruiken en er kwam een mengeling van alles binnen. De bomen, vogels, wat muisjes, vaag een eekhoorn ergens en Waterpaw. Waterpaw? Abrupt deed hij zijn mond weer dicht als hij opzij keek. Ja hoor, wat verderop was inderdaad hun Medicine Cat Apprentice. De enige echte Waterpaw. Wat zou die hier aan het doen zijn? Smouldertongue stak zijn staart omhoog en trippelde naar de andere toe. Over de gevallen bloesemblaadjes op de grond heen, wachtend tot Waterpaw hem door zou hebben. Tenzij die misschien heel druk bezig was met kruiden of zo iets.

-Waterpaw

Was het al eerder duidelijk gemaakt dat de kater niet van Newleaf hield? Want nu hij in het midden van de Blooming Woods stond, aan het rondsnuffelen voor planten of zelfs hun wortels die goed van toepassing konden kwamen, was zijn neus nogsteeds aan het snotteren. De rode kater was alleen in Leaf-fall en Leafbare actief geweest met het zoeken van kruiden. In Newleaf en Greenleaf deden de elders, de apprentices en meestal zelfs Rousebell het meeste werk. Sinds het al duidelijk was gemaakt dat de kater last had van allergieën. Was ook gelijk ironisch dat zijn specialiteit rond zulke planten hing.
Toch, hij had niet veel te doen. En Rousebell was druk bezig met Eggkit. Dus had Waterpaw zichzelf nuttig gemaakt door wat extra kruiden te vinden. Hijzelf had zijn eigen techniek gevonden. Als hij gewoon de helft van de planten nam. En dan de rest hielp met groeien. Konden ze nog veel langer ermee. Misschien zelfs tot het punt van Leafbare.

Dat was dus ook wat hij aan het doen was. Een beetje onhandig, en hij had ook per ongeluk op een paar belangrijke planten gestapt. Maar het was hem toch gelukt om een kleine gat in de aarde te graven met zijn voorpoten. Toen pas merkte hij pootstappen van een andere kat op en tilde hij snel zijn kop omhoog om te kijken wat de bron was van het geluid. Oh, Smouldertongue! Hij kende de warrior niet al te goed. Maar lang genoeg om te weten dat hij best goed gezelschap kon zijn. "Hey, Smoulder." Begroette hij de kater. Waarschijnlijk was hij bezig met jagen. Hij had al een mus of twee voorbij zien komen. En toch had Water de erg aantrekkende neiging om omhoog te springen en eentje te vangen. Gewoon om weer te voelen hoe het was om je eigen vangst te hebben. Hij had niet genoeg tijd gehad om ervan te genieten voor hij medicine cat apprentice werd. "Al wat gevangen?" Vroeg hij als volgt, in een geamuseerde toon. Misschien kon hij hem wat uitdagen. Wat inspireren.

De warrior leek in een goede bui te zijn. Gezien hij hem dezelfde toon begroette. De medicine cat apprentice deed een paar stappen richting Smouldertongue. Tja, ze waren al net even groot. Zelfs als Waterpaw zich als apprentice nog zeker klein voelde. Tijd kon hij blijkbaar niet stoppen. ''Ben pas net hier, geef me even'' Kwam er van de ander. Waardoor hij toch een geamuseerd gesnor niet kon stoppen. Iets vertelde hem dat hij Smouldertongue langer dan 'even' moest geven. Maar hij zei verder niets. Want wat zijn interesse al trok, was het zoemende geluid achter hem. Toen pas merkte hij op hoeveel bijen hier waren. En hij was er niet precies bang voor, maar hij was al erg blij dat hij niet per ongeluk op eentje was gestapt. Zo een grote groep bijen betekende dan ook dat er een bijenkorf was. En toen hij zijn kop wat tilde en wat rondkeek duurde het niet lang voor de kater het ronde ding tegen een boom aan zag hangen.
"Hey, dus," begon hij met een speelse blik. "Wat als... Als jij mij helpt met wat honing verzamelen bij die bijenkorf, daar." Hij knikte zijn kop richting de boom. "Dan help ik jou met jagen. En mag je tegen de Clan zeggen dat het alleen jouw vangst is." Hij hoopte maar dat de kater er op in zou stemmen. Dan hadden ze allebei wat goeds gedaan. Bovendien was dit een prima excuus voor Waterpaw om zelf ook wat te gaan jagen. Want het was echt veels te lang geweest sinds hij voor het laatst een goede vangst deed.